Barokkpop

Barokkpop (stundom kalla barokkrock) er ein blandingssjanger som kombinerer rock med visse element av klassisk musikk.^[4][2][3] Han dukka opp midt i 1960-åra då artistar prøvde å skape ein majestetisk, orkesteraktig stil,^[2] og kan identifiserast ved at det vert nytta barokk-aktige komposisjonsstilar (kontrapunktiske melodiar og mønster med funksjonsharmoniar) og dramatiske eller melankolske fakter.^[1] Cembalo vert ofte nytta i denne sjangeren,^[5][3] i lag med obo, valthorn og strykekvartettar, som òg er vanlege.^[3]

Barokk rock/pop
Eit elektrisk cembalo
Stilmessig opphav	Rock[1][2] klassisk[1][2] pop[3] orkesterpop[1] barokken[1]
Kulturelt opphav	1960-åra, USA og Storbritannia
Typiske instrument	Cembalo[1][2] strykeseksjon[1][2] valthorn[1] obo[1]
Avleidde former	Philadelphia soul[2] kammerpop[2]
Andre emne
kunstpop avant-pop progressiv rock

Sjølv om cembalo var blitt nytta på ei rekkje pophittar sidan 1940-åra, byrja somme produsentar i 1960-åra å plassere instrumentet i framgrunnen i arrangementa sine.^[5] Dels inspirert av The Beatles-songen «In My Life» (1965), byrja forskjellige grupper å bruke barokkinstrument og klassiske instrument i 1966.^[6] Omgrepet «barokkrock» vart nytta i marknadsføringa av The Left Banke, som brukte cembalo og fiolin i arrangementa sine.^[7] Eit døme på dette er songen deira «Walk Away Renée» frå 1966.^[5][8]

Barokkpop vart mindre populært i 1970-åra etter kvart som punkrock, disco og hardrock tok over, men musikkstilen heldt likevel fram.^[8] Philadelphia soul i 1970-åra og kammerpop i 1990-åra var begge inspirert av barokkpop,^[2] medan sistnemnde òg bestod av lo-fi-estetikken i musikken på den tida.^[9]