Grand Prix-wegrace der Naties 1970

Na een eenmalige wijziging in 1969 werden de GP van Spanje en de GP des Nations weer op hun "oude" circuits gereden. In Spanje ging men terug van Jarama naar Montjuïc Park, wat logisch was omdat Jarama slechts een eenmalige goedkeuring had gekregen. In Italië ging de GP weer van Imola naar Monza, wat minder logisch was want Imola was goed bevallen en er was veel kritiek op de slechte staat van het asfalt in Monza. Feit was dat graaf Domenico Agusta een privé-loge in Monza bezat en in 1969 had geweigerd zijn machines in Imola aan de start te brengen. In Monza had MV Agusta een nieuwe, tweede rijder gecontracteerd: Angelo Bergamonti.

Giacomo Agostini was na negen overwinningen in evenzovele wedstrijden al zeker van de wereldtitel, maar in de 500cc-race in Monza startte hij slecht. Zijn juist gecontracteerde teamgenoot Angelo Bergamonti zette de achtervolging op Renzo Pasolini in. Paso's Benelli 500 4C lekte olie en de stofbril van Bergamonti werd ondoorzichtig door de olielaag die ontstond. Agostini kreeg in de vijfde ronde aansluiting maar ook hij kreeg de oliemist op zijn bril. Ago ging schuin achter Pasolini rijden en signaleerde nogal kwaad in de richting van de pit dat er iets mis was, maar noch de organisatie noch het team van Benelli reageerde daarop. Bovendien liep de rokende Benelli zo hard dat Pasolini er nog een ronderecord mee reed. Na twintig ronden ging het uiteindelijk mis met de Benelli. De twee middelste cilinders liepen vast en de middenlagers van de krukas gingen door oliegebrek stuk. Agostini eindigde wel voor Bergamonti, die wat achterop was geraakt, maar toch nog voldoende voorsprong had op Silvano Bertarelli (Kawasaki). Ginger Molloy had uitzicht op de derde plaats, maar opnieuw bleek dat de standaard tank van de Kawasaki te klein was en hij moest een tankstop maken.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Giacomo Agostini	MV Agusta	55' 17" 9	15
2	Angelo Bergamonti	MV Agusta	+43" 7	12
3	Silvano Bertarelli	Kawasaki	+2 ronden	10
4	Gyula Marsovszky	Kawasaki	+2 ronden	8
5	Gianpiero Zubani	Kawasaki	+2 ronden	6
6	Ginger Molloy	Kawasaki	+2 ronden	5
7	Roberto Gallina	Paton	+3 ronden	4
8	Gianni Perrone	Kawasaki	+4 ronden	3
9	Paolo Campanelli	Kawasaki	+4 ronden	2
10	Vasco Loro	Norton-Kawasaki [1]	+5 ronden	1
11	Emanuele Maugliani	Seeley-Matchless	+5 ronden
DNF	Alberto Pagani	Linto
DNF	Renzo Pasolini	Benelli	motorschade
DNF	Jack Findlay	Seeley-Suzuki
DNF	Christian Ravel	Kawasaki
DNF	Gilberto Milani	Aermacchi
DNF	Gerhard Heukerott	Benelli
DNF	Jean Campiche	Honda
DNF	Terry Dennehy	Honda
DNF	Benedetto Zambotti	Bianchi
DNF	John Dodds	Linto
DNF	Eric Offenstadt	Kawasaki
DNF	Billie Nelson	Paton

Ook in de 350cc-klasse had Giacomo Agostini alle GP's gewonnen en was hij al wereldkampioen. Hij liet in Monza de leiding aan Renzo Pasolini, om zijn kersverse teamgenoot Angelo Bergamonti, die slecht gestart was, de kans te geven dichterbij te komen. Toen dat gebeurde gaf Ago flink gas en hij begon met Bergamonti in zijn slipstream een voorsprong op Pasolini op te bouwen. Bergamonti mocht af en toe zelfs de leiding nemen, maar uiteindelijk vertrok Agostini met een nieuw ronderecord. Hij eindigde met 8½ seconde voorsprong op Bergamonti en 39 seconden voor Pasolini.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Giacomo Agostini	MV Agusta	42' 28" 3	15
2	Angelo Bergamonti	MV Agusta	+8" 5	12
3	Renzo Pasolini	Benelli	+39" 0	10
4	Günter Bartusch	MZ	+1' 50" 6	8
5	Silvio Grassetti	Jawa	+1 ronde	6
6	Dieter Braun	Yamaha	+1 ronde	5
7	Giuseppe Visenzi	Yamaha	+1 ronde	4
8	Terry Dennehy	Yamaha	+1 ronde	3
9	Jerry Lancaster	Yamaha	+2 ronden	2
10	Ernst Holzeis	Yamaha		1
11	Lothar John	Yamaha
12	Roberto Gallina	Aermacchi
13	František Šťastný	Yamaha	+3 ronden
14	Getulio Marcaccini	Aermacchi
15	Jean Campiche	Aermacchi
16	Walter Scheimann	Yamaha

Regerend wereldkampioen Kel Carruthers kon in de 250cc-klasse niet meer voor Benelli rijden, want viercilinders waren inmiddels verboden. Daarom had hij voor deze klasse een Yamaha TD 2 gekocht. Daar had hij drie races mee gewonnen, maar vaak liet de machine hem in de steek. Het zat Carruthers ook in Monza niet mee. Hij trainde als snelste maar had een slechte start. Uiteindelijk vocht hij zich naar de leiders Rodney Gould en Phil Read en wist zelfs de koppositie over te nemen. Silvio Grassetti, die in de eerste ronden met zijn MZ de leiding had gehad, was toen al uitgevallen. Uiteindelijk werd de strijd tussen Gould en Carruthers beslist omdat Gould iets meer geluk had bij het passeren van achterblijvers. Door Carruthers met 0,03 seconden te verslaan was Gould nu wereldkampioen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Rodney Gould	Yamaha	37' 08" 70	15
2	Kel Carruthers	Yamaha	+00" 03	12
3	Phil Read	Yamaha	+1" 0	10
4	Dieter Braun	MZ	+30" 3	8
5	Gyula Marsovszky	Yamaha	+1' 32" 2	6
6	Giuseppe Visenzi	Yamaha		5
7	Luigi Anelli	Yamaha		4
8	László Szabó	MZ		3
9	Klaus Huber	Yamaha		2
10	Lothar John	Yamaha		1
DNF	Silvio Grassetti	MZ	koppeling

In Monza ontstond een korte strijd tussen Ángel Nieto, Dieter Braun en Gilberto Parlotti, die eindigde toen Parlotti moest stoppen met een gat in een zuiger en Braun de pit in rolde met een vastgelopen linker zuiger. Nieto lag nu ruim op kop, met achter hem László Szabó met de eencilinder MZ en Cees van Dongen (Yamaha). Günter Bartusch kwam met de nieuwe tweecilinder MZ niet verder dan de elfde plaats.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ángel Nieto	Derbi	32' 53" 3	15
2	László Szabó	MZ	+1' 17" 2	12
3	Cees van Dongen	Yamaha	+1' 53" 9	10
4	Klaus Huber	Maico	+1 ronde	8
5	Giuseppe Consalvi	Villa	+1 ronde	6
6	Walter Villa	Villa		5
7	János Reisz	MZ		4
8	Ryszard Mankiewicz	MZ		3
9	Toni Gruber	Maico		2
10	János Drapál	MZ		1
11	Günter Bartusch	MZ
12	Jerry Lancaster	Drixton-Yamaha
13	John Dodds	Aermacchi
14	Walter Scheimann	Villa
15	Luigi Rinaudo	Aermacchi
16	Luigi Ribuffo	onbekend
17	Lasse Johansson	Maico
18	Rino Pretelli	onbekend
19	Angelo Orsenigo	onbekend
20	Jean-Louis Pasquier	Maico
DNF	Dieter Braun	Suzuki	vastloper
DNF	Gilberto Parlotti	Morbidelli	zuiger

De 50cc-wereldtitel werd in Monza al in de eerste ronde beslist. Er ontstond een valpartij waarbij Aalt Toersen, Jos Schurgers en Salvador Cañellas betrokken waren. Toersen en Schurgers moesten opgeven, maar Cañellas kon verder rijden om - met een gebroken sleutelbeen - achtste te worden. Jan de Vries had als snelste getraind, reed de snelste ronde in de race en won. Ángel Nieto was in een gevecht gewikkeld met Rudolf Kunz, tot de radiateurdop van de Derbi vloog en hij een plens heet water over zijn been en in zijn laars kreeg. Door de enorme pijn die dat veroorzaakte gleed hij van de baan. Kunz werd dus tweede en de derde plaats ging naar Ludwig Faßbender (Kreidler). Omdat Aalt Toersen was uitgevallen was de wereldtitel voor Ángel Nieto nu zeker.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Jan de Vries	Van Veen-Kreidler	23' 18" 5	15
2	Rudolf Kunz	Kreidler	+7" 5	12
3	Ludwig Fassbender	Kreidler	+1 ronde	10
4	Bruno Cretti	Malanca	+1 ronde	8
5	André Millard	Kreidler	+1 ronde	6
6	Martin Mijwaart	Jamathi		5
7	Gerhard Thurow	Kreidler		4
8	Salvador Cañellas	Derbi		3
9	Ryszard Mankiewicz	Kreidler		2
10	Michele Cannizzaro	Guazzoni		1
11	Eugenio Lazzarini	Morbidelli
12	Lasse Johansson	Maico
13	Luigi Rinaudo	Tomos
14	Luciano Spinello	Tomos
15	Luciano Gazzola	Guazzoni	+2 ronden
DNF	Aalt Toersen	Jamathi	val
DNF	Jos Schurgers	Van Veen-Kreidler	val
DNF	Ángel Nieto	Derbi	val