Marion Kirkland Reid
Marion Kirkland Reid (1815-1902)[1] var ein skotsk feministisk forfattar som særleg er kjend for verket A Plea for Woman, fyrste gjeve ut i 1843. A Plea for Woman blei fyrst gjeve ut i Edinburgh i 1843 av William Tait,[2] og så i USA i 1847, 1848, 1851 og 1852 som Woman, her Education and Influence under namnet of Mrs. Hugo Reid.[3][4] Ho var medlem av Ladies National Association for the Repeal of the Contagious Diseases Acts.
| Marion Kirkland Reid | |
| Statsborgarskap | Skottland |
| Fødd | 25. mars 1815 Glasgow |
| Død | 9. mars 1902 (86 år) |
| Yrke | skribent |
Liv og virke
Reid var dotter av James Kirkland, ein kjøpmann i Glasgow,[4] og Janet Finlay.[5]
Ho gifta seg med Hugo Reid 8. januar 1839.[4][6] Reid var ein progressiv pedagog frå Edinburgh.[6]
Marion var den einaste skotske kvinna til stades ved World Anti-Slavery Convention i London i juni 1840, der ho og andre britiske tilskodarar, mellom anna Anne Knight, var vitne til at amerikanske kvinnelege utsendingar blei nekta å ta del i konvensjonen.[6][4] Det fann stad ein stor debatt, og Kirkland møtte leiaren for den amerikanske kvinnedelegasjonen, Lucretia Mott. Denne hendinga, og ein artikkel om "Women's rights and duties" i Edinburgh Review frå 1841,[2] kan ha inspirert Kirkland si bok A Plea for Women, som ho skreiv i 1843. Anne Knight sende eit eksemplar til Lucretia Mott og anbefalte henne varmt, og boka fekk stor innverknad i Nord-Amerika.[4] A Plea for Women er truleg det fyrste verket frå Storbritannai eller USA som la vekt på å oppnå både sivile og politiske rettar for kvinner. Boka var særleg viktig dei fyrste åra av kampanjen for røysterett for kvinner i USA.[6]
Hugo hadde undervisingspostar i Liverpool og Nottingham, før han blei rekstor ved Dalhousie College i Halifax i Nova Scotia, ei stilling han hadde frå 1855 til 1860. Marion drog truleg med han til Canada.[6] Etter at familien vende tilbake til Storbritannia budde dei i Marylebone i London, som var adressa Marion oppgav då ho skreiv under på eit opprop om røysterett for kvinner gjeve til parlamentet i 1866.[5] Etter at Hugo døydde i 1872, budde ho hjå den einaste dottera si, Jessie, i Shepherd's Bush.[5]