Babareilanden

De eilanden zijn vernoemd naar het grootste eiland Babar, dat 32 km in doorsnede is met een omtrek van zo'n 97 km. De centrale berg is bedekt met subtropisch woud en het hoogste punt is 750 m. Verder zijn er vijf grote rivieren op het eiland.

De eilanden zijn enkel per boot over de Bandazee bereikbaar; geen enkel eiland heeft een vliegveld.

In tegenstelling tot de meeste Indonesiërs is de inheemse bevolking van de Babareilanden van Melanesische oorsprong, met de bijbehorende kenmerkende donkerdere huidskleur, kroeshaar en missen ze de bij andere Oost-Aziatische mensen gangbare amandelogen.

De meeste inheemse bewoners van Babar zijn gedoopt in de Moluks Protestantse Kerk (Gereja Protestan Maluku, GPM). De wortels van de GPM zijn in de Nederlandse Hervormde Kerk, die door de Nederlandse kolonisten opgezet is. Hoogstwaarschijnlijk heeft de algehele dorheid van de eilanden en het gebrek aan natuurlijke bronnen ervoor gezorgd dat er geen massale transmigratie van meer bevolkte Indonesische gebieden plaats heeft gevonden.

Er zijn in ieder geval drie andere denominaties met kerkgebouwen in Tepa: een katholieke kerk, een Zevendedagsadventisten kerk, en een Pinkstergemeente. Tevens is er een moskee in Tepa die de kleine moslimgemeenschap bedient. Alle andere steden hebben elk een GPM kerk, wat neerkomt op in totaal 56 kerken in het gehele Babareilanden GPM bisdom ("Klasis GPM Pulau-Pulau Babar"). Hoewel deze wereldgodsdiensten er zijn vertegenwoordigd, is er veel kruisbestuiving met de reeds bestaande animistische overtuigingen en praktijken.

De traditionele dans van Babar is Seka.

Zie de categorie Babar Islands van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Geplaatst op:
11-10-2014

Dit artikel is een beginnetje. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen.