NGC 264

NGC 264леќеста галаксија во соѕвездието Вајар, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.

NGC 264
{{{опис}}}
СоѕвездиеВајар
ЕпохаЈ2000.0
Положба
Ректасцензија0 ч 48 м 20,9 с
Деклинација- 38° 14' 4"
Положбен агол113°
Податоци од набљудување
Вид на телолеќеста галаксија
Морфолошки видS0
Привиден сјај
(видлив)
13,5
Привиден сјај
(во честот. појас.)
14,5
Површински сјај12,4 m/лм2
Физички податоци
Привидни димензии1,1' х 0,3'
Историја
ОткривачЏон Хершел
Откриена30 август 1834
Други ознакиESO 295-6, MCG -7-2-16

Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 264 се споменува и како ESO 295-6, MCG -7-2-16 .

Откривање

Објектот е откриен на 30 август 1834 година од страна на Џон Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.

Податоци

Податоци од набљудување

Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 264 е од видот S0.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,5 m, оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,5 m, додека површинскиот сјај изнесува 12,4 m/лм2.[2] NGC 264 има привидни димензии од 1,1' х 0,3'.[2]

Астрономски податоци

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 0 ч 48 м 20,9 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, - 38° 14' 4".[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 113°.[2]

Други поделби

Проучување на NGC 264 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 2831. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 351; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 7532.

Поврзано

Наводи

Користена литература

  • Corwin, Harold G., Jr., A. de Vaucouleurs, and G. de Vaucouleurs, "Southern Galaxy Catalogue", Austin, Texas: University of Texas Monographs in Astronomy No. 4, 1985. (152,564)

Надворешни врски