മിങ് രാജവംശത്തിന്റെ ചിത്രകല

മിങ് രാജവംശക്കാലത്ത് (1368-1644)[1], മുമ്പത്തെ സോങ് രാജവംശത്തിലും യുവാൻ രാജവംശത്തിലും ചിത്രകലയിലെ നേട്ടങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ചൈനീസ് ചിത്രകല കൂടുതൽ പുരോഗമിച്ചു. മിങ് കാലഘട്ടത്തിന് മുമ്പ് കണ്ടുപിടിക്കുകയും വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത ചിത്രകലാരീതികൾ ഈ കാലയളവിൽ ശാസ്ത്രീയമായി. മിങ് രാജവംശത്തിന്റെ കാലത്ത് ചിത്രകലയിൽ കൂടുതൽ നിറങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചു. തവിട്ട് സീൽ നിറം കൂടുതൽ വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുകയും ഈ കാലയളവിൽ അമിതമായി ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു. നിരവധി പുതിയ ചിത്രങ്ങളിൽ കഴിവുകളും സാങ്കേതികതകളും നവീകരിക്കുകയും വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. കാലിഗ്രാഫി ചിത്രകലയുമായി വളരെ അടുത്തും തികച്ചും സംയോജിതവുമായിരുന്നു. ചൈനീസ് ചിത്രകല മിങ്ങിന്റെ മധ്യത്തിലും അവസാനത്തിലും മറ്റൊരു ഉച്ചസ്ഥിതിയിലെത്തി. ചിത്രകല വിശാലമായ തോതിൽ വളരുകയും നിരവധി പുതിയ സ്കൂളുകളും കൂടാതെ നിരവധി ചിത്രകലാദ്ധ്യാപകരും ഉയർന്നുവന്നു.[2]

ചെൻ ഹോങ്‌ഷോ (1598–1652) ചിത്രീകരിച്ച ആൽബം പെയിന്റിംഗ്. പുഷ്പങ്ങളും, ഇലയും, ചിത്രശലഭം, വളഞ്ഞുതിരിഞ്ഞ ശിലാ ശില്പം എന്നിവ കാണാം.

വികസനം

ആദ്യകാല മിങ് കാലഘട്ടം

ഏകദേശം 1368–1505, ഹോങ്‌വു കാലഘട്ടം (洪武) മുതൽ ഹോങ്‌ജി കാലഘട്ടം (弘治) വരെ.

യുവാൻ രാജവംശത്തിലെ ചിത്രകല സ്കൂളുകൾ മിങ് കാലഘട്ടത്തിലും നിലനിന്നിരുന്നുവെങ്കിലും അവയുടെ ശൈലി പെട്ടെന്ന് നിരസിക്കുകയോ മാറ്റുകയോ ചെയ്തു. യുവാൻ കാലഘട്ടത്തിൽ വികസിപ്പിക്കുകയും പൂർണ്ണവളർച്ച പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്ത ചിത്രകല ശൈലികൾ ആദ്യകാല മിങ് ചിത്രകലയെ വളരെയധികം സ്വാധീനിച്ചു. എന്നാൽ ചിത്രകലയുടെ പുതിയ വിദ്യാലയങ്ങൾ പുതുതായി ഉത്ഭവിക്കുകയും വളരുകയും ചെയ്തു. ജ്ഹെ സ്കൂളും രാജകീയ ദർബാർ (യുവാന്തി സ്കൂൾ) പിന്തുണയ്ക്കുന്ന സ്കൂളും മിങ് കാലഘട്ടത്തിലെ ആദ്യകാല സ്കൂളുകളായിരുന്നു. പണ്ഡിത ചിത്രകലാകാരന്മാരുടെ ശൈലിയിലുള്ള ചിത്രങ്ങൾ (റെൻ‌വെൻ പെയിന്റിംഗ്, ചൈനീസ് ഭാഷയിൽ: 人文 popular) കൂടുതൽ ജനപ്രിയമായി. ഈ രണ്ട് പുതിയ സ്കൂളുകളും തെക്കൻ സോങ് ചിത്രങ്ങൾ അക്കാദമിയുടെയും യുവാൻ പണ്ഡിത-ചിത്രകലാകാരന്മാരുടെയും പാരമ്പര്യങ്ങളെ വളരെയധികം സ്വാധീനിച്ചു.

മധ്യ മിങ് കാലഘട്ടം

ഏകദേശം 1465–1566, ചെങ്‌ഹുവ കാലഘട്ടം (成化) മുതൽ ജിയാജിംഗ് കാലഘട്ടം (嘉靖) വരെ.

എ ഫിഷർ ഇൻ ഓട്ടം, ടാങ് യിൻ, 1523

ശാസ്ത്രീയമായ ജ്ഹെ സ്കൂളും യുവാന്തി സ്കൂളും ക്ഷയിക്കുകയും രാജ്യവ്യാപകമായി ഏറ്റവും പ്രബലമായ സ്കൂളായി വു സ്കൂൾ മാറി. വു സ്കൂൾ ചിത്രകാരന്മാരുടെ പ്രവർത്തന കേന്ദ്രമായ സൂഴൌ ഈ കാലയളവിൽ ചൈനീസ് ചിത്രങ്ങളുടെ ഏറ്റവും വലിയ കേന്ദ്രമായി മാറി.

വു ചിത്രകാരന്മാർ പ്രധാനമായും യുവാൻ പണ്ഡിത ചിത്രകലാകാരന്മാരുടെ ശൈലിയിലുള്ള ചിത്രങ്ങളുടെ (റെൻ‌വെൻ പെയിന്റിംഗ്, 人文 畫) പാരമ്പര്യത്തെ പിന്തുടർന്ന് ഈ ശൈലി അതിന്റെ ഉന്നതിയിലെത്തി. അധ്യാപക-വിദ്യാർത്ഥി ബന്ധവും (ഉദാ. ടാങ് യിൻ, വെൻ ഷെങ്‌മിംഗ് തുടങ്ങിയവരുടെ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്നു ഷെൻ സൗ.) കുടുംബബന്ധവും (ഉദാ. വെൻ കുടുംബം, ചിത്രകാരന്മാരായ വെൻ ഷെങ്‌മിംഗ്, വെൻ ജിയ (文 嘉), വെൻ ബോറെൻ (文) തുടങ്ങിയവർ). ഉൾപ്പെടെ ഒരു വലിയ കൂട്ടം ആളുകളായിരുന്നു വു സ്‌കൂളിലുണ്ടായിരുന്നത്.

ബിയാൻ വെൻ‌സി ചിത്രീകരിച്ച പക്ഷികളുടെ പെയിന്റിംഗ്, 1413

സെജിയാങ് പ്രവിശ്യയിലെ ഷായോക്‌സിങിൽ നിന്നുള്ള സൂ വെയ് (徐渭) ചൈനീസ് ചിത്രകലയുടെ (സിയേയ്, 寫意 畫) "ആസ്വാദ്യമായ ശൈലി" ഗണ്യമായി വികസിപ്പിച്ചു. പ്രത്യേകിച്ചും "മികച്ച ആസ്വാദ്യമായ ശൈലി" (ഡാക്‌സി,). ശ്രദ്ധേയനായ ഒരു പണ്ഡിതനെന്ന നിലയിൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ നേട്ടങ്ങൾ പ്രധാനമായും പണ്ഡിത ചിത്രകലാകാരന്മാരുടെ മേഖലയിൽ പ്രത്യേകിച്ചും ബേർഡ്-ഫ്ളവർ ചിത്രരചനയിലായിരുന്നു.

ചെൻ ചുൻ (陳 淳) തന്റെ ആദ്യകാലങ്ങളിൽ വു സ്കൂളിൽ ചിത്രകലയിൽ അദ്ധ്യാപനം തുടരുകയും ഷാൻ ഷൂയി പെയിന്റിംഗിൽ (ലാൻഡ്സ്കേപ്പ് പെയിന്റിംഗ്, 山水畫) സ്വന്തം "ആസ്വാദ്യമായ" ശൈലി വികസിപ്പികയും ചെയ്തു.[3]

അവസാന മിങ് കാലഘട്ടം

ഏകദേശം 1567–1644, ജിയാജിംഗ് കാലഘട്ടം (嘉靖) മുതൽ ചോങ്‌ഷെൻ കാലഘട്ടം (崇禎) വരെ.

സോങ്ജിയാങ് സ്കൂളും ഹുവാറ്റിംഗ് സ്കൂളും ഉത്ഭവിക്കുകയും വളരുകയും ചെയ്തു, അവ പിൽക്കാലത്തെ ഷാങ്ഹായ് സ്കൂളിന്റെ അടിസ്ഥാനങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തി.

അവലംബം

  • Edmund Capon and Mae Anna Pang, Chinese Paintings of the Ming and Qing Dynasties, Catalogue, 1981, International Cultural Corporation of Australia Ltd.

പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ

🔥 Top keywords: പി.എൻ. പണിക്കർവായനദിനംതുഞ്ചത്തെഴുത്തച്ഛൻബിഗ് ബോസ് (മലയാളം സീസൺ 6)കുമാരനാശാൻഈദുൽ അദ്‌ഹവള്ളത്തോൾ നാരായണമേനോൻപ്രധാന താൾപ്രത്യേകം:അന്വേഷണംഉള്ളൂർ എസ്. പരമേശ്വരയ്യർചെറുശ്ശേരിവൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീർസുഗതകുമാരിമലയാളം അക്ഷരമാലആധുനിക കവിത്രയംചങ്ങമ്പുഴ കൃഷ്ണപിള്ളപാത്തുമ്മായുടെ ആട്ആടുജീവിതംബാബർകുഞ്ചൻ നമ്പ്യാർമലയാളംഒ.എൻ.വി. കുറുപ്പ്പ്രാചീനകവിത്രയംമധുസൂദനൻ നായർഅക്‌ബർകുഞ്ഞുണ്ണിമാഷ്ഇന്ത്യൻ പാർലമെന്റ്കഥകളിഹുമായൂൺമുഗൾ സാമ്രാജ്യംഎസ്.കെ. പൊറ്റെക്കാട്ട്കേരളംജഹാംഗീർഷാജഹാൻചണ്ഡാലഭിക്ഷുകികമല സുറയ്യതകഴി ശിവശങ്കരപ്പിള്ളഔറംഗസേബ്എം.ടി. വാസുദേവൻ നായർ