Begar

Las fòrmas ancianas que son : Begar (Sanctus Petrus d[e] ~), au sègle XI o XII, e sus mapas divèrsas, Begar, en 1638, Begua en 1647, Bega, en 1714, Bega, en 1733. La prononciacion actuau qu'es [bə'ɣar] ^[2].

Dauzat e Rostaing que supausan, dab prudéncia, ua arraditz aquitanica beg-, big-, presenta dens Bigòrra e benlèu dens Bégadan, [qui, en realitat, sembla d'ua auta origina qu'aquera arraditz] ^[3]. Negre, mençonat per Bénédicte Boyrie-Fénié, que pensa a un mot gascon supausat *bega(n)ar, deu bas latin *vicanaris, « barri, forària ». Bénédicte Boyrie-Fénié que s'orienta cap a un collectiu de vegetaus, com dens lo basque baga (a)rte, « talhadís, bartàs de haus » (derivat deu latin fagus, « hag, hau, hai »). L'origina deu nom que seré antica (aquitanica ?), meilèu que medievau ^[2]. La comparason enter las fòrmas de 1647 a 1733 e la prononciacion actuau (restabliment de l'-r etimologica), atau com l'existéncia d'un aute toponime, Bega, au nòrd d'Arjusan, sus la mapa de Cassini, e, per ara, d'un Chemin de Bega a Benessa de Maremne, que harén supausar, shens certitud, una influéncia de la grafia sus la fòrma orala.

• Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna qu'èra deu canton de Tartàs-oèst; qu'es ara deu canton deu Pays morcenais tarusate (en francés).

• Comunas de las Lanas

• Portau de Gasconha