Hij werd als slaaf geboren en blonk later uit onder het gezag van de zwarte rebellenleider Toussaint Louverture, die hij later opvolgde. Het lukte hem in 1803 de door eerste consul Napoleon Bonaparte gezonden generaal Rochambeau te verjagen. Op 1 januari1804 verklaarde hij als gouverneur-generaal te Gonaïves het eiland - dat toen nog Hispaniola heette - onder de oorspronkelijke Indianennaam Haïti onafhankelijk[1] en liet alle blanken afslachten (tijdens het Bloedbad van Haïti). Geïnspireerd door de kroning van Napoleon tot keizer der Fransen proclameerde hij op 8 december van dat jaar de monarchie en riep zichzelf uit tot keizer Jacobus I van Haïti.
Keizer Jacobus schonk zijn land op 20 mei1805 een nieuwe grondwet maar al snel kwam men in opstand tegen zijn despotische bewind. De samenzweerders Alexandre Pétion en Henri Christophe lieten hem op 17 oktober1806 ombrengen. Christophe werd president maar riep zichzelf in 1811 uit tot koning Hendrik I.