ഹിരോഷി അമാനോ

1960-ൽ ജപ്പാനിലെ ഹമാമറ്റ്‌സുവിൽ ജനിച്ച അമാനോ 1982-ൽ ബിരുദവിദ്യാർഥിയായി നഗോയാ സർവകലാശാലയിൽ എത്തി^[1]. ഇസാമു അകസാകിയുമായുളള ഗവേഷണക്കൂട്ടായ്മ അവിടന്നാണ് ആരംഭിച്ചത്^[1]. 1989-ൽ പിഎച്ച്.ഡി. നേടി അവിടെത്തന്നെ റിസർച്ച് അസിസ്റ്റൻറായി ഗവേഷണം തുടങ്ങി.1992-ൽ മെയ്ജോ യൂണിവഴ്സിറ്റിയിൽ അസിസ്റ്റൻറ് പ്രഫസറായി നിയമിതനായ അമാനോ 2002-ൽ പ്രഫസറായി. അതേ വർഷം തന്നെ നഗോയ സർവകലാശാലയുടെ ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച് അങ്ങോട്ടു മാറി.^[1] ഇപ്പോഴും തുടരുന്നു. അകസാകി-അമാനോ ഗവേഷണ പ്രബന്ധങ്ങൾ നിരവധിയാണ്.^[2]

ചുവപ്പ് , പച്ച നിറങ്ങളിൽ ഉള്ള എൽ ഇ ഡികൾ തൊള്ളായിരത്തി അറുപതുകളിൽ തന്നെ വികസിപ്പിച്ചെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും നീല ഡയോഡുകൾ നിർമിച്ച് അവയെ സംയോജിപ്പിച്ച് വെള്ള ഡയോഡുകൾ ഉണ്ടാക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല ^[3] അകാസാകിയും അമാനോയും ചേർന്നു നഗോയ സർവകലാശാലയിലും നകാമുറ ജപ്പാനിലെ ടോക്കുഷിമയിലുള്ള നിഷിയ കെമിക്കൽസ് എന്ന കമ്പനിയിലും നടത്തിയ ദീർഘമായ ഗവേഷണങ്ങൾക്കും പരീക്ഷണങ്ങൾക്കും ഒടുവിലാണ് കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായ വെള്ള വെളിച്ചം തൂവുന്ന എൽ.ഇ.ഡയോഡുകൾ നിർമിച്ചെടുത്തത്.^[4]

കുറഞ്ഞ വൈദ്യുത/ഊർജ ഉപഭോഗം വഴി കൂടുതൽ ലൂമിനസ് ഫ്ലക്സ് (നിർദിഷ്‌ടദിശയിൽ കിരണം വമിക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ്‌) നൽകുന്ന തരം പ്രകാശ സ്രോതസ്സുകൾ ഇതുവഴി സാധ്യമാകും.ഒരു എൽ ഇ ഡി പ്രകാശ സ്രോതസ്സിന്റെ ഊർജ – കാര്യക്ഷമത പതിനാറു സാധാരണ ബൾബുകൾക്കും എഴുപതു ഫ്ലൂറസെന്റ്‌ ബൾബുകൾക്കും തുല്യമാണെന്നാണ് കണക്കാക്കുന്നത്. ലോകത്തെ മുഴുവൻ ഊർജ ഉത്പാദനത്തിൻറെ നാലിലൊന്ന് പ്രകാശ സ്രോതസ്സുകൾക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിനാൽ ഭീമമായ ഊർജ ലാഭം ഇതു വഴിയുണ്ടാകും.^[5][6]

• 2014 ലെ ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിനുള്ള നോബൽ സമ്മാനം