Waldemar Thrane
Waldemar Thrane (8. oktober 1790–30. desember 1828) var ein norsk komponist, fiolinist og orkesterleiar. Han er rekna som Noregs viktigaste musikar først på 1800-talet og ein pioner i norsk musikk.[1]
| Waldemar Thrane | |||
 | |||
| Fødd | 8. oktober 1790 | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | Christiania | ||
| Død | 30. desember 1828 (38 år) | ||
| Dødsstad | Christiania | ||
| Opphav | Noreg | ||
| Sjanger | opera | ||
| Instrument | fiolin | ||
| Verka som | komponist, dirigent, fiolinist | ||
| Far | Paul Olsen Thrane | ||
Waldemar Thrane vart fødd i Christiania (no Oslo). I 1814–15 studerte han hjå fiolinisten Baillot i Paris.[treng kjelde]
Komposisjonane hans har kjenneteikna til wienerklassisismen — den vanlege stilen i Europa på den tida. I syngjespelet Et Fjeldeeventyr (1824) vart òg norsk folkemusikk brukt som kjelde — ofte rekna som det første steget på vegen mot ein nasjonal norsk musikkultur. «Aagots Fjeldsang» har ein innleiande lokk og er dermed den einaste songen i syngjespelet med eit nasjonalt element. Resten av Et Fjeldeventyr vert sunge av byfolk eller embetsmenn. Vi møter allereie det såkalla «Griegske ledemotiv» i lokken (fallande sekund og ters) fleire stader i lokken, til dømes i det avsluttende utbrotet «Aa stakkar».
