Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen

Het IVVV was een internationale koepelvereniging voor vakbonden en vakcentrales. Ze stelde vrijheid van denken en spreken, sociale rechtvaardigheid, tewerkstelling en democratie centraal.

Het IVVV is ontstaan uit vakbonden die grotendeels deel uitmaakten van het vooroorlogse Internationaal Vakverbond. Vele waren van sociaaldemocratische strekking. De meeste van die vakorganisaties richtten in 1945 samen met communistisch georiënteerde vakbonden het Wereldvakverbond (WVV) op.

Al in 1947 ontstonden er spanningen binnen het WVV over het Marshallplan dat de Verenigde Staten dat jaar aankondigden. De vakorganisaties onder communistische leiding verwierpen het plan. Andere, vooral de Amerikaanse en Britse, waren voor.

De grootste Amerikaanse vakbond, de American Federation of Labor (AFL), die zelf geen deel uitmaakte van het WVV, organiseerde in maart 1948 een conferentie in Londen met de organisaties die achter het Marshallplan stonden. In juli 1949 stapten het Britse TUC, het Amerikaanse CIO en het Nederlandse NVV uit het WVV, gevolgd door de meeste andere Europese vakbonden. Op 7 december 1949 richtten ze op een congres in Londen het IVVV op. Op dat stichtingscongres werden Paul Finet uit België en Jacobus Hendrik Oldenbroek uit Nederland gekozen tot respectievelijk voorzitter en secretaris-generaal.

De sterk anticommunistische AFL, die ook tot de stichters behoorde, zorgde voor veel financiële steun. Later zou bekend worden dat de Amerikaanse inlichtingendienst CIA achter de schermen de splitsing had aangemoedigd.

Aanvankelijk bundelde het IVVV vakbonden uit 53 landen, die samen 48 miljoen leden telden. Door de toetreding van organisaties uit Azië en Afrika nam dat aantal daarna nog sterk toe; De Amerikaanse vakbonden (intussen verenigd in de AFL-CIO) stapten in 1969 uit het IVVV, om twintig jaar later terug te keren. Vanaf 1990 traden ook vakbonden uit het voormalige Oostblok toe, die voordien tot het WVV hadden behoord. De Poolse vrije vakbond Solidarność sloot zich zowel bij het IVVV aan als bij het christelijk georiënteerde Wereldverbond van de Arbeid (WVA). Dit leidde binnen het IVVV tot een toenadering tot het WVA.

Op 1 november 2006 smolt het IVVV met het WVA samen tot het Internationaal Vakverbond (IVV), 's werelds grootste vereniging van vakbewegingen.^[1]

De vicevoorzitter van het IVVV was Paul Debunne.

Een financieel directeur was de heer André Dewil (Oplinter 1938 - Tienen 2022).

Tijdspanne Voorzitter 1949 - 1951 Paul Finet (ABVV) 1951 - 1953 Vincent Tewson (TUC) 1953 - 1957 Omer Becu (ABVV) 1957 - 1965 Arne Geijer (LO) 1965 - 1972 Bruno Storti (CISL) 1972 - 1974 Donald MacDonald[2] (CLC) 1975 - 1992 Palayil Narayanan (MTUC) 1992 - 2000 Roy Trotman (BWU) 2000 - 2004 Fackson Shamenda (ZCTU) 2004 - 2006 Sharan Burrow (ACTU)

Tijdspanne Secretaris-generaal 1949 - 1960 Jacobus Oldenbroek (NVV) 1960 - 1967 Omer Becu (ABVV) 1967 - 1972 Harm Buiter (NVV) 1972 - 1982 Otto Kersten (DGB) 1982 - 1992 John Vanderveken (ABVV) 1992 - 1995 Enzo Friso (CISL) 1995 - 2001 Bill Jordan (TUC) 2001 - 2006 Guy Ryder (TUC)

Het IVVV had drie grote regionale organisaties voor Afrika, Azië en het Amerikaanse continent. Het werkte verder nauw samen met het Europees Verbond van Vakverenigingen (EVV) en specifieke internationale beroepsverenigingen.

Het congres was het hoogste orgaan van het IVVV en kwam minstens elke vier jaar bijeen. Het hield zich bezig met de ideologische lijn die de organisatie moest volgen en sprak zich uit over de benoemingen voor het uitvoerend bureau en de secretaris-generaal en over de activiteiten van de regionale organisaties.

Periode	Locatie
28 november - 7 december 1949	Londen, Verenigd Koninkrijk
4 - 12 juli 1951	Milaan, Italië
4 - 11 juli 1953	Stockholm, Zweden
20 - 28 mei 1955	Wenen, Oostenrijk
4 - 13 juli 1957	Tunis, Tunesië
3 - 11 december 1959	Brussel, België
5 - 13 juli 1962	Berlijn, BRD
7 - 16 juli 1965	Amsterdam, Nederland
2 - 8 juli 1969	Brussel, België
10 - 14 juli 1972	Londen, Verenigd Koninkrijk
17 - 25 oktober 1975	Mexico-Stad, Mexico
19 - 23 november 1979	Madrid, Spanje
23 - 30 juni 1983	Oslo, Noorwegen
14 - 18 maart 1988	Melbourne, Australië
17 - 24 maart 1992	Caracas, Venezuela
25 - 29 juni 1996	Brussel, België
3 - 7 april 2000	Durban, Zuid-Afrika
5 - 10 december 2004	Miyazaki, Japan
31 oktober 2006	Wenen, Oostenrijk

Het IVVV telde 225 aangesloten vakbonden en vakcentrales uit 148 landen (augustus 2002 en vertegenwoordigde 157 miljoen werknemers verspreid over de 6 continenten. De aangesloten vakcentrales uit België en Nederland waren: het Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV), de Algemene Centrale der Liberale Vakbonden van België (ACLVB) en de Federatie Nederlandse Vakbeweging (FNV).

• (en) Officiële website