NGC 1725

Објектот е откриен на 10 ноември 1885 година од страна на Едвард Емерсон Барнард, со помош на рефрактор, чијашто леќа имала пречник од 6 см.

Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 1725 е од видот E-S0.^[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 12,8 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 13,8 m, додека површинскиот сјај изнесува 13,1 m/лм².^[2] NGC 1725 има привидни димензии од 1,2' х 1'.^[2]

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 4 ч 59 м 22,9 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, - 11° 7' 55".^[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 20°.^[2]

Проучување на NGC 1725 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 16488. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 269; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 5326. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 898.

• Список на NGC објекти (1501-2000);
• Нов општ каталог;
• Еридан (соѕвездие).

• Dreyer, J.L.E., ibid. Errata on pages 237, 281-283, and 366-378. (158,28)

• Прегледувач на длабокото небо — NGC 1725^{[мртва врска]}
• Поправени информации за NGC 1725
• NGC 1725 — VizieR.
• NGC 1725 — Вонгалактичка база на податоци на НАСА