Gan

Gan er ei gruppe kinesiske dialektar tala i større delar av nordre og sørvestre Kina. Måla er særleg typiske for Jiangxi-provinsen, og blir også kalla Jiangxi-dialekt. Ein finn også talarar nordvest i Fujian og i nokre delar av Anhui og Hubei.

Gan
贛語/赣语, gan/gon ua)

«Gan» skrive med kinesisk skrift

Klassifiseringsino-tibetansk
 sinititsk
  kinesisk
   gan–hakka
TalararGanfolk (hankinesarar)
Bruk
OmrådeSentrale og nordlege Jiangxi, austlege Hunan, delar av Fujian, Anhui og Hubei
Gantalande i alt20 millionar (1984)[1]
Språkkodar
ISO 639-3gan
Utbreiingsområdet til gan i Kina.
Kart over utbreiinga av sinittiske språk der gan er avmerkt i gult.

Klassifisering

Som mange andre språk i Kina har gan vore rekna som ein dialekt av kinesisk av forskarar og styresmakter der. Det har same skriftspråk som mandarin, men talarar av dei to måla vil ikkje forstå kvarandre. Språkforskarar klassifiserer gjerne gan som eit eige språk, eller eit språk i lag med hakka, «gan-hakka».

Tonane i gan.

Skildring

Gan er eit tonespråk som har fem tonar, i tillegg til to tonar som er like to andre men som endar med konsonantlyden /t/ eller /k/.

Døme

norskgan[2]IPAmandarin (pinyin, IPA)[3]
egŋowǒ, uɔ˨˩˦
duni˨˩˦
me我俚ŋo liwǒmen,uɔ˨˩mən
de汝俚n̩ linǐmen, ni˨˩mən (uformelt)
nínmen nɪn˧˥mən (formelt)
einityī,ji˥˥
tooèr,aɻ˥˩
liǎngliaŋ˨˩˦
tresansān,san˥˥
firesɿsì,sɨ˥˩
femŋ̍wǔ,wu˨˩˦
dyr頭牲tʰɛu saŋdòngwù,tʊŋ˥˩wu˥˩
fiskɳiɛyú,y˧˥
fugl雀子ʨʰiok ʦɿniǎo,niau˨˩˦
tresushù, ʂu˥˩
blomefahuā,xua˥˥
vatnsuishuǐ,ʂuei˨˩˦
å gå行, 走haŋ, ʦɛuzǒu,tsou˨˩˦
å symja頑水uan suiyóuyǒng,iou˧˥yʊŋ˨˩˦
å etaʨʰiakchī,tʂʰɚ˥˥

Bakgrunnsstoff

Wikipediagan

Kjelder

Denne språkartikkelen som har med Kina å gjere, er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.