ലൈസോസോം

തുടക്കത്തിൽ പെരിന്യൂക്ലിയാർ ഡെൻസ് ബോഡികൾ എന്ന പേരിലറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഇവയെ 1955 ൽ സി. ഡീ. ഡ്യൂവാണ് ലൈസോസോം എന്ന പേരിട്ടത്. ഇവയുടെ ബാഹ്യപാളിയക്ക് വിള്ളലുണ്ടായി ദഹനരാസാഗ്നികൾ പുറത്തുവന്നാലേ ഇവ പ്രവർത്തനക്ഷമമാകൂ എന്ന കണ്ടുപിടിത്തത്തെത്തുടർന്നാണിത്. 1974 ൽ അദ്ദേഹവും പലേഡ്, ക്ലൗഡ് എന്നിവരും നോബൽ സമ്മാനം പങ്കിട്ടു.

സസ്തനികളിൽ പൂർണ്ണവളർച്ചയെത്തിയ ചുവന്ന രക്താണുക്കളിലും ബാക്ടീരിയങ്ങളിലുമൊഴിച്ച് എല്ലാ കോശങ്ങളിലും ലൈസോസോമുകൾ കാണപ്പെടുന്നു. പാൻക്രിയാസിലും പേശികളിലും വലരെക്കുറച്ചുമാത്രമേ ഇവ കാണപ്പെടുന്നുള്ളൂ. എന്നാൽ വെളുത്ത രക്തകോശങ്ങളിലെ ഗ്രാനുലോസൈറ്റുകളിൽ വലുതും വ്യക്തവുമായ ലൈസോസോമുകളുണ്ട്.ആഗിരണ, സ്രവണ, വിർജ്ജന പ്രതലങ്ങളായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന എപ്പിത്തീലീയകലകളിലും ഇവ വളരെയേറെയുണ്ട്.

250 മുതൽ 750 വരെ നാനോ മീറ്റർ വലിപ്പമുള്ള ലൈസോസോമുകൾക്ക് പുറത്ത് കൊഴുപ്പിന്റെ ഇരുപാളി സ്തരമുണ്ട്. 5 മുതൽ 8 വരെ നാനോമീറ്റർ വലിപ്പമുള്ള ചെറിയ ഗ്രാന്യൂളുകൾക്കുള്ളിൽ നാൽപ്പതോളം വൈവിധ്യമാർന്ന ഹൈഡ്രൊലേയ്സ് വിഭാഗത്തിൽപ്പെട്ട രാസാഗ്നികളുണ്ട്. ^[2]

ജീർണ്ണാവസ്ഥയിലെത്തിയ കോശങ്ങളെ നശിപ്പിക്കുക(ഓട്ടോഫാജി), (പ്രോഗ്രാമ്ഡ് ഡിസ്ട്രക്ഷൻ), കോശം ഉള്ളിലേയ്ക്കെടുക്കുന്ന ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളെ ദഹിപ്പിക്കുക, ബാക്ടീരിയ പോലുള്ള അനാവശ്യജീവികളെ നശിപ്പിക്കുക എന്നിവയാണ് ഇവയുടെ പൊതുധർമ്മം. ^[3]

കോശാംഗങ്ങൾ:
(1) മർമ്മകം
(2) മർമ്മം
(3) റൈബോസോം
(4) കണിക
(5) അന്തർദ്രവ്യജാലിക
(6) ഗോൾഗി വസ്തു
(7) മൃദു അന്തർദ്രവ്യജാലിക
(8) മൈറ്റോകോൺട്രിയ
(9) ഫേനം
(10) കോശദ്രവ്യം
(11) ലൈസോസോം
(12) സെൻട്രോസോം

This is a gibberish language.