آلبر کامو

آلبر کامو یا آلبرت کامو (به فرانسوی: Albert Camus ) رمان‌نویس، دراماتورژ و فیلسوف قرن بیستم میلادی اهل فرانسه هسته. آلبر کامویِ معروف‌ترین کتابون نوم بیگانه، طاعون، سقوط، سیزیف اسطوره و کالیگولا هستنه.

آلبر کامو شخصی معلومات بزا-روز 7 نوامبر 1913 Dréan (en) بمردن ۴ ژانویه ۱۹۶۰[۱][۲][۳] مِزار Cemetery in Lourmarin (en) ملیت فرانسوی اقامت فرانسه[۴] مدرسه دانشگاه الجزیره (fa) [۵] فلسفه زوونی که گپ زوئه فرانسوی زوون[۶][۷][۸] زوونی که نوشته فرانسوی زوون[۴][۹] حرفه رمان‌نویس، دراماتورژ و فیلسوف همسرون Simone Hié (en) , طلاق — Francine Faure (en) , شی بمرد/زن بمرد وچون Catherine Camus (en) Jean Camus (en) دیگر معلومات کارفرما اکسپرس (fa) (۱۹۵۵ – ۱۹۵۶) Alger républicain (en) (۱۹۳۸ – ۱۹۳۹) کمبا (fa) (۱۹۴۳ – ۱۹۴۷) Paris-Soir (en) (۱۹۴۰ – ۱۹۴۱) Le Soir républicain (en) (۱۹۳۹ – ۱۹۴۰) تخصصی رشته فلسفه[۱۴] — تیاتر[۱۴][۷] عضو فرهنگستان هنر و دانش آمریکا (fa) comité de lecture des éditions Gallimard (en) جنگ که دیّه جهونی جنگ دوم رِمبِش فلسفه قاره‌ای (fa) فنی نوع رمان تحت تأثیر آندره مالرو — فلوطین[۱۵] — نیچه[۱۶] — فرانتس کافکا[۱۷] — آندره ژید — فئودور داستایوسکی — سیمون دوبووار — ژان‌پل سارتر جوایز  نوبل ادبیات جایزه[۱۸][۱۹] (۱۹۵۷)  Médaille de la Résistance (en) [۲۰] (۱۹۴۶) مهمترین کارون (۱۹۳۶) مرگ خوش (fa) (۱۹۴۰) بیگانه (۱۹۴۲) افسانه سیزیف (fa) (۱۹۴۴) کالیگولا (fa) (۱۹۴۶) نه قربانیان، نه جلادان (fa) (۱۹۴۷) طاعون (fa) (۱۹۵۱) انسان طاغی (fa) (۱۹۵۶) سقوط (fa) (۲۰۱۷) Albert Camus, María Casares. Correspondence (1944-1959) (en) دچی‌ین - کد دچی‌ین - آیتم دچی‌ین

آلبر کامو شه وسّه ات‌جور فلسفه بساته که ابزوردیسم گته و شه داستان‌ها دله هم وه ره یارده. وه گته دنیایِ زندگی قطعاً پوچ هسته و آدمون تونّه این پوچی و بی‌هدفی ره دربَوِرِن. وه گته این پوچی وسّه سه جور راه دارمی: یا خِدکِشی کمبی و این پوچی ره تموم کمبی، یا شه ره دِرو زمبی که اگزیستانسیالیسم ِجواب هسته و شه وسّه اتی اَرمون و هدف سازمبی که وه هم نهایتاً پوچ هسته و آخرین راه این که دومبی زندگی پوچ هسته، ولی ونجه کنار اِمبی و پچیکِ دل‌خاش‌کنک جه شه عُمر ره پیش وَرمی. وه سیزیف ره مثال یارنه که جاودانگی دمبال دیّه و زئوس وه ره اینتی جزاء هدا که تا ابد ونه اتا صخره ره کول بکشه و تا چکل ِتِک بَوِره و اونجه که برسی‌یه، صخره قِل خِرنه و کفنه کوهِ بِن و این روند هر روز و هر روز ادامه دارنه. آلبر کامو گنه که این داستان و آسنی دله سیزیف چه شه خِد ره نکوشته؟ این پوچی جه چتی سازنه و کم نیارنه؟ ونه جواب این هسته که اتا پریک لحظه که سیزیف کوهِ چکل جه برسی‌یه، فقط اون آخرین شاب که بزو، ات لحظه خِشحال وونه و شه کار جه راضی هسته؛ آدمون هم ونه هم‌اتنده لذت و شادی جا قانع بوئن و بسازن.