വിസർജ്ജനം

ഒരു ജീവിയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് വിസർജ്ജ്യങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്യുന്ന പ്രക്രിയയാണ് വിസർജ്ജനം. കശേരുക്കളിൽ, ഇത് പ്രാഥമികമായി ശ്വാസകോശങ്ങൾ, വൃക്കകൾ, ചർമ്മം എന്നിവയിലൂടെയാണ് നടത്തുന്നത്. ^[1] ഇത് കോശത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോയതിനുശേഷവും പ്രത്യേക ജോലികൾ ഉള്ള സ്രവത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്‌തമാണ്. വിസർജ്ജനം എല്ലാത്തരം ജീവികളിലും അനിവാര്യമായ ഒരു പ്രക്രിയയാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, സസ്തനികളിൽ, വിസർജ്ജന സംവിധാനത്തിൻ്റെ ഭാഗമായ മൂത്രനാളിയിലൂടെ മൂത്രം പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നു. ഏകകോശ ജീവികളിൽ, മാലിന്യങ്ങൾ നേരിട്ട് കോശത്തിൻ്റെ ഉപരിതലത്തിലൂടെ പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നു.

സെല്ലുലാർ ശ്വസനം പോലുള്ള ജീവിത പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ, ശരീരത്തിൽ, മെറ്റബോളിസം എന്നറിയപ്പെടുന്ന നിരവധി രാസപ്രവർത്തനങ്ങൾ നടക്കുന്നു. ഈ രാസപ്രവർത്തനങ്ങൾ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ്, വെള്ളം, ലവണങ്ങൾ, യൂറിയ, യൂറിക് ആസിഡ് തുടങ്ങിയ പാഴ് ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു. ശരീരത്തിനകത്ത് ഈ മാലിന്യങ്ങൾ ഒരു പരിധിക്കപ്പുറം അടിഞ്ഞുകൂടുന്നത് ശരീരത്തിന് ഹാനികരമാണ് എന്നതിനാൽ വിസർജ്ജന അവയവങ്ങൾ ഈ മാലിന്യങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്യുന്നു. ശരീരത്തിൽ നിന്ന് ഉപാപചയ മാലിന്യങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്യുന്ന ഈ പ്രക്രിയയെ വിസർജ്ജനം എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

സസ്യങ്ങൾ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡും ജലവും ശ്വസനത്തിന്റെ ഭാഗമായി പുറന്തള്ളുന്നു. പച്ച സസ്യങ്ങളിൽ, ശ്വസന സമയത്ത് പുറത്തുവിടുന്ന കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് ഫോട്ടോസിന്തസിസ് സമയത്ത് ഉപയോഗിക്കുന്നു. പ്രകാശസംശ്ലേഷണ സമയത്ത് ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ഉൽപ്പന്നമാണ് ഓക്സിജൻ, ഇത് സ്റ്റോമറ്റ, വേറിലെ കോശങ്ങളുടെ ഭിത്തി, മറ്റ് വഴികൾ എന്നിവയിലൂടെ പുറത്തുകടക്കുന്നു. ട്രാൻസ്പിറേഷൻ, ഗട്ടേഷൻ എന്നിവയിലൂടെ സസ്യങ്ങൾക്ക് അധിക ജലം പുറന്തള്ളാൻ കഴിയും. ഇല പ്രകാശസംശ്ലേഷണത്തിൻ്റെ പ്രാഥമിക അവയവം എന്നനൊപ്പം, വിഷ മാലിന്യങ്ങൾ പുറന്തള്ളുന്ന ഒരു അവയവം കൂടിയാണ്. ചില സസ്യങ്ങൾ പുറന്തള്ളുന്ന മറ്റ് പാഴ് വസ്തുക്കളിൽ റെസിൻ, സ്രവം, ലാറ്റക്സ് മുതലായവ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഇവ അധിക ഊർജ്ജം നഷ്ടപ്പെടുത്താതെ സസ്യത്തിലെ ഹൈഡ്രോസ്റ്റാറ്റിക് മർദ്ദവും സസ്യകോശങ്ങളുടെ ആഗിരണ ശക്തിയും മൂലം ചെടിയുടെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് പുറത്തു പോകുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, പ്രീ-അബ്സിഷൻ ഘട്ടത്തിൽ, ഒരു ഇലയുടെ ഉപാപചയ അളവ് ഉയർന്നതാണ്. ^{[2] [3]} ചെടികൾ ചുറ്റുമുള്ള മണ്ണിലേക്കും ചില പാഴ് വസ്തുക്കളെ പുറന്തള്ളുന്നു. ^[4]

മൃഗങ്ങളിൽ, കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ്, അമോണിയ (അമോണിയോടെലിക്സിൽ), യൂറിയ (യൂറിയോടെലിക്സിൽ), യൂറിക് ആസിഡ് (യൂറിക്കോടെലിക്സിൽ), ഗ്വാനിൻ (അരാക്നിഡയിൽ), ക്രിയാറ്റിൻ എന്നിവയാണ് പ്രധാന വിസർജ്ജന ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ. കരളും വൃക്കകളും രക്തത്തിൽ നിന്ന് ധാരാളം വസ്തുക്കളെ പുറന്തള്ളുന്നു (ഉദാഹരണത്തിന്, വൃക്കസംബന്ധമായ വിസർജ്ജനത്തിൽ), ഈ പദാർത്ഥങ്ങൾ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് മൂത്രത്തിലൂടെയും മലത്തിലൂടെയും പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നു. ^[5]

ജലജീവികൾ സാധാരണയായി അമോണിയ അവ ജീവിക്കുന്ന ബാഹ്യ പരിതസ്ഥിതിയിലേക്ക് നേരിട്ട് പുറന്തള്ളുന്നു. ഉയർന്ന ലേയത്വം ഉള്ള ഇവ നേർപ്പിക്കാൻ ധാരാളം വെള്ളം ലഭ്യമാണ് എന്നതാണ് ഇതിന് കാരണം. ഭൂമിയിലെ മൃഗങ്ങളിൽ, പരിസ്ഥിതിക്ക് ദോഷകരമായ അമോണിയ പോലുള്ള സംയുക്തങ്ങൾ ദോഷമല്ലാത്ത യൂറിയ പോലെയുള്ള മറ്റ് നൈട്രജൻ വസ്തുക്കളായി പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ഈ പ്രക്രിയയെ ഡിടോക്സിഫിക്കേഷൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ^[6]

പക്ഷികൾ അവയുടെ നൈട്രജൻ മാലിന്യങ്ങൾ പേസ്റ്റിൻ്റെ രൂപത്തിൽ യൂറിക് ആസിഡായി പുറന്തള്ളുന്നു. ഈ പ്രക്രിയ ഉപാപചയപരമായി കൂടുതൽ ചെലവേറിയതാണെങ്കിലും, ഇത് കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായി വെള്ളം നിലനിർത്താൻ അനുവദിക്കുന്നു, ഇത് മുട്ടയിൽ കൂടുതൽ എളുപ്പത്തിൽ സംഭരിക്കാൻ കഴിയും. പല ഏവിയൻ സ്പീഷിസുകൾക്കും, പ്രത്യേകിച്ച് കടൽപ്പക്ഷികൾക്കും, മൂക്കിലെ പ്രത്യേക ഉപ്പ് ഗ്രന്ഥികൾ വഴി ഉപ്പ് പുറന്തള്ളാൻ കഴിയും, ഉപ്പുവെള്ള ലായനി മൂക്കിലെ നാസാരന്ധ്രങ്ങളിലൂടെ പുറന്തള്ളുന്നു.

പ്രാണികൾ, ഉപാപചയ മാലിന്യങ്ങൾ പുറന്തള്ളാൻ മാൽപിഗിയൻ ട്യൂബുലുകൾ ഉൾപ്പെടുന്ന ഒരു സംവിധാനം ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഉപാപചയ മാലിന്യങ്ങൾ ട്യൂബുലിലേക്ക് വ്യാപിക്കുന്നു, ഇത് മാലിന്യങ്ങളെ കുടലിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു. ഉപാപചയ മാലിന്യങ്ങൾ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് മലത്തോടൊപ്പം പുറന്തള്ളുന്നു.

പുറന്തള്ളുന്ന പദാർത്ഥത്തെ എജക്റ്റ എന്നും വിളിക്കാം. ^[7] പത്തോളജിയിൽ ഏജക്റ്റ എന്ന വാക്ക് കൂടുതലായി ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. ^[8]