ഐസ്-കാറ്റഗാമി

കനംകുറഞ്ഞ വാഷി പേപ്പറിൻറെ ഒന്നിലധികം പാളികൾ പെഴ്സിമെനിൽ നിന്ന് വേർതിരിച്ചെടുക്കുന്ന പശകൊണ്ട് ഒട്ടിച്ചെടുക്കുന്നു. ഇതിൽ നിന്നും ശക്തമായി വഴങ്ങുന്ന തവിട്ട് നിറമുള്ള പേപ്പർ ഉണ്ടാക്കുന്നു. ഡിസൈനുകൾ വളരെ സങ്കീർണ്ണമായതും, അതിനാൽ തന്നെ ഉറപ്പില്ലാത്തതുമാണ്. ചിത്രാകൃതിയിൽ നിർമ്മിച്ചെടുത്ത മാതൃകകൾ കലാസൃഷ്ടികളായും വിൽക്കുന്നു, കൈകൊണ്ട് നിർമ്മിക്കുന്ന വിശറിയുമായി ഇത് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ജാപ്പനീസ് വീടിൻറെ മുറികളിൽ സ്ക്രീനും വാതിലുകളും അലങ്കരിക്കാൻ ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നു. കിമോണോയിൽ പ്രിൻറ് ചെയ്യാനായി ചിത്രാകൃതിയിൽ നിർമ്മിച്ചെടുത്ത മാതൃകകൾ സിൽക്ക് വലകളിലേക്ക് ചേർത്ത് ഘടിപ്പിച്ച് ദൃഢത ഉറപ്പുവരുത്തുന്നു. പണ്ട് കാലങ്ങളിൽ മനുഷ്യന്റെ മുടിക്കു പകരം സിൽക്ക് ഉപയോഗിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ, സിൽക്ക് ചുരുങ്ങുന്നത് കുറവാണെന്നതുകൊണ്ടും മെച്ചപ്പെട്ടതുമാണ്.

വാഷി (紙) അല്ലെങ്കിൽ ജാപ്പനീസ് കടലാസിന്റെ മൂന്നു ഷീറ്റുകൾ കക്കിശീബുവിനോടൊപ്പം(柿 渋), ടാനിൻ സമ്പുഷ്ടമായ പെഴ്സിമെൻ ജ്യൂസ് ഉപയോഗിച്ച് ഒന്നിച്ച് ചേർക്കുന്നു.^[1]ഡോകോ-ബോറി (道具 彫 り) എന്നറിയപ്പെടുന്ന വിവിധതരം ടൂളുകൾ ഉപയോഗിച്ച് മാതൃകാപരമായ പാറ്റേണുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു.^[2] നാല് പ്രധാന കട്ടിംഗ് വിദ്യകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു:

1. കലാകാരന്റെ നേരെ കത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇത് നേരെ മുന്നോട്ടു മുറിച്ചു മാറ്റുന്നു..
2. കൊത്തുപണികളുടെ പാറ്റേണുകൾ ഇത് അലങ്കാരിക രൂപകൽപ്പനകൾ ചെയ്യാൻ സാധിക്കുന്നു.
3. പലപ്പോഴും ഫാൻ പോലുള്ള ഡിസൈനുകളിൽ വൃത്തത്തിൽ തുളകൾ മുറിക്കുന്നു,
4. വിവിധ ആകൃതിയിലുള്ള തുളകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു.

അതിനുശേഷം സ്റ്റെൻസിലുകൾ ചായമിടാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നു. സിൽക്ക് സ്റ്റെൻസിലുകളിലൂടെ അരി പേസ്റ്റ് കടത്തിവിടുന്നു. ചായമിടുമ്പോൾ അരി പേസ്റ്റ് ഇടുന്ന ഭാഗവുമായി നിറം പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ല. സ്റ്റെൻസിലിന്റെ ഒന്നിലധികം വിന്യാസങ്ങൾ വഴി വലിയ ഭാഗങ്ങൾ പാറ്റേണിടാൻ സാധിക്കുന്നു. ഈ രീതി ഫ്രാൻസിൽ വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത സിൽക്ക് സ്ക്രീൻ പ്രിൻറിംഗ് ആണ്. ഒരേ സമയം ഒന്നിൽ കൂടുതൽ സ്റ്റൈൻസിലുകൾ പ്രിൻറിംഗ് ചെയ്യാൻ കഴിയുമെങ്കിലും, ഒന്നിലധികം സ്റ്റെൻസിലുകൾ സാധാരണയായി കിമോണോയിൽ (ഒരിനം അയത്ത ജാപ്പനീസ് കുപ്പായം) ഉപയോഗിക്കാറില്ല.

ഷോസോയിൻ (正 倉 院) വസ്തുക്കളിൽ നിന്നും പ്രകടമാകുന്നതുപോലെ, സ്റ്റെൻസിലുകളുടെ ഉപയോഗം നാര കാലഘട്ടത്തിൽ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു.^[3]പിന്നീട് കിമോണോയോടൊപ്പം പേപ്പർ സ്റ്റെൻസിലുകളും വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു.^[4] ഇപ്പോൾ മീ പ്രിഫെക്ചർ, എന്നറിയപ്പെടുന്ന കരകൗശല ചരിത്രകേന്ദ്രമായിരുന്ന ഇസെ പ്രവിശ്യയിലെ പട്ടണങ്ങളിൽ ഇത് ഐസ്-കാറ്റഗാമി എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്നു.^[4]ഉല്പാദനം ഇപ്പോൾ പ്രാഥമികമായി സുസുക്ക പട്ടണത്തിനു ചുറ്റുമായി കേന്ദ്രീകരിച്ചിരുന്നു.

മുൻ പരിശീലകരായ നാക്ജിമ ഹിഡിക്കിച്ചി (中 島 秀吉) (1883-1968), ^[5] രുക്ടുണി ബെയ്ക്കൻ (六 谷 梅 軒) (1907-1973), ^[6] നൻബു യോഷിമത്സു (南部 芳 松) (部 部 芳 芳) (1894-1976), ^[7] നകമുറ യുജിറോ (1902-1985), ^[8] കൊഡാമ ഹിരോഷി (児 玉 博) (1909-1992), ^[9] ജോകോഗ്ച്ചി മീ (നഗര ノ 口 み ゑ) (1917-2003)^[10]എന്നിവരെ ലിവിംഗ് നാഷണൽ ട്രഷർസ് (人間 國宝) ആയി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു. അസോസിയേഷൻ ഫോർ ദ പ്രിസർവേഷൻ ഓഫ് ഐസ്-കാറ്റഗാമി (伊 勢 型 紙 技術 保存 会) 1992-ൽ സ്ഥാപിതമായി.^[3] 1993-ൽ ഐസ്-കാറ്റഗാമി പ്രമുഖ ഇൻടാൻജിബിൾ കൾച്ചറൽ പ്രോപ്പർട്ടി (重要 ின்ற形 文化 財) ആയി നിർദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടു.^[11][12]1997-ൽ സുസുക്കയിൽ ഐസ്-കാറ്റഗാമി സ്റ്റെൻസിൽ മ്യൂസിയം തുറന്നു.^[13]

• കാറ്റസോം
• വാഷി
• ജപ്പാനിലെ പ്രധാന അക്കാദമിക് കൾച്ചറൽ പ്രോപ്പർട്ടീസ്
• നാഷണൽ ട്രഷേഴ്സ് ഓഫ് ജപ്പാൻ- ഡയിംഗ് ആൻഡ് വീവിംഗ്

• Katagami എന്ന വിഷയവുമായി ബന്ധമുള്ള കൂടുതൽ പ്രമാണങ്ങൾ (വിക്കിമീഡിയ കോമൺസിൽ)
• Timeline (in Japanese) Archived 2012-03-23 at the Wayback Machine.