Ralph Boston

Zijn eerste succes van enige importantie boekte Boston door in 1960 als student aan de Tennessee State University de NCAA-titel bij het verspringen voor zich op te eisen. Daarna ging het snel. Op 12 augustus 1960, tijdens een laatste testwedstrijd van de Amerikaanse olympische selectie in Walnut, verbeterde hij met een sprong van 8,21 m het wereldrecord van zijn legendarische landgenoot Jesse Owens van 8,13 uit 1935.
Op 2 september beleefde Boston in Rome vervolgens het hoogtepunt van zijn loopbaan door tijdens de daar gehouden Olympische Spelen de gouden medaille bij het verspringen te veroveren met 8,12, waarmee hij tevens het olympische record van 8,06 van Owens uit 1936 overnam.

Ook daarna bleef Boston op een hoog niveau presteren. Zo verbeterde hij in 1961 tot tweemaal toen zijn eigen wereldrecord (met sprongen van 8,24 en 8,28). In september 1964, vlak voor de Olympische Spelen, heroverde Boston het wereldrecord met een sprong van 8,34, nadat gedurende de twee voorafgaande jaren deze eer met 8,31 te beurt was gevallen aan de Rus Igor Ter-Ovanesjan.
Op de Olympische Spelen van 1964 kwam de Amerikaan dan ook als favoriet voor goud aan de start. Op 18 oktober sprong hij in de kwalificatieronde vervolgens met 8,03 als enige voorbij de 8 meter, waarna hij later die dag in de finale met 7,88 tot en met de vierde ronde het veld aanvoerde. In de vijfde ronde nam echter de Brit Lynn Davies met een sprong van 8,07 verrassend de leiding over, terwijl Ter-Ovanesian hem met 7,99 eveneens passeerde. In de laatste ronde wist Boston, door zijn prestatie van de kwalificatie van 8,03 te herhalen, de Rus weer te passeren. Davies bleef hem echter de baas en dus werd het geen prolongatie van zijn olympische titel, maar zilver voor de Amerikaan.

In 1965 sprong Boston een laatste en zesde keer een wereldrecord (8,35 m). Dit keer zou zijn record langer op de tabellen blijven staan: ruim drie en half jaar later brak echter het moment van glorie van Bob Beamon aan (met zijn legendarische sprong van 8,90 m). In dezelfde competitie (op de Olympische Spelen van 1968) sprong Boston nog naar een bronzen medaille, waarmee hij voor de derde maal achter elkaar olympisch eremetaal behaalde. Het zilver ging naar de Oost-Duitser Klaus Beer. Kort daarna beëindigde hij zijn atletiekloopbaan.

Boston overleed op 83-jarige leeftijd na een beroerte.^[1][2]

• Olympisch kampioen verspringen - 1960
• Pan-Amerikaanse Spelen kampioen verspringen - 1963, 1967
• NCAA-kampioen verspringen - 1960
• Amerikaans kampioen verspringen - 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966
• Amerikaans indoorkampioen verspringen - 1961
• Amerikaans indoorkampioen 60 yd horden - 1965

• 1965: 1 Amerikaanse indoorkamp. - 7,2 s

• 1960: 1 NCAA-kamp. - 7,76 m
• 1960: 1 OS - 8,12 m (OR)
• 1961: 1 Amerikaanse indoorkamp. - 8,08 m
• 1961: 1 Amerikaanse kamp. - 8,21 m
• 1962: 1 Amerikaanse kamp. - 8,08 m
• 1963: 1 Pan-Amerikaanse Spelen - 8,11 m
• 1963: 1 Amerikaanse kamp. - 8,18 m (+RW)
• 1964: 1 Amerikaanse kamp. - 8,11 m
• 1964: 2 OS - 8,03 m
• 1965: 1 Amerikaanse kamp. - 8,01 m
• 1966: 1 Amerikaanse kamp. - 8,01 m
• 1967: 1 Pan-Amerikaanse Spelen - 8,29 m
• 1968: 3 OS - 8,16 m

Zie de categorie Ralph Boston van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Voorganger: Jesse Owens	Wereldrecordhouder verspringen (mannen) 12 augustus 1960 - 10 juni 1962	Opvolger: Igor Ter-Ovanesjan
Voorganger: Igor Ter-Ovanesjan	Wereldrecordhouder verspringen (mannen) 15 augustus 1964 - 19 oktober 1967	Opvolger: Igor Ter-Ovanesjan