ടാർസൻ ഓഫ് മനിസ

1899-ലാണ് കാർലക്ക് ജനിച്ചത്.^[2] സ്രോതസ്സുകളെ ആശ്രയിച്ച്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജന്മദേശം ബാഗ്ദാദ് അല്ലെങ്കിൽ സമര എന്നാണ് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.^[3] ഇറാഖിലെ കിർകുക്കിൽ നിന്നുള്ള ഇറാഖി തുർക്ക്മെൻ വംശജരായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബം.^[2] കൗമാരത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ, തുർക്ക്മെൻ ഗോത്ര നേതാവായ ഷെയ്ഖ് താഹിറിന്റെ മകൾ മെറലിനെ കണ്ടുമുട്ടുകയും അവളുമായി വിവാഹനിശ്ചയം നടത്തുകയും ചെയ്തു.^[3]വിവാഹത്തിന് തൊട്ടുമുമ്പ്, ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു. കാർലക്കിന് അവളെ ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടിവന്നു. യുദ്ധസമയത്തെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവർത്തനം അജ്ഞാതമാണ്. എന്നാൽ അവസാനം അദ്ദേഹം ഇന്ത്യയിൽ ആയിരുന്നു. അവിടെ അദ്ദേഹം കുറച്ചുകാലം കാട്ടിൽ താമസിച്ചു.^[3] ഇറാനിലായിരിക്കുമ്പോൾ, തന്റെ പ്രതിശ്രുതവധുവിന്റെ കുടുംബം സമീപത്ത് താമസം മാറിയതായി അദ്ദേഹം അബദ്ധത്തിൽ കണ്ടെത്തി.^[3] തന്റെ വിവാഹം വീണ്ടും ആസൂത്രണം ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ, തുർക്കിയിൽ സ്വാതന്ത്ര്യസമരം ആരംഭിച്ചതായി അദ്ദേഹം ഒരു പത്രത്തിൽ വായിച്ചു.^[3] വിമതർക്കൊപ്പം ചേരാൻ തീരുമാനിച്ച് ഇരുവരും അനറ്റോലിയയിൽ എത്താൻ ശ്രമിച്ചു. അവർ കുത്തനെയുള്ള ഒരു മലയിടുക്കിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോൾ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതിശ്രുതവധു കാൽ വഴുതി ഒരു പാറക്കെട്ടിൽ വീണു മരിച്ചു.^[3] തുർക്കി സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തിന്റെ കിഴക്കൻ മുന്നണിയിൽ കാസിം കരബേക്കിറിന്റെ കീഴിൽ സേവനമനുഷ്ഠിച്ച കാർലക്ക് പിന്നീട് കലാപകാരികളിലേക്ക് എത്തി.^[3] തുടർന്ന് കാർലക്ക് ആന്റപ്പിലും കിലിസിലും യുദ്ധം ചെയ്തു^[3] . ഗ്രീക്കുകാരിൽ നിന്ന് സ്മിർണയെ തിരിച്ചുപിടിച്ച ഒരു വിഭാഗത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു. യുദ്ധത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന് പരിക്കേറ്റു. ധൈര്യത്തിന് ചുവന്ന റിബണുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മെഡൽ അദ്ദേഹത്തിന് ലഭിച്ചു.^[3] യുദ്ധം കഴിഞ്ഞയുടനെ, ഗ്രീക്കോ-ടർക്കിഷ് യുദ്ധത്തിൽ പിൻവാങ്ങിയ ഗ്രീക്ക് സൈന്യം തീപിടുത്തത്തിൽ നശിപ്പിച്ച മനീസയിൽ കാർലക്ക് താമസമാക്കി.^[2] അഗ്നിബാധയുടെ അനന്തരഫലങ്ങളാൽ ഞെട്ടിപ്പോയ കാർലക്, സിപിലസ് പർവതത്തിൽ എണ്ണമറ്റ മരങ്ങൾ നട്ടുപിടിപ്പിക്കുകയും നട്ടുവളർത്തുകയും, ഈ പ്രദേശത്തെ വീണ്ടും വനവൽക്കരിക്കുക എന്നത് തന്റെ ജീവിതലക്ഷ്യമാക്കി മാറ്റി.

കാർലക്ക് തന്റെ രൂപഭാവത്താൽ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടു. 1924-ൽ അദ്ദേഹം താടി വെട്ടിമാറ്റുന്നത് നിർത്തി. ഹാക്കി ("തീർത്ഥാടകൻ") എന്നറിയപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.[2] നഗ്നമായ ശരീരവുമായി ഒരു ജോടി ഷോർട്ട്‌സ് മാത്രം ധരിക്കാൻ തുടങ്ങി.^[2] 40 വർഷത്തോളം ഒരു കുടിലിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് താമസിച്ചു. അതിനെ അദ്ദേഹം ടോപ്‌കലെ ("പീരങ്കിയുടെ കോട്ട") എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഉപയോഗിച്ച പഴയ പീരങ്കിയുടെ പേരിലാണ് ഇത് അറിയപ്പെടുന്നത്. എല്ലാ ദിവസവും ഉച്ചഭക്ഷണം സൂചിപ്പിക്കാൻ ഒരു വെടിയുതിർത്തു.^[2] അതുകൊണ്ടാണ് ടോപ്സു ("ആർട്ടിലറിസ്റ്റ്") എന്ന വിശേഷണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ "പിൽഗ്രിം" എന്ന വിളിപ്പേരിനോട് ചേർത്തത്.^[2] കുടിലിനുള്ളിൽ, പഴയ പത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ ഒരു പലകയിൽ കാർലക്ക് ഉറങ്ങി. വേനൽക്കാലത്തും ശൈത്യകാലത്തും തണുത്ത വെള്ളത്തിൽ കഴുകി.^[2] അക്കാലത്ത് അദ്ദേഹം അഹ്മത് ബേദേവി ("ബെഡൂയിൻ അഹ്മെത്") എന്ന പേര് സ്വീകരിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും അദ്ദേഹത്തെ അങ്ങനെ വിളിച്ചത് മനീസയിലെ ആളുകളായിരിക്കാം.^[4] ഹാക്ക് മെക്‌ടെപ്ലേരിയിൽ ("സ്കൂൾ ഓഫ് പീപ്പിൾ", മുതിർന്നവർക്കുള്ള ഒരു പ്രാഥമിക വിദ്യാലയം അറ്റാറ്റുർക്ക് സ്ഥാപിച്ചു) നിന്ന് ലാറ്റിൻ അക്ഷരങ്ങളിൽ പുതിയ ടർക്കിഷ് അക്ഷരമാല എഴുതാൻ കാർലക്ക് പഠിക്കുകയും പൊതുജീവിതത്തിൽ പങ്കെടുക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു.^[2]

അദ്ദേഹം പതിവായി നഗരം സന്ദർശിച്ചിരുന്നു. അവിടെ അദ്ദേഹം ദേദേ നിയാസിയുടെ ലോകാന്തയിൽ താമസിച്ചു.^[5][2][6] പകരമായി, കാർലക്ക് പർവതത്തിൽ നിന്ന് ഒരു ഭരണി വെള്ളം റെസ്റ്റോറന്റിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു.^[2] ചിലപ്പോൾ അദ്ദേഹം നഗര ഭരണത്തിന്റെ സഹായിയായി (അഗ്നിശമന സേനാംഗം അല്ലെങ്കിൽ തോട്ടക്കാരൻ) പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്.^[2] 1933-ൽ ഒരു അസിസ്റ്റന്റ് ഗാർഡനറായി 30 ടർക്കിഷ് ലിറകളുടെ മാസ ശമ്പളത്തിൽ അദ്ദേഹത്തെ നിയമിച്ചിരിക്കാം.^[2]

1934-ൽ, മനീസയിലെ സിനിമാശാലകളിൽ ദ റിവഞ്ച് ഓഫ് ടാർസാൻ എന്ന സിനിമ പ്രദർശിപ്പിച്ചതിനെത്തുടർന്ന്, കാർലക്കിന് മനീസ ടാർസാനി (മണിസയുടെ ടാർസാൻ) എന്ന വിളിപ്പേര് ലഭിച്ചു.^[2] താടിയും നഗ്നമായ നെഞ്ചുമായി, വിപ്ലവ യുദ്ധത്തെ അനുസ്മരിക്കുന്ന ഔദ്യോഗിക വിജയ പരേഡുകളിൽ കാർലക് പങ്കെടുത്തു. കഴുത്തിൽ കെട്ടിയ ഒരു അലങ്കാര ഈന്തപ്പനയുടെ ഇലയിൽ പതിച്ച തന്റെ മെഡൽ ധരിച്ചു.^[2]

കാർലക്കും ഒരു പർവതാരോഹകനായിരുന്നു. പ്രാദേശിക പർവതാരോഹണ ക്ലബ്ബിലെ അംഗങ്ങൾക്കൊപ്പം, അദ്ദേഹം അരരാത്ത് പർവ്വതം, സിലോ ഡാഗി (1957), അലദാഗ്ലാർ, ഡെമിർകാസിക് ഡാഗി (1959) എന്നിവയിൽ കയറി.^[7][8] 1959-ൽ, മനീസ ആൽപൈൻ ക്ലബ്ബിലെ അംഗങ്ങൾക്കൊപ്പം കോനിയയിലും നിഗ്ഡിലും അദ്ദേഹം അതിഥിയായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം പതിനായിരക്കണക്കിന് കാണികളെ ആകർഷിച്ചു. കോന്യയിൽ, നഗ്നമായ ദേഹം കാരണം അദ്ദേഹത്തിന് മെവ്‌ലാന മ്യൂസിയത്തിൽ പ്രവേശനം ആദ്യം നിഷേധിച്ചിരുന്നു.^[2] ആ സമയത്ത്, അദ്ദേഹം വാതിലിന് മുകളിലുള്ള മെവ്‌ലാനയുടെ "നിങ്ങൾ എന്തായാലും എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരൂ!" എന്ന ലിഖിതത്തിലേക്ക് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു അകത്തു കയറി.^[2]

കാർലക്ക് വിവാഹം കഴിച്ചിട്ടില്ല: എന്നിരുന്നാലും, വർഷങ്ങളായി അദ്ദേഹത്തിന് നിരവധി പ്രണയലേഖനങ്ങൾ ലഭിച്ചതായി ആരോപിക്കപ്പെടുന്നു. അവ മരണശേഷം നഷ്ടപ്പെട്ടു.^[9]

1963 മെയ് 31 ന് മനീസ സ്റ്റേറ്റ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഹൃദയസ്തംഭനം മൂലം കാർലക്ക് മരിച്ചു. 1963 ജൂൺ 1-ന്, "ദ ടാർസൻ ഓഫ് മാണിസ മരിച്ചു" എന്ന ലേഖനത്തിൽ ഹുറിയറ്റ് തന്റെ മരണത്തെക്കുറിച്ച് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു.^[10] ടോപ്‌കലെയിൽ അടക്കം ചെയ്യണമെന്ന അവസാന ആഗ്രഹം വകവയ്ക്കാതെ മാണിസയുടെ പുതിയ സെമിത്തേരിയിൽ ("അസ്രി മെസാർലിക്") കാർലക്കിനെ അടക്കം ചെയ്തു.^[10]

മാണിസ നഗരം കാർലക്കിന് ആദരാഞ്ജലികൾ അർപ്പിക്കുന്നത് തുടരുന്നു. ഈജിയൻ നഗരത്തിലെ പരിസ്ഥിതി വാരാചരണത്തിന് "മനീസ ടാർസാനി ചെവ്രെ ഗുൻലേരി ഹഫ്താസി" എന്ന് പേരിട്ടു. ഈ അവസരത്തിൽ, മുനിസിപ്പൽ ഭരണകൂടം "ടാർസൻ അവാർഡുകൾ" നൽകുന്നു. കൂടാതെ, കാർലക്കിന്റെ ബഹുമാനാർത്ഥം നഗരം ഒരു പ്രാഥമിക വിദ്യാലയത്തിനും ("മാനീസ ടാർസാനി അഹ്മെത് ബെഡെവി ഇൽകോകുലു") ഒരു ബൊളിവാർഡിനും ("ടാർസൻ ബുൾവാറി") പേരിട്ടു. 2012-ൽ, മനീസയിലെ സെലാൽ ബയാർ സർവ്വകലാശാലയിലെ വിദ്യാർത്ഥികൾ വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത ഒരു സോളാർ എനർജി കാറിന് മണിസ ടാർസാനി എന്ന് പേരിട്ടു.^[1]

മനീസയിലെ ഫാത്തിഹ് പാർക്കിൽ, കാർലക്കിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഒരു വലിയ സ്മാരകം സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത് ടാർസാൻ ഹെയ്കെലി എന്നറിയപ്പെടുന്നു. ഓരോ വർഷവും, മാണിസയുടെ അധികാരികൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചരമവാർഷികത്തിൽ അദ്ദേഹത്തെ അനുസ്മരിക്കുന്നു. തുർക്കി പരിസ്ഥിതിവാദത്തിന്റെ മുൻഗാമിയായി അദ്ദേഹത്തെ ആദരിക്കുന്നു.^[11] കായികരംഗത്ത്, മണിസാസ്‌പോറിന്റെ ആരാധകർ തങ്ങളെ ടാർസാൻലാർ ("ടാർസൻസ്") എന്ന് വിളിക്കുന്നു^[12] കൂടാതെ, 2015-ൽ, ഒരു പ്രാദേശിക ക്രോസ്-കൺട്രി സ്കീയിംഗ് ഇവന്റിന് മാണിസ ടാർസാനി എന്ന് പേരിട്ടു.

കാർലക്കിന്റെ ജീവിതം നിരവധി പുസ്‌തകങ്ങൾക്കും, 1994-ൽ സംവിധായകൻ ഓർഹാൻ ഒഗൂസ് ചിത്രീകരിച്ച മണിസ ടാർസാനി എന്ന ചിത്രത്തിനും വിഷയമായിട്ടുണ്ട്.^[13][14][15]പാരിസ്ഥിതിക വിഷയമുള്ള ആദ്യത്തെ ടർക്കിഷ് ചിത്രമായി ഈ ചിത്രം കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. കൂടാതെ മികച്ച വിദേശ ഭാഷാ ചിത്രത്തിനുള്ള അക്കാദമി അവാർഡിന് തുർക്കി സമർപ്പിച്ചു.^[15] പിന്നീട് അത് നോമിനേഷനിൽ എത്തിയില്ല.^[16]

• Sunay Akın (2005). Onlar Hep Oradaydı (in Turkish). Istanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
• Bedriye Aksakal (1993). Yeşilin Atası Manisa Tarzanı (in Turkish).{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
• "Manisa Tarzanı Ahmet Bedevi Biyografisi". biyografi.info (in Turkish). Retrieved 18 May 2019.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (link)