Agot (aiga)

Pren sa font dins lo Pargue Natural Regional del Naut Lengadòc dins los monts d'Espinosa en Naut Lengadòc (departament d'Erau) e se geta dins Tarn a Sant Sulpici (departament de Tarn).

Lo riu a sa font al som d'Espinosa, près de l'aigavèrs. Las aigas que rajan al versant sud se dirigisson cap a la Mar Mediterranèa, mas las aigas d'Agot elas, rajan sul pendís nòrd-oèst, del costat atlantic e se van getar dins Tarn, doncas puèi dins Garona per s'acabar dins l'Ocean Atlantic.

• Vèbre
• Gijon
• Durenca
• Torèd^{[N 1]}
• Dador^{[N 2]}

• Salabèrt (Salabert en nòrma mistralenca^[2])

Las fòrmas ancianas son : fluvium qui dicitur Aquotis (variacion : Aguotis) en 819 o 820, Agotum en 858-863, la rivière d'Agout en 1556, Agout R. en 1770-72 (mapa de Cassini)^[3].

Segon Ernèst Negre, lo nom d'Agot es lo resultat del bas latin *ad-guttum, « canal, toat (dogat) »^[4]; segon Hamlin, seriá puslèu una fòrma latina *aquotem, derivat d'aiga^[3]. Lo latin aviá de derivats en -t, coma aquaticus, aquator, e de derivats en -o, coma aquor, aquositas, aquosus, mas una varianta *aquotem es al limit de çò que lo bas latin mai barbar podiá endurar.

• Cambon e Salvèrgas
• Fraisse d'Agot
• La Salvetat d'Agot
• Braçac
• Castras
• La Vaur
• Sant Sulpici

• 
  La font a Cambon
• 
  Brassac
• 
  Girocens
• 
  Sant Sulpici