Syndroom van Wilkie
Het syndroom van Wilkie is een gastro-vasculaire aandoening waarbij het derde en laatste deel van de twaalfvingerige darm gekneld raakt tussen de buikaorta en de arteria mesenterica superior.
Syndroom van Wilkie | ||||
---|---|---|---|---|
Classificatie | ||||
Specialisme | gastro-enterologie | |||
Coderingen | ||||
ICD-11 | DA52.Y | |||
ICD-10 | K55.1 | |||
DiseasesDB | 12692 | |||
eMedicine | article/932220 | |||
|
Het betreft een zeldzaam syndroom, met als voornaamste symptoom hevige buikpijnen na een maaltijd.
Het syndroom van Wilkie is ook wel bekend als het SMA-syndroom, waarbij SMA de afkorting is van superior mesenteric artery, de Engelse benaming van de arteria mesenterica superior. Het SMA-syndroom werd in 1861 eerst beschreven door Carl Freiherr von Rokitansky bij slachtoffers tijdens autopsie, maar bleef pathologisch ongedefinieerd tot 1927, toen de Schotse chirurg David Wilkie (1882-1938) een uitgebreide beschrijving publiceerde gebaseerd op een reeks van 75 patiënten.
Externe links
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Superior mesenteric artery syndrome op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.