The Seeds

The Seeds vart skipa i 1965 då songaren Sky Saxon svart på ei annonse. Saxon, som hadde flytta til Los Angeles frå Salt Lake City, hadde gjeve ut ei rekkje singlar under namnet Richie Marsh. Bandet sikra seg faste konsertar på klubben Bido Lito's i LA og fekk raskt eit lokalt rykte for dei energiske konsertane sine.^[5]

Klaverspelaren Daryl Hooper var ein viktig faktor i stilen til The Seeds. Bandet var ein av dei første som brukte klaverbass. Gitaristane Jan Savage og Jeremy Levine i lag med trommeslagaren Rick Andridge utgjorde resten av kvintetten, men Levine slutta kort tid etter den første innspelinga deira av personlege årsaker. Sjølv om Sky Saxon vanlegvis er oppført som bassist på Seeds-innpelingane, var det som regel studiomusikarar, vanlegvis ein Harvey Sharpe, som spelte bass. På scenen spelte ofte klaverspelaren Daryl Hooper bass på eit eige bass-klaverinstrument, på liknande måte som Ray Manzarek seinare gjorde i The Doors.

Den første singelen til The Seeds, «Can't Seem to Make You Mine», vart ein regional hit i Southern California i 1965. Songen vart ofte spelt på radiostasjonar i Nord-California (og truleg andre stader), og vart godt motteken av lyttarane. Etter kvart vart songen ein kultsong frå 60-åra. Bandet fekk ein nasjonal hit på Topp 40 med «Pushin' Too Hard» i 1966 og framførte songen på nasjonalt fjernsyn. Dei tre neste singlane, «Mr. Farmer» (1966), ei nyutgjeving av «Can't Seem To Make You Mine» (1967) og «A Thousand Shadows» (1967) selde meir moderat, men var alle mest populære i Sør-California. Songane var musikalsk ukomplisert og ofte med enkle melodiske knaggar og dominert av den uortodokse vokalen til Saxon. Dei to første albuma deira, The Seeds og A Web of Sound, vert i dag rekna som klassikar innan 60-tals garasjerock.^{[treng kjelde]}

Eit stort vendepunkt for The Seeds kom i 1967. Det sjølvproduserte tredjealbumet Future presenterte ein større og psykedelisk kunstnarisk uttrykk og gruppa vart faneberarar under den kanskje mest kreative og eksperimentelle tida i amerikansk popkultur og musikkhistorie. Den meir ekspansive musikkstilen, med utførleg orkestrering og eit dobbeltfalsa plateomslag med utførlege blomeillustrasjonar av målaren Sassin, var eit avvik frå den råare tonen på dei tidlegare hittane til bandet, men vart likevel godt likt av fansen og kritikarane. Det vert rekna som ein kuriositet innan sjangeren i dag og eit pionerverk innan psykedelisk rock. Iggy Pop, Smashing Pumpkins og medlemmar av Beach Boys har alle omtalt bandet, og særleg dette albumet, som ein sjangerklassikar.^{[treng kjelde]}

Utgjevinga av Future i midten av 1967 markerer det kommersielle høgdepunktet i karrieren til The Seeds med intense konsertar, fleire framføringar på fjernsyn og ei gjesteframsyning i situasjonkomedien The Mothers-in-Law og hippie-filmen Psych-Out. The Seeds gav så ut eit album med blues (med tekst i omslaget av Muddy Waters). A Full Spoon of Seedy Blues, gjeven ut under artistnamnet Sky Saxon Blues Band, kom ut i november 1967.

I mai 1968 gav bandet ut den siste plata si for GNP Crescendo Records, Raw & Alive: The Seeds in Concert at Merlin's Music Box, som musikalsk gjekk attende til dei meir aggressive garasjerockrøtene. Albumet og singelen «Satisfy You» mislukkast i å nå dei nasjonale salslistene. Bandet skifta namn til «Sky Saxon and The Seeds» i 1968, og på den tia hadde Bob Norsoph (gitar) og Don Boomer (trommer) erstatta Savage og Andridge. Saxon fortsette å bruke namnet The Seeds med forskjellige musikarar, minst fram til 1972. To singlar vart gjevne ut i 1970.

The Seeds vart inaktive fram til 2003, då Saxon starta bandet opp att med den originale gitaristen Jan Savage og nykomarane Rik Collins på bass, Mark Bellgraph på gitar og Dave Klein på klaverinstrument. Denne nye versjonen av The Seeds gjekk gjennom fleire inkarnasjonar, og Savage slutta halvvegs gjennom Europaturneen deira i 2003 på grunn av helsa si. Saxon vart verande det einaste originale medlemmet i The Seeds og fortsette å turnere i Europa og USA fram til han døydde 25. juni 2009 av hjarte- og nyresvikt.^[6]

The Seeds har ofte blitt omtalt som ei inspirasjonskjelde av amerikanske punkarar sidan 19790-åra. Seeds-songar er blitt spelt av The Dwarves, Alex Chilton,^[7] Johnny Thunders,^[8] The Ramones,^[9] Yo La Tengo,^[10] Garbage,^[11] Murder City Devils,^[12] Spirits in the Sky,^[13] Paul Parker,^[14] Pere Ubu,^[15] The Makers,^[16]The Embarrassment,^[17] The Bangles,^[18] The Rubinoos,^[19] Strawberry Alarm Clock,^[20] og andre artistar. Noko tekst på Frank Zappa-albumet Joe's Garage refererer på ein satirisk måte til «Pushin' Too Hard»: «You're plooking too hard, Plooking too hard on ME».^[21]

Den 24. juli 2009 heldt The Smashing Pumpkins, Love og The Electric Prunes ein konsert til minne om Sky Saxon.^[22]

• The Seeds 1966
• A Web of Sound 1966
• Future 1967
• A Full Spoon of Seedy Blues (som Sky Saxon Blues Band) 1967
• Raw & Alive: The Seeds in Concert at Merlin's Music Box 1968
• Fallin' Off the Edge 1977
• Bad Part of Town 1982
• Evil Hoodoo 1988
• Travel with Your Mind 1993
• Red Planet 2004
• Back to the Garden 2008

• Heimeside Arkivert 2018-04-30 ved Wayback Machine.
• Heimesida til Sky Saxon