NGC 466

NGC 466леќеста галаксија во соѕвездието Тукан, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.

NGC 466

{{{опис}}}

СоѕвездиеТукан
ЕпохаЈ2000.0
Положба
Ректасцензија1 ч 17 м 13,5 с
Деклинација- 58° 54' 35"
Положбен агол103°
Податоци од набљудување
Вид на телолеќеста галаксија
Морфолошки видS0-a
Привиден сјај
(видлив)
12,7
Привиден сјај
(во честот. појас.)
13,6
Површински сјај13,6 m/лм2
Физички податоци
Привидни димензии1,7' х 1,5'
Историја
ОткривачЏон Хершел
Откриена3 октомври 1836
Други ознакиESO 113-34, AM 0115-591

Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 466 се споменува и како ESO 113-34, AM 0115-591 .

Откривање

Објектот е откриен на 3 октомври 1836 година од страна на Џон Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.

Податоци

Податоци од набљудување

Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 466 е од видот S0-a.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 12,7 m, оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 13,6 m, додека површинскиот сјај изнесува 13,6 m/лм2.[2] NGC 466 има привидни димензии од 1,7' х 1,5'.[2]

Астрономски податоци

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 1 ч 17 м 13,5 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, - 58° 54' 35".[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 103°.[2]

Други поделби

Проучување на NGC 466 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 4632. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 417; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 8480.

Поврзано

Наводи

Користена литература

  • Corwin, Harold G., Jr., A. de Vaucouleurs, and G. de Vaucouleurs, "Southern Galaxy Catalogue", Austin, Texas: University of Texas Monographs in Astronomy No. 4, 1985. (152,564)

Надворешни врски