ആൻസിഡി മഡോണ

കന്യക ഔപചാരികമായി ഉയർന്ന സിംഹാസനത്തിൽ ഇരിക്കുന്നു. സെന്റ് ജോൺ സ്നാപകൻ ഇടതുവശത്തും ബാരിയിലെ വിശുദ്ധ നിക്കോളാസ് വലതുവശത്തും നിൽക്കുന്നു. റിയലിസത്തേക്കാൾ ഉദ്ധിഷ്‌ടസിദ്ധിക്കായി വരച്ച ഈ ചിത്രത്തിൽ കൈപ്പിടികളില്ലാത്ത സിംഹാസനത്തിന്റെ പടികൾ വളരെ കുത്തനെയുള്ളതാണ്. എന്നാൽ മുകളിലുള്ള കമാനങ്ങളും സിംഹാസനത്തിലേക്കുള്ള സമീപനവും മനോഹരമായി സജ്ജമാക്കിയിരിക്കുന്നു.^[1]

റാഫേലിന്റെ ഫ്ലോറൻ‌ടൈൻ‌ കാലഘട്ടത്തിൽ അം‌ബ്രിയൻ‌ സ്കൂളിലെ ദിവ്യത്വത്തിന്റെ കർശനമായ ആവിഷ്‌കാരം ആൻസിഡി മഡോണയെ വളരെയധികം സ്വാധീനിച്ചു. മഡോണയുടെ സിംഹാസനത്തിന് മുകളിൽ "വിളിപ്പാട്‌, ക്രിസ്തുവിന്റെ അമ്മ" എന്ന് ആലേഖനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. റോമൻ കാലഘട്ടത്തിലെ ചിത്രങ്ങളിൽ മഡോണ, ക്രൈസ്റ്റ് ചൈൽഡ്, ശിശു യോഹന്നാൻ സ്നാപകൻ എന്നിവരിൽ കാണപ്പെടുന്ന കൂടുതൽ സ്വാഭാവിക അവസ്ഥകളുമായും ആശയവിനിമയവുമായും ഇത് താരതമ്യം ചെയ്യുന്നു.^[2]

ദേശീയ ഗാലറിയിലെ പെർ റസ്‌കിൻ, ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും മികച്ച ചിത്രങ്ങളിലൊന്നായി ഈ ചിത്രത്തെ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. കൂടാതെ നിരവധി കാരണങ്ങളാൽ ക്രിസ്തുമതത്തിലെ ഏറ്റവും മികച്ച ചിത്രമായി ഇത് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഒന്നാമതായി, ചിത്രം തികഞ്ഞതും നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ പരീക്ഷണത്തിന്റെ കരുതലോടെയുള്ളതുമായിരുന്നു. ചിത്രത്തിനുള്ളിലെ സ്വർണ്ണം യഥാർത്ഥമാണെന്ന് തോന്നുന്ന വിധത്തിൽ അത് പൂർണ്ണമായും വരച്ചതാണ്. രണ്ടാമതായി, ഒരു മികച്ച ചിത്രത്തിന്റെ മറ്റൊരു പരീക്ഷണം, കഥാപാത്രങ്ങൾ ശാന്തമായി കാണപ്പെടുന്നു. മൂന്നാമതായി, പെയിന്റിംഗ് ഒരു കഥാപാത്രത്തിന്റെ രൂപത്തെക്കാൾ ജീവചൈതന്യം അല്ലെങ്കിൽ ആത്മാവിലേക്കോ ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കുന്നു. അവസാനമായി, വിഷയത്തിന്റെ മുഖത്ത് സന്തോഷമോ സംതൃപ്തിയോ സൗന്ദര്യമോ കാണുന്നു. അല്ലാതെ വേദനയോ നിന്ദ്യമായതൊ പോലുള്ള നെഗറ്റീവ് അർത്ഥങ്ങളല്ല.^[3]

"ആൻസിഡി മഡോണ" യുടെ ഓരോ വിഷയവും ഭൂപ്രകൃതിയും ശാന്തതയും ദിവ്യത്വവും ഉളവാക്കുന്നു:

• മഡോണ, അവളുടെ കുട്ടിയോടുള്ള സമ്പൂർണ്ണ ഭക്തിയാൽ കാണപ്പെടുന്നു.
• അമ്മയിലുള്ള സുരക്ഷിത വിശ്വാസത്തിലൂടെ കുട്ടിയായ ക്രിസ്തുവിനെ കാണപ്പെടുന്നു.
• സെന്റ് ജോൺ തന്റെ ആത്മീയ യാത്രയുടെ ധ്യാനാത്മക മുഖഭാവം പ്രകടമാക്കുന്നു.
• ആത്മീയ പരിജ്ഞാനത്തിലൂടെ ബാരിയിലെ ബിഷപ്പ് നിക്കോളാസിനെ കാണപ്പെടുന്നു.
• ദൈവത്തോടടുത്തുള്ള ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന ഭൂപ്രകൃതിയും തുറന്ന, അനന്തമായ ആകാശവും കാണപ്പെടുന്നു.^[4]

ബിഷപ്പ് നിക്കോളാസിന്റെ കാൽക്കൽ മൂന്ന് പന്തുകൾ വിശുദ്ധ ത്രിത്വത്തെ പ്രതീകപ്പെടുത്താം. അല്ലെങ്കിൽ മൂന്ന് ബാഗ് സ്വർണം പെൺമക്കളുടെ ക്ഷേമത്തിനായി ഒരു പാവപ്പെട്ടവന്റെ വീടിന്റെ ജനാലയിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞതായി പറയപ്പെടുന്നു.^[5]

ഫ്ലോറൻസിലെ റാഫേലിന്റെ കാലഘട്ടം അദ്ദേഹത്തെ ധാരാളം കലാപരമായ സ്വാധീനത്തിലേക്ക് നയിച്ചു. ആദ്യം അദ്ദേഹത്തിന്റെ അധ്യാപകൻ പെറുഗിനോ ഡൊണാറ്റെല്ലോയുടെ മാർബിൾ ശിൽപം, മസാക്കിയോയുടെ ഫ്രെസ്കോകൾ, മൈക്കലാഞ്ചലോയുടെ ഡേവിഡ്, ലിയോനാർഡോ ഡാവിഞ്ചിയുടെ ചിത്രങ്ങൾ എന്നിവ "അൻസിഡി മഡോണ"യിൽ കാണുന്നതുപോലെ ശൈലി, ഘടന, നിർവ്വഹണം എന്നിവയെപ്പോലെ മികച്ചരീതിയിൽ റാഫേൽ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു.^[1][6]

ചിത്രത്തിന്റെ ഓരോ സൂക്ഷ്‌മാംശങ്ങളെയും വിശദമായി നടപ്പിലാക്കുന്നതിലൂടെ റാഫേൽ ആൻസിഡി മഡോണയിൽ മികവ് നേടി. ഇരുപത്തിമൂന്നാം വയസ്സിൽ ഒരു മാസ്റ്ററായ റാഫേൽ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വവും രീതിശാസ്ത്രപരവുമായ ആവിഷ്‌ക്കരണത്തിലൂടെ നന്നായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന വിഷയങ്ങളിലേക്ക് സൂക്ഷ്‌മത പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത് ഒരാൾ ചെയ്യുന്നതും - ഒരാൾ ചെയ്യാത്തതും അല്ലെങ്കിൽ കൂടുതൽ വ്യക്തമായി പുതിയ ജീവിതരീതിയെ കൊണ്ടുവന്നു. "ഒരു യഥാർത്ഥ കലാകാരൻ ഒഴിവാക്കിയതിലൂടെ ഏറ്റവും നന്നായി അറിയപ്പെടുന്നു എന്നൊരു ചൊല്ലുണ്ട്." വിഷയങ്ങൾ‌ക്ക് പിന്നിലുള്ള ഭൂപ്രകൃതി പരിഗണിക്കുന്നതിലൂടെ അനാവശ്യ വിശദാംശങ്ങൾ‌ക്കൊപ്പം അമിതമായി ചെയ്യാതെ അത് വൃത്തിയുള്ളതും ശാന്തവുമായി ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. രത്‌നംപിടിപ്പിച്ച അങ്കി, ചുവന്ന പവിഴത്തിന്റെ ചാപ്ലെറ്റ് എന്നിവയിൽ നിറം ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ, അത് നിശ്ചയമായും ഫലപ്രദമായും ഉപയോഗിക്കുന്നു.^[7]

1508-ൽ റഫേൽ ഇരുപത്തിയഞ്ചാം വയസ്സിൽ റോമിലെത്തി. ഇതിനകം തന്നെ കലയുടെ മാസ്റ്റർ എന്ന നിലയിൽ "മഡോണ ഓഫ് ദി ഗ്രാൻഡ് ഡ്യൂക്ക്", "മഡോണ ഓഫ് ഗോൾഡ് ഫിഞ്ച്", "അൻസിഡി മഡോണ", കൂടുതൽ മറ്റു ചിത്രങ്ങളിലൂടെയും വലിയ പ്രശസ്തി നേടിയിരുന്നു.^[6]

അംബ്രിയൻ സ്കൂളിലെ പ്രത്യേകിച്ച് പെറുഗിനോയുടെ സാധാരണ ശൈലിയിൽ നിന്ന് കന്യാമറിയം, സെന്റ് ജോൺ, ബിഷപ്പ് നിക്കോളാസ് എന്നിവർ പരസ്പരം വേർതിരിക്കപ്പെടുന്നു.^[8]

പെറുജിയയിലെ സാൻ ഫിയോറൻസോ പള്ളിയിൽ വിശുദ്ധ നിക്കോളാസിന് സമർപ്പിച്ച അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബ ചാപ്പലിന് വേണ്ടി നിക്കോള അൻസിഡി "The Madonna and Child with Saint John the Baptist and Saint Nicholas of Bari (ആൻസിഡി മഡോണ)^[9] എന്ന ശീർഷകത്തിൽ ഒരു കൂട്ടം അൾത്താരാചിത്രങ്ങൾ വരയ്ക്കാൻ റാഫേലിനെ ചുമതലപ്പെടുത്തി.^[10] റാഫേലിന്റെ രണ്ട് ചിത്രങ്ങളിൽ ആദ്യത്തെ ആൻസിഡി മഡോണയും "സെയിന്റ് ജോൺ ദ ബാപ്റ്റിസ്റ്റ് പ്രീച്ചിംഗ്" അൾത്താരയിലെ പ്രിഡെല്ലയായി രൂപപ്പെടുത്തി പ്രധാന അൾത്താരയുടെ സെന്റ് ജോണിന്റെ പ്രതിച്ഛായയ്ക്ക് താഴെ സ്ഥാപിച്ചു. ഈ ചിത്രം ഇപ്പോൾ ദേശീയ ഗാലറിയുടെ ഉടമസ്ഥതയിലാണ്. കന്യകയുടെ വിവാഹനിശ്ചയം, കന്യകയ്ക്കും കുട്ടിക്കും താഴെയും മറ്റൊന്ന് വിശുദ്ധ നിക്കോളാസിന് താഴെയുമായി ഇപ്പോൾ നിലവിലില്ലാത്ത അദ്ദേഹത്തിന്റെ അത്ഭുതങ്ങളിൽപ്പെട്ട ഒരു ചിത്രവും പാനലുകളിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരുന്നു.^[10]

ചിത്രത്തിന്റെ തീയതി അല്ലെങ്കിൽ തീയതികളെക്കുറിച്ച് ചില ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർന്നുവന്നിരുന്നു. പെറുഗിനോയെ ശക്തമായി സ്വാധീനിച്ച അക്കാലത്ത് റാഫേലിന്റെ ശൈലിക്ക് അനുയോജ്യമായ 1505 ലാണ് പെയിന്റിംഗ് ആരംഭിച്ചതെന്നാണ് യഥാർത്ഥ ധാരണ. ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം നടത്തിയ നിരീക്ഷണത്തിൽ പെയിന്റിംഗ് 1507 ആണെന്ന് കണ്ടെത്തി. റാഫേലിന്റെ രീതിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, 1505-ൽ ആരംഭിച്ച ഈ ചിത്രം 1507-ൽ പൂർത്തിയായതായി ഒരാൾക്ക് ന്യായമായും അനുമാനിക്കാം.^[11]

1763-ൽ സാൻ ഫിയോറൻസോ പള്ളി പുനർ‌നിർമ്മിച്ചപ്പോൾ "അൻസിഡി മഡോണ" തൂക്കിയിരുന്ന ചാപ്പൽ പൊളിച്ചുമാറ്റി. ചാപ്പൽ വീണ്ടും കൂട്ടിച്ചേർക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ അതിന്റെ അൾത്താരയിൽ പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ റാഫേൽ ചിത്രീകരിച്ച യഥാർത്ഥ "അൻസിഡി മഡോണ" യുടെ ഒരു പകർപ്പ് ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.^[12]1764-ൽ യുവ പ്രഭു റോബർട്ട് സ്പെൻസർ ഈ ചിത്രം വിവരങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്താതെ വാങ്ങി. പക്ഷേ, പകരമായി സഹോദരനായ മാർൽബറോയിലെ നാലാമത്തെ ഡ്യൂക്കിന് സമ്മാനമായി ഒരുവലിയ തുക നൽകിയിരുന്നു.^[6][13]ഈ ചിത്രം യൂറോപ്പിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ കെട്ടിടങ്ങളിലൊന്നായ മാർൽബറോ ഡ്യൂക്കിന്റെ ഭവനമായ ബ്ലെൻഹൈം കൊട്ടാരത്തിൽ തൂക്കിയിരുന്നതിനാൽ ചിലപ്പോൾ "ബ്ലെൻഹൈം മഡോണ" എന്നുമറിയപ്പെടുന്നു.^[8][14]

ബ്ലെൻഹൈം പാലസ് ശേഖരത്തിലെ ആൻസിഡി മഡോണ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും മികച്ച ചിത്രങ്ങളിലൊന്നായി കണക്കാക്കുന്നു.^[3]ലോർഡ് കെയ്‌ൻസ് ആക്ടിന് കീഴിൽ മാർൽബറോയിലെ എട്ടാമത്തെ ഡ്യൂക്ക് ജോർജ്ജ് സ്പെൻസർ-ചർച്ചിൽ 75,000 ഡോളറിന് ഈ ചിത്രം വിറ്റു ^[15] അല്ലെങ്കിൽ ഏകകണ്ഠമായി ₤ 70,000^[3][6] വിലനിശ്ചയിച്ചെങ്കിലും ഏകദേശം $350,000 തുകയ്ക്ക് 1885-ൽ ലണ്ടൻ നാഷണൽ ഗാലറിയിലേക്ക് വാങ്ങി.^[9][16] അക്കാലത്ത്, ഇത് ഒരു ചിത്രത്തിനായി അടയ്ക്കുന്ന ഏറ്റവും ഉയർന്ന തുകയുടെ മൂന്നിരട്ടിയായിരുന്നു. കാരണം അക്കാലത്ത് വിദേശ ഗാലറികളിൽ കുറച്ച് റാഫേൽ ചിത്രങ്ങൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.^[3]

നവോത്ഥാനകാല ഇറ്റലിയിലെ ചിത്രകാരനും ശില്പിയുമായിരുന്നു റാഫേൽ. പിതാവായ ജിയോവാനി സാന്റി ഡ്യൂക്കിന്റെ കൊട്ടാരം ചിത്രകാരനായിരുന്നു. പിതാവ് തന്നെയായിരുന്നു റാഫേലിന്റെ ആദ്യ ഗുരു. പതിനഞ്ചാം വയസ്സിൽ റാഫേൽ പ്രശസ്ത ചിത്രകാരനായിരുന്ന പിയെട്രോ പെറുഗിനോയുടെ കീഴിൽ പരിശീലനം നേടി. 1502-ൽ പെറുഗിനോയുടെ ശിഷ്യനായിരുന്ന പിന്റുറിക്ക്യോയുടെ ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച് റാഫേൽ സിയേനയിലേക്ക് പോയി. 1504-ലെ കന്യകയുടെ വിവാഹം (Wedding of the Virgin) ആണ്‌ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ പ്രധാന രചനയായി കണക്കാക്കുന്നത്. റാഫേൽ തന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ അവസാനത്തെ 12 വർഷങ്ങൾ കഴിച്ചുകൂട്ടിയതും പ്രശസ്തമായ രചനകളിലധികവും നടത്തിയതും റോമിൽ വച്ചായിരുന്നു. രൂപത്തിന്റെ വ്യക്തത, രചനാരീതി, മനുഷ്യന്റെ ആഡംബരത്തിന്റെ നിയോപ്ലാറ്റോണിക് ആദർശത്തിന്റെ ദൃശ്യനേട്ടം എന്നിവയിലൂടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിത്രങ്ങൾ പ്രശംസിക്കപ്പെടുന്നു.^[17] റാഫേൽ ഒരു "നാടോടികളുടെ" ജീവിതം നയിച്ചു, വടക്കൻ ഇറ്റലിയിലെ വിവിധ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു. 1504 മുതൽ ഫ്ലോറൻസിൽ കൂടുതൽ സമയം ചെലവഴിച്ചു.