രാജശേഖർ ബസു

പശ്ചിമ ബംഗാളിലെ പുർബർ ബർദാമൻ ജില്ലയിലുള്ള കാണ്ഡോർസോണയ്ക്ക് സമീപമുള്ള ബാമുൻപുരയിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അമ്മയുടെ അമ്മാവന്റെ വീട്ടിൽ ആണ് ബസു ജനിച്ചത്. ചന്ദ്രശേഖർ - ലക്ഷ്മിമാനി ദേവി ദമ്പതികളുടെ രണ്ടാമത്തെ മകനായി (ആറാമത്തെ കുട്ടി) ജനിച്ചു. ബീഹാർ സംസ്ഥാനത്തിലെ ദർഭംഗയിൽ ബാല്യകാലം ചെലവഴിച്ച ബസു ബംഗാളിനെക്കാൾ ആദ്യഭാഷയായി ഹിന്ദി സംസാരിക്കാൻ പഠിച്ചു.^[1]

എഫ്.എ. ബിരുദം പഠിക്കുന്നതിനായി പട്നയിലേക്ക് പോയ ബസു ബംഗാളി സാഹിത്യകാരന്മാരുമായി ആശയവിനിമയം നടത്തി. ഇത് ബംഗാളി സാഹിത്യത്തിലേക്ക് വഴിനയിച്ചു. സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസം കഴിഞ്ഞ് അദ്ദേഹം കൊൽക്കത്തയിലേക്ക് പോയി പ്രസിഡൻസി കോളേജിൽ ചേർന്നു.^[3] അവിടെ രസതന്ത്രത്തിൽ ബിരുദവും ബിരുദാനന്തര ബിരുദം പൂർത്തിയാക്കി.

ഈ സമയത്ത്, അദ്ദേഹം ആചാരി പ്രഫുല്ല ചന്ദ്ര റായുമായി കണ്ടുമുട്ടി. അടുത്തിടെ ബംഗാൾ കെമിക്കൽസ് ആൻഡ് ഫാർമസ്യൂട്ടിക്കൽസ് എന്ന കമ്പനി ആരംഭിച്ച റായുമായി ചേർന്ന് 1903 ൽ ഒരു രസതന്ത്രജ്ഞനായി ബസു കമ്പനിയിൽ ചേർന്നു. 1932 ൽ കമ്പനിയിൽ നിന്ന് വിരമിച്ചു.^[4]നാഷണൽ കൗൺസിൽ ഓഫ് എഡ്യൂക്കേഷന്റെ സജീവ അംഗമായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

1920 ൽ ബസു തന്റെ എഴുത്ത് ജീവിതം തുടങ്ങി.  മാസികയ്ക്ക് രസകരമായ കഥാപാത്രങ്ങൾ എഴുതിച്ചേർത്തപ്പോൾ പരശുരാമൻ എന്ന തൂലികാനാമം അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യ കഥാ ബുക്ക്, ഗദ്ദാലിക, 1924 ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ഇത് രബീന്ദ്രനാഥ് ടാഗോർ പോലുള്ള വ്യക്തിത്വങ്ങളിൽ നിന്നും പ്രശംസ പിടിച്ചെടുത്തു.^[3]

1937 ൽ ബംഗാളി നിഘണ്ടുവിന്റെ ചാലൻതിക എന്ന ഒരു ബംഗാളി നിഘണ്ടു പ്രസിദ്ധീകരിച്ചപ്പോൾ രബീന്ദ്രനാഥ് ഇങ്ങനെ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു:

"At long last, we have a dictionary for Bengali. The concise grammar for Bengali that you have included in the appendix is also wonderful."

ബസുവിന് തന്റെ എഴുത്തിന് നല്ലൊരു അംഗീകാരം ലഭിച്ചിരുന്നു. 1940 ൽ ജഗത്തരിണി  1945 ൽ സരോജിനി മെഡലുകൾ കൽക്കത്ത യൂണിവേഴ്സിറ്റി സമ്മാനിച്ചു. 1957 ൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റി അദ്ദേഹത്തെ ഡി ലിറ്റ് ബിരുദം നൽകി ആദരിച്ചു. 1956 ൽ പത്മഭൂഷൺ നൽകി ആദരിച്ചു രാജ്യം ആദരിച്ചു.

ബസുവിനു ഭാര്യയും ഒരു മകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. വളരെ ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരുമകൻ, ഒരു അസുഖബാധമൂലം മരണമടഞ്ഞു. അയാളുടെ ഹൃദയസ്പർശിയായ മകൾ അന്നുതന്നെ മരിച്ചു. 1942 ൽ ഭാര്യയും നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഭാര്യയുടെ മരണശേഷം 18 വർഷക്കാലം അദ്ദേഹം ജീവിച്ചു. ഈ സമയത്ത് അദ്ദേഹത്തിന് ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ എഴുതി. എങ്കിലും തന്റെ വ്യക്തിപരമായ ദുരന്തങ്ങളെ തന്റെ രചനകളെ നിറയ്ക്കാൻ അദ്ദേഹം അനുവദിച്ചില്ല. 1959 ൽ ഒരു ദുർബലമായ സ്ട്രോക്ക് കഴിഞ്ഞ്, അദ്ദേഹം തുടർന്നും എഴുതി. 1960 ഏപ്രിൽ 27 ന്, അദ്ദേഹം വിശ്രമത്തിലായപ്പോൾ രണ്ടാമത്തെ സ്ട്രോക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു ഉറക്കത്തിൽ മരണമടഞ്ഞു.

• ചാലൻതിക (1937)

• Gaddalika (1922)
• Kajjali (1927)
• Hanumaner Svapna Ityadi Galpa (1937)
• Galpakalpa (1950)
• Dhusturi Maya Ityadi Galpa
• Krishnakali Ityadi Galpa (1953)
• Nil Tara Ityadi Galpa
• Anandibai Ityadi Galpa (1957)
• Chamatkumari Ityadi Galpa

• Kalidaser Meghdut (1943)
• Valmiki Ramayan (1946)
• Krishnadvaipayan Vyas krita Mahabharat (1949)
• Hitopadesher Galpa (1950)
• Shrimadbhagabat Gita

• Laghuguru (1939)
• Bharater Khanij (1943)
• Kutir Shilpa (1943)
• Bichinta (1955)
• Chalachchinta

• Parashuramer Kabita (published posthumously)