Therapeutische elastische kous

Elastische kousen worden gebreid. Er worden vlakbrei- en rondbreikousen onderscheiden. Rondbreikousen worden buisvormig gebreid, en hebben dus geen naden. Voor vlakbreikousen wordt eerst een lap gebreid, waarvan een kous gemaakt wordt. Vlakbreikousen zijn stijver, zodat ze vochtophoping in het been beter tegengaan. Deze kousen hebben een naad op de kuit. Een vlakgebreide kous trekt makkelijker aan en uit dan een rondgebreide kous door de lengte-elasticiteit van deze rondgebreide kous.

Elastische kousen worden tevens ingedeeld aan de hand van de hoeveelheid druk die op de enkel uitgeoefend wordt. Zie de tabel.^[1] Deze druk loopt richting de knie langzamerhand af. De benodigde hoeveelheid druk hangt af van de toestand van de patiënt, maar zal meestal klasse II of III zijn. Tijdens het dragen van een kous kan zich nog steeds extra vocht gaan ophopen. Ook als kousen een gelijke hoeveelheid druk geven, kunnen ze verschillen in het vermogen om uitrekken van de kous tegen te gaan, en daarmee de vorming van extra oedeem. Dit vermogen heet de stijfheid (stiffness).

De hierboven genoemde compressieklasse-indeling is conform de internationaal erkende standaard van de Duitse Gütezeichengemeinschaft Medizinische Kompressionsstrümpfe e.V.^[2].

Het been wordt op een aantal vastgestelde punten gemeten, om de benodigde maat vast te stellen. De voorvoet heet A, de hielwreef heet Y, de enkel heet B, de overgang van achillespees naar de kuit heet B1, de kuit heet C en net onder de knie heet D, de knie heet E en bovenbeen ter plaatse van de lies heet G. Op deze wijze wordt de kniekous aangeduid als een AD-kous, een lange kous als een AG-kous. Kousen tot boven de knie zakken nogal eens af, of gaan plooien en knellen rond de knie. Hiervoor zijn oplossingen zoals een siliconenband, een heupbevestiging of een pantybroek te gebruiken.

De verstrekking van medische kompressiekousen vindt plaats volgens het zorgproces van (medische) hulpmiddelen.

^[3]