Alexis Sánchez

Sánchez tekende in 2005 zijn eerste profcontract bij Cobreloa, waarvoor hij op zijn zestiende debuteerde in de hoofdmacht. Hij speelde er vijftig wedstrijden en scoorde er twaalf keer en speelde zich als 17-jarige in de kijker bij Udinese.

Dat nam hem in 2006 over van de Chileense club, maar leende hem eerst nog uit aan Colo-Colo en River Plate voor het hem in 2008 definitief naar Italië haalde. Sánchez vierde hierdoor nog Chileense landstitels in zowel de clausura (tweede seizoenshelft) van 2006 als de apertura (eerste seizoenshelft) van 2007 en een Argentijns kampioenschap in de clausura van 2008, voor hij naar Europa verkaste. Vervolgens speelde hij in het seizoen 2008/09 voor Udinese, waar hij op 14 september tegen Juventus zijn debuut voor maakte. Op 19 oktober scoorde hij tegen US Lecce zijn eerste doelpunt voor Udinese, dat ook uitkwam in de UEFA Cup. Daarin eindigde het eerste in een poule met Tottenham Hotspur, N.E.C., Spartak Moskou en Dinamo Zagreb. Het werd uiteindelijk in de kwartfinale uitgeschakeld door Werder Bremen.

Na twee seizoenen waarin hij tot drie en vijf competitiegoals kwam, kwam hij in zijn derde jaar tot twaalf goals en tien assists. Op 27 februari 2011 scoorde hij liefst vier keer tegen Palermo FC. Met Sanchez werkte Udinese zich op van de laatste plek begin oktober tot plek vier.

Op 20 juli 2011 maakte FC Barcelona bekend dat het Sanchez voor 26 miljoen euro had overgenomen van Udinese. Hij werd de eerste Chileen die voor de club zou spelen. "Hij kan op alledrie de aanvallende plekken spelen en verdedigt intensief mee", vertelde toenmalig trainer Josep Guardiola over zijn nieuwe aankoop. Sanchez tekende een contract voor vijf seizoenen bij Barcelona. Hij maakte op 14 augustus in de Supercopa de España tegen rivaal Real Madrid zijn debuut voor Barcelona. In de openingswedstrijd van de competitie scoorde Sanchez tegen Villarreal zijn eerste goal voor de club. Een week later verliet hij tegenReal Sociedad geblesseerd het veld, waarna hij twee maanden buitenspel stond. Op 10 december scoorde hij tegen Real Madrid de gelijkmaker, waarna Barcelona met 3-1 zou winnen in Madrid. Dat seizoen won Sanchez met Barcelona de UEFA Super Cup, de Supercopa, het wereldkampioenschap voetbal voor clubs en de Copa del Rey. Sanchez zelf kwam tot veertien goals en zeven assists in 41 wedstrijden.

Het seizoen erna werd Sanchez kampioen van Spanje, waar hij zelf met acht goals en tien assists een mooi aandeel in had. Barcelona behaalde liefst 100 punten dat seizoen. In zijn laatste seizoen kwam hij tot 21 wedstrijden en zestien assists, zijn hoogste aantal tot dan toe. Alleen Diego Costa, Lionel Messi en Cristiano Ronaldo kwamen tot meer competitiegoals dan hij dat seizoen (19). In totaal speelde Sanchez drie seizoenen voor Barcelona, waarin hij goed was voor 141 wedstrijden, 46 goals en 37 assists.

Sánchez streek in de zomer van 2014 neer bij Arsenal. De club uit Londen nam hem voor 42,5 miljoen euro over van FC Barcelona. Hij kreeg rugnummer 17. Hij maakte op 10 augustus in de Community Shield tegen Manchester City zijn debuut voor Arsenal, dat met 3-0 won. Een week later maakte hij met een assist op Laurent Koscielny zijn debuut in de Premier League. Op 27 augustus scoorde hij in de Champions League-kwalificatiewedstrijd tegen Beşiktaş JK zijn eerste goal voor Arsenal, dat daarmee deel mocht nemen aan het hoofdtoernooi van de CL. Een paar dagen later maakte hij tegen Leicester City ook zijn eerste competitiegoal. Nadat hij derde was geëindigd in de competitie, nam hij met Arsenal deel aan de finale van de FA Cup, waarin Aston Villa met 4-0 te sterk was. Sanchez was de aangever bij de openingsgoal van Theo Walcott en verdubbelde daarna zelf de score. Daarmee werd hij de eerste Chileen sinds 1952 om te scoren in een FA Cup-finale. In zijn eerste seizoen voor Arsenal kwam hij tot 25 goals en twaalf assists in 52 wedstrijden. Dat seizoen werd hij als enige Arsenal-speler opgenomen in het PFA Team of the Year. Bovendien werd hij verkozen tot PFA Fans' Player of the Year en won hij Arsenal's Player of the Year.

Op 26 september was hij een goed voor een hattrick tegen Leicester City (5-2 overwinning). Het waren in speelronde 7 zijn eerste drie goals van het seizoen. Hij werd daarmee de eerste speler met een hattrick in de Premier League, de Serie A én La Liga. Een week later scoorde hij tweemaal in een 3-0 overwinning op Manchester United. Zijn tweede seizoen in Londen was hij goed voor zeventien goals en tien assists in 41 wedstrijden. Aan het begin van het seizoen 2016/17 nam hij rugnummer 7 over van de naar Sparta Praag vertrokken Tomáš Rosický. Dat seizoen zou het meest productieve seizoen uit zijn carrière worden. Zo scoorde hij onder meer een hattrick tegen West Ham United op 3 december, mede waardoor hij 24 competitiegoals (en tien assists) uitkwam. Daarmee eindigde hij derde op de topscorerslijst achter Romelu Lukaku (25) en Harry Kane (29) en werd hij de eerste Arsenal-speler sinds Robin van Persie met meer dan twintig competitiegoals in één seizoen. Dat seizoen won hij opnieuw de FA Cup, door in de finale rivaal Chelsea te verslaan. Hij werd opgenomen in de shortlist voor PFA Player of the Year en won nogmaals de prijs voor Arsenal's Player of the Year.

In de zomer van 2017 gingen er veel geruchten over zijn vertrek bij Arsenal. Op deadline day werd een transfer naar Manchester City afgebroken omdat een vraag naar Thomas Lemar als mogelijke vervanger werd afgewezen. In de winterstop stond hij op acht goals en vier assists in 22 wedstrijden. Dat bracht zijn totaalaantal voor Arsenal op 166 wedstrijden, waarin hij goed was voor tachtig doelpunten en 46 assists.

In de winterstop van het seizoen 2017/18 stapte Sánchez over naar Manchester United. De overeenkomst werd op 22 januari 2018 afgerond. Als onderdeel van de deal bewandelde Henrich Mchitarjan de omgekeerde weg.^[3] Vier dagen later maakte Sánchez zijn debuut voor Manchester United. Dat gebeurde in een met 4–0 gewonnen FA Cup-wedstrijd (vierde ronde) tegen Yeovil Town, de nummer 21 van de League Two. De Chileen leverde meteen zijn eerste assist af. Hij was de aangever bij de 0–2 van Ander Herrera. Op 3 februari was hij tegen Huddersfield Town goed voor zijn eerste goal voor Manchester United.

Zijn dienstverband bij deze club werd geen succes. Volgens Sánchez zelf was dit vooral te wijten aan een verkeerde groepsdynamiek bij United in de periode dat hij daar speelde.^[4] Hij speelde slechts anderhalf jaar voor Manchester United, waarin hij 45 wedstrijden speelde. Hierin kwam hij tot vijf goals en negen assists.

In seizoen 2019/20 werd hij verhuurd aan Internazionale, waarvoor hij op 14 september tegen zijn voormalig werkgever Udinese zijn debuut maakte. Op 28 september scoorde hij tegen UC Sampdoria zijn eerste doelpunt maar pakte hij ook binnen 46 minuten twee keer geel. Vervolgens miste hij bijna drie maanden door een kuitbeenblessure. Na zijn herstel kwam hij in de tweede seizoenshelft tot drie goals en negen assists, waarna Internazionale in de zomer besloot de Chileen transfervrij definitief over te nemen. Dat seizoen scoorde hij zeven goals en gaf hij acht assists in 38 wedstrijden. Bovendien pakte Internazionale dat seizoen voor het eerst in elf jaar het kampioenschap.

Op 12 januari 2022 scoorde Sanchez de winnende tegen Juventus FC in strijd om de Supercoppa (2-1 winst). In alle competities kwam hij dat seizoen tot negen goals en vijf assists.

In de zomer van 2022 trok Sanchez transfervrij naar Olympique de Marseille, waar hij een contract voor één seizoen tekende. Op 14 augustus debuteerde hij tegen Stade Brestois en twee weken later scoorde hij tegen OGC Nice zijn eerste twee goals voor Marseille. Hij scoorde achttien goals in alle competities voor Marseille.

Na een jaar afwezigheid keerde Sanchez terug bij Inter, om daar te fungeren als stand-in van de spitsen Lautaro Martínez en Marcus Thuram. Hij kwam tot vier goals en vijf assists in 33 wedstrijden, die hij vooral als invaller speelde.

Sánchez debuteerde op 27 april 2006 in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Nieuw-Zeeland als Chileens international, net als verdediger Waldo Ponce (Universidad de Chile). Hij viel in die wedstrijd na 58 minuten in voor Juan Lorca. Sindsdien speelde Sánchez meer dan honderd interlands voor zijn Zuid-Amerikaanse vaderland, onder meer in de kwalificatie voor het WK 2010. Hij maakte hierin dusdanig indruk op bondscoach Marcelo Bielsa dat die hem opnam in zijn 23-koppige selectie voor het hoofdtoernooi. Sánchez begon daar in alle drie de groepswedstrijden en ook in de met 3-1 verloren achtste finale tegen Brazilië in de basisopstelling. Sánchez maakte deel uit van de selectie van bondscoach Jorge Sampaoli op het WK voetbal 2014 in Brazilië. Hij won met de Chileense nationale ploeg de Copa América 2015 en een jaar later de Copa América Centenario. Na het winnen van het laatstgenoemde evenement werd hij ook uitgeroepen tot speler van het toernooi.^[5]

Interlands van Alexis Sánchez voor  Chili
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Competitie	Goals
1	27 apr 2006	Chili – Nieuw-Zeeland	1–0	Vriendschappelijk
2	24 mei 2006	Ierland – Chili	0–1	Vriendschappelijk
3	30 mei 2006	Chili – Ivoorkust	1–1	Vriendschappelijk
4	02 jun 2006	Zweden – Chili	1–1	Vriendschappelijk
5	16 aug 2006	Chili – Colombia	1–2	Vriendschappelijk
6	07 feb 2007	Venezuela – Chili	0–1	Vriendschappelijk
7	19 mei 2007	Argentinië – Chili	0–0	Vriendschappelijk
8	07 sep 2007	Zwitserland – Chili	2–1	Vriendschappelijk
9	11 sep 2007	Oostenrijk – Chili	0–2	Vriendschappelijk
10	26 maa 2008	Israël – Chili	1–0	Vriendschappelijk
11	4 jun 2008	Chili – Guatemala	2–0	Vriendschappelijk
12	15 jun 2008	Bolivia – Chili	0–2	WK-kwalificatie
13	19 jun 2008	Venezuela – Chili	2–3	WK-kwalificatie
14	20 aug 2008	Turkije – Chili	1–0	Vriendschappelijk
15	07 sep 2008	Chili – Brazilië	0–3	WK-kwalificatie
16	10 sep 2008	Chili – Colombia	4–0	WK-kwalificatie
17	12 okt 2008	Ecuador – Chili	1–0	WK-kwalificatie
18	19 nov 2008	Chili – Spanje	0–3	Vriendschappelijk
19	11 deb 2009	Zuid-Afrika – Chili	0–3	Vriendschappelijk
20	29 maa 2009	Peru – Chili	1–3	WK-kwalificatie
21	01 apr 2009	Chili – Uruguay	0–0	WK-kwalificatie
22	06 jun 2009	Paraguay – Chili	0–2	WK-kwalificatie
23	10 jun 2009	Chili – Bolivia	4–0	WK-kwalificatie
24	12 aug 2009	Denemarken – Chili	1–2	Vriendschappelijk
25	05 sep 2009	Chili – Venezuela	2–2	WK-kwalificatie
26	09 sep 2009	Brazilië – Chili	4–2	WK-kwalificatie
27	14 okt 2009	Chili – Ecuador	1–0	WK-kwalificatie
28	26 May 2010	Chili – Zambia	3–0	Vriendschappelijk
29	30 mei 2010	Chili – Israël	3–0	Vriendschappelijk
30	16 jun 2010	Honduras – Chili	0–1	WK-eindronde
31	21 jun 2010	Chili – Zwitserland	1–0	WK-eindronde
32	25 jun 2010	Chili – Spanje	1–2	WK-eindronde
33	28 jun 2010	Brazilië – Chili	3–0	WK-eindronde
34	26 maa 2011	Chili – Uruguay	2–0	Vriendschappelijk
35	26 maa 2011	Portugal – Chili	1–1	Vriendschappelijk
36	29 maa 2011	Colombia – Chili	0–2	Vriendschappelijk
37	19 jun 2011	Chili – Estland	4–0	Vriendschappelijk
38	04 jul 2011	Chili – Mexico	2–1	Copa América
39	08 jul 2011	Uruguay – Chili	1–1	Copa América
40	12 jul 2011	Chili – Peru	1–0	Copa América
41	17 jul 2011	Chili – Venezuela	1–2	Copa América
42	10 aug 2011	Frankrijk – Chili	1–1	Vriendschappelijk
43	2 sep 2011	Spanje – Chili	3–2	Vriendschappelijk
44	4 okt 2011	Mexico – Chili	1–0	Vriendschappelijk
45	15 nov 2011	Chili – Paraguay	2–0	WK-kwalificatie
46	29 feb 2012	Chili – Ghana	1–1	Vriendschappelijk
47	02 jun 2012	Bolivia – Chili	0–2	WK-kwalificatie
48	09 jun 2012	Venezuela – Chili	0–2	WK-kwalificatie
49	15 aug 2012	Ecuador – Chili	3–0	Vriendschappelijk
50	11 sep 2012	Chili – Colombia	1–3	WK-kwalificatie
51	12 okt 2012	Ecuador – Chili	3–1	WK-kwalificatie
52	16 okt 2012	Chili – Argentinië	1–2	WK-kwalificatie
53	14 nov 2013	Chili – Servië	1–3	Vriendschappelijk
54	6 feb 2013	Chili – Egypte	2–1	Vriendschappelijk
55	22 maa 2013	Peru – Chili	1–0	WK-kwalificatie
56	7 jun 2013	Paraguay – Chili	1–2	WK-kwalificatie
57	11 jun 2013	Chili – Bolivia	3–1	WK-kwalificatie
58	14 aug 2013	Chili – Irak	6–0	Vriendschappelijk
59	06 sep 2013	Chili – Venezuela	3–0	WK-kwalificatie
60	10 sep 2013	Chili – Spanje	2–2	Vriendschappelijk
61	11 okt 2013	Colombia – Chili	3–3	WK-kwalificatie
62	15 okt 2013	Chili – Ecuador	2–1	WK-kwalificatie
63	15 nov 2013	Engeland – Chili	0–2	Vriendschappelijk
64	19 nov 2013	Brazilië – Chili	2–1	Vriendschappelijk
65	05 maa 2014	Duitsland – Chili	1–0	Vriendschappelijk
66	30 mei 2014	Chili – Egypte	3–2	Vriendschappelijk
67	04 jun 2014	Chili – Noord-Ierland	2–0	Vriendschappelijk
68	13 jun 2014	Chili – Australië	3–1	WK-eindronde
69	18 jun 2014	Spanje – Chili	0–2	WK-eindronde
70	23 jun 2014	Nederland – Chili	2–0	WK-eindronde
71	28 jun 2014	Brazilië – Chili	1–1	WK-eindronde
72	06 sep 2014	Chili – Mexico	0–0	Vriendschappelijk
73	09 sep 2014	Chili – Haïti	1–0	Vriendschappelijk
74	10 okt 2014	Chili – Peru	3–0	Vriendschappelijk
75	14 okt 2014	Chili – Bolivia	2–2	Vriendschappelijk
76	14 nov 2014	Chili – Venezuela	5–0	Vriendschappelijk
77	18 nov 2014	Chili – Uruguay	1–2	Vriendschappelijk
78	26 maa 2015	Chili – Iran	0–2	Vriendschappelijk
79	29 maa 2015	Brazilië – Chili	1–0	Vriendschappelijk
80	05 jun 2015	Chili – El Salvador	1–0	Vriendschappelijk
81	11 jun 2015	Chili – Ecuador	2–0	Copa América
82	15 jun 2015	Chili – Mexico	3–3	Copa América
83	19 jun 2015	Chili – Bolivia	5–0	Copa América
84	24 jun 2015	Chili – Uruguay	1–0	Copa América
85	29 jun 2015	Chili – Peru	2–1	Copa América
86	04 jul 2015	Chili – Argentinië	0–0	Copa América
87	05 sep 2015	Chili – Paraguay	3–2	Vriendschappelijk
88	08 okt 2015	Chili – Brazilië	2–0	WK-kwalificatie
89	13 okt 2015	Peru – Chili	3–4	WK-kwalificatie
90	12 nov 2015	Chili – Colombia	1–1	WK-kwalificatie
91	17 nov 2015	Uruguay – Chili	3–0	WK-kwalificatie
92	24 maa 2016	Chili – Argentinië	1–2	WK-kwalificatie
93	29 maa 2016	Venezuela – Chili	1–4	WK-kwalificatie
94	27 mei 2016	Chili – Jamaica	1–2	Vriendschappelijk
95	01 jun 2016	Mexico – Chili	1–0	Vriendschappelijk
96	06 jun 2016	Argentinië – Chili	2–1	Copa América
97	10 jun 2016	Chili – Bolivia	2–1	Copa América
98	14 jun 2016	Panama – Chili	2–4	Copa América
99	18 jun 2016	Mexico – Chili	0–7	Copa América
100	22 jun 2016	Colombia – Chili	0–2	Copa América
101	26 jun 2016	Argentinië – Chili	0–0	Copa América
102	02 sep 2016	Paraguay – Chili	2–1	WK-kwalificatie
103	06 sep 2016	Chili – Bolivia	3–0	WK-kwalificatie
104	06 okt 2016	Ecuador – Chili	3–0	WK-kwalificatie
105	11 okt 2016	Chili – Peru	2–1	WK-kwalificatie
106	15 nov 2016	Chili – Uruguay	3–1	WK-kwalificatie
107	24 maa 2017	Argentinië – Chili	1–0	WK-kwalificatie
108	29 maa 2017	Chili – Venezuela	3–1	WK-kwalificatie
109	09 jun 2017	Rusland – Chili	1–1	Vriendschappelijk
110	13 jun 2017	Roemenië – Chili	3–2	Vriendschappelijk
111	18 jun 2017	Kameroen – Chili	0–2	FIFA Confederations Cup
112	22 jun 2017	Duitsland – Chili	1–1	FIFA Confederations Cup
113	25 jun 2017	Chili – Australië	1–1	FIFA Confederations Cup
114	28 jun 2017	Portugal – Chili	0–0	FIFA Confederations Cup
115	02 jul 2017	Chili – Duitsland	0–1	FIFA Confederations Cup
116	31 aug 2017	Chili – Paraguay	0–3	WK-kwalificatie
117	5 sep 2017	Bolivia – Chili	1–0	WK-kwalificatie
118	6 okt 2017	Chili – Ecuador	2–1	WK-kwalificatie
119	11 okt 2017	Brazilië – Chili	3–0	WK-kwalificatie

Een Spaanse rechtbank veroordeelde Sánchez op 7 februari 2018 veroordeelde tot zestien maanden celstraf wegens belastingontduiking. Hij zou in 2012 en 2013 rond de verkoop van zijn beeldrecht bijna een miljoen euro aan belastinggeld hebben achtergehouden. Dat vergrijp vond plaats toen hij voor FC Barcelona speelde.^[6] Sánchez hoefde niet daadwerkelijk de cel in, omdat de strafmaat onder de twee jaar lag en hij geen eerdere veroordeling op zijn naam had. De voetballer accepteerde de straf en moest naast de achterstallige belasting ook een boete van 590.000 euro betalen.

• Lijst van spelers van Colo-Colo | Cobreloa | FC Barcelona | Udinese | Arsenal | Manchester United | Internazionale | Olympique Marseille | Chili
• Interlands Chileens voetbalelftal 2010-2019

Zie de categorie Alexis Sánchez van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.