NGC 121

Објектот е откриен на 20 септември 1835 година од страна на Џон Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.

Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 121 е од видот GCL.^[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 11,2 m, оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 11,2 m, додека површинскиот сјај изнесува m/лм².^[2] NGC 121 има привидни димензии од 1,5' х '.^[2]

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 0 ч 26 м 47,1 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, - 71° 32' 12".^[3]

Проучување на NGC 121 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката . Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 440; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 9137.

• Список на NGC објекти (1-500);
• Нов општ каталог;
• Тукан (соѕвездие).

• Hirshfeld, Alan, and Roger W. Sinnott, eds., Sky Catalogue 2000.0, Vol.2, Cambridge, Massachusetts: Sky Publishing Corp. and Cambridge University Press, 1985. (3098,238)

• Прегледувач на длабокото небо — NGC 121^{[мртва врска]}
• Поправени информации за NGC 121
• NGC 121 — VizieR.
• NGC 121 — Вонгалактичка база на податоци на НАСА