Инсекти

Должината на инсектите е мошне варијабилна, од пердувокрилестата џуџеста буба, која одвај се гледа со голо око (долга е 0,25 mm), па сѐ до подвижниот стап на Југоисточна Азија, кој е долг до 50 cm кога неговите екстремитети се испружени. Меѓутоа, најголемиот број од инсектите се големи меѓу 6 и 25 mm. Најтешкиот член во светот на инсектите е Африканската Голијат буба, која тежи околу 85 g, неколкупати повеќе отколку тежината на некои помали птици.

Независно од нивната големина, сите возрасни инсекти имаат сличен план на градба на телото, кој вклучува егзоскелет, глава, торакс и абдомен. Егзоскелетот го заштитува инсектот, давајќи ја формата на телото и ги прицврстува неговите мускули. Главата ги содржи повеќето од сетилните органи на инсектот, како и неговиот мозок и устата. Тораксот, односно телесниот сегмент за кој се прицврстуваат крилата и екстремитетите, е центар за движење на инсектот. Издолжениот и голем абдомен на инсектот е местото каде храната се обработува и каде се наоѓаат репродуктивните органи.

Како и кај другите членконоги, егзоскелетот на инсектите се состои од полуригидни плочки и цевчиња. Кај инсектите, овие плочки се состојат од пластиковиден материјал наречен хитин кој е во комбинација со белковина. Водоотпорна восочна покривка ги обложува плочките и превенира исушување на внатрешните ткива.

Еден инсект добива важни информации за околината во која се наоѓа преку своите антени. Тие се протегаат од предниот дел на главата, обично меѓу и нешто над очите на инсектот. Иако антените некогаш се наречени чувствувачи, нивната првична улога е осетување на мирисот. Антените се обрабени со бројни мирисни нерви, преку кои инсектот намирисува храна и ги детектира феромоните или молекулите кои носат мирис, ослободени од потенцијалните партнери. На пример, некои инсекти, како мравките и медоносните пчели, ги допираат антените меѓусебно за да ги разликуваат партнерите од натрапниците и за да делат информации за извори на храна или опасност. Антените на комарците можат да детектираат звуци и ароми.

Тораксот, кој се наоѓа веднаш после главата, е место за кое се припојуваат екстремитетите и крилата на инсектот. Возрасните инсекти можат да имаат еден или два пара на крила, или пак тие да отсуствуваат, но тие речиси секогаш поседуваат шест екстремитети. Кај некои инсекти, како тврдокрилците, екстремитетите се практично идентични, но кај други инсекти секој пар е со малку поразлична форма. Сепак, некои инсекти имаат специјализирана структура на екстремитетите. Пример за тоа се богомолките кои имаат предни екстремитети за раскинување и прободување, вооружени со смртоносни боцки; како и штурците и болвите, кои имаат големи, мускулести задни екстремитети кои ги катапултираат во воздухот. Предните нозе на молците се изменети за копање, а грбнопливачите имаат задни нозе превдидени за пливање.

Зад тораксот се наоѓа абдоменот, дел од телото чија функција е поврзана со дигестијата и репродукцијата. Абдоменот содржи два дела од дигестивниот тракт: средното црево, кое го вклучува и желудникот, и задното црево. Кај сите инсекти има Малпигиеви цевчиња кои лежат меѓу средното и задното црево. Овие цевчиња ги отстрануваат екскретите од крвта и ги предаваат на цревата.

Ова е список на редови и повисоки таксони на инсекти.

Во поттипот шестоноги, неколку групи како Земјините болви (Collembola), обично се третираат како инсекти; меѓутоа некои автори ги третираат како различни од инсектите бидејќи тие имаат различно еволутивно потекло. Ова е случај и со останатите членови на внатрешноусните (Entognatha): безантенците (Protura) и двоопашестите (Diplura).

Вистинските инсекти, тие од класата Insecta, се разликуваат од сите други членконоги по тоа што имаат ектогнатни или изложени (надворешни) усни делови и единаесет абдоминални сегменти. Поради ова, вистинските инсекти често се нарекуваат и како Ectognatha (надворешноусни). Многу групи на инсекти крилати како возрасни единки. Егзоптериготниот дел од Neoptera понекогаш се дели на Orthopteroida (каде се присутни церци) и Hemipteroida (каде отсуствуваат церци).

Поткласа Apterygota (бескрилни инсекти)

• Archaeognatha (боцкоопашести)
• Thysanura (праменоопашести)
• Monura - изумрен

Поткласа Pterygota (инсекти со крила)

• Инфракласа Paleoptera (може да е парафилетска)

• Ephemeroptera (еднодневки, водни цветови)
• Palaeodictyoptera - изумрен
• Megasecoptera - изумрен
• Archodonata - изумрен
• Diaphanopterodea - изумрен
• Protodonata - изумрен
• Odonata (вилински коњчиња)

• Инфракласа Neoptera

Суперред Exopterygota

• Caloneurodea - изумрен
• Titanoptera - изумрен
• Protorthoptera - изумрен
• Grylloblattodea (мразоползачи)
• Mantophasmatodea (гладијатори)
• Plecoptera (каменолетки)
• Embioptera (боцкомрежци)
• Zoraptera (инсекти ангели)
• Dermaptera (уволажи)
• Orthoptera (штурци итн.)
• Phasmatodea (стапчести инсекти)
• Blattodea (бубашваби)
• Isoptera (термити)
• Mantodea (инсекти со мантија)
• Psocoptera (книжни вошки)
• Thysanoptera (трипси)
• Phthiraptera (вошки)
• Hemiptera (вистински бубачки)

Суперред Endopterygota

• Hymenoptera (мравки, пчели итн.)
• Coleoptera (бубачки или тврдокрилци)
• Strepsiptera (извитканокрилни паразити)
• Raphidioptera (змијолетки)
• Megaloptera
• Neuroptera (мрежокрилци)
• Mecoptera (скорпиолетки)
• Siphonaptera (болви)
• Diptera (вистински муви)
• Protodiptera изумрен

Суперред Amphiesmenoptera

• Trichoptera (водни молци)
• Lepidoptera (пеперутки, молци)

Incertae sedis

• Glosselytrodea изумрен
• Miomoptera изумрен

Инсектите најверојатно еволуирале од некој примитивен член од надкласата Myriapoda за време на Силур (пред околу 400-440 милиони години). Во овој период од геолошката историја, васкуларните растенија тукушто започнале со освојување на копното. Овие растенија несомнено претставувале нов и огромен неексплоатиран извор на храна и засолниште, а е евидентно од раните фосилни пронајдоци дека инсектите биле брзи во искористувањето на овој нов ресурс. Нивниот штотуку стекнат успех во овие суви, копнени услови се должел најмногу на егзоскелетот со надворешен слој од восочна кутикула за да се минимизира исушувањето.

Иако не постојат фосилни пронајдоци за првите инсекти, разумно е да се шпекулира дека инсектите еволуирале независно од другите шестоноги (споредба на главени структури и усни делови). Како што и претходно се спомена, сите примитивни инсекти имаат ектогнатни усни делови (мандибулите и магзилите не се затворени со главената празнина). Овие усни делови се најчесто насочени надолу од вентралната страна на главата (хипогнатни) отколку нанапред од предниот дел на главата (прогнатни) како кај другите хексаподи. Инсектите исто така еволуирале со додатен склерит (клипеус) на предната површина од главената капсула. Мускулите се протегаат од клипеусот до горните ѕидови на предусната празнина (цибариум) зад усните делови. Кога овие мускули се контрахираат, цибариумот се зголемува и ја цица храната кон устата.

Најраните фосилни инсекти се пронајдени во девонските карпи. Тие се неверојатно слични со инсектите кои денес ги нарекуваме праменоопашести. Овие ,,најпримитивни‘‘ инсекти се членови на поткласата Apterygota (бескрилци). Тие се без крилја и имаат аметаболен развиток. Во минатото, ентомолозите ги групирале сите примитивни бескрилни инсекти во еден ред (Thysanura). Но, од неодамна, оваа класа е поделена на три реда: Archaeognatha, Thysanura и Monura. Од сите овие, Archaeognatha и Thysanura преживеале до денес. Овие аптериготни редови делат неколку ,,примитивни‘‘ особини со многуногите и неинсектските хексаподи. Прво, тие продолжуваат да се преслекуваат дури и како адулти. Некои Thysanura, на пример, можат да живеат и до неколку години и да се преслечат 40-50 пати. Второ, аптериготните инсекти имаат кратки и сегментирани телесни додатоци долж страните на абдоменот. По се изгледа дека овие структури се хомологни со екстремитетите за одење на многуногите. Трето, мажјаците произведуваат сперматофори кои се положуваат на земјата и подоцна се собираат од женката (надворешно оплодување). Некои видови развиле елаборирани ритуали на парење кои ја осигуруваат брзата и ефикасна размена на сперматофори.

• „За мушичките“ — басна на Михо Атанасовски.^[6]
• „Стонога“ — песна за деца на хрватскиот поет Григор Витез.^[7]
• „Балада за еден крал, како и за една болва“ (руски: Баллада об одном короле и тоже об одноҋ блохе) - песна на рускиот поет Владимир Мајаковски од 1919 година.^[8]
• „за карактерот на инсектите“ - кус расказ на македонскиот писател Хигсов Бозон од 2011 година.^[9]
• „Комарци“ - кус расказ на македонскиот писател Климент Булоски (под псевдонимот Дозгулпмус) од 2008 година.^[10]
• „Долгонога мува“ (англиски: Long-Legged Fly) - песна на англискиот поет В. Б. Јејтс.^[11]
• „Преобразба“ - расказ на Франц Кафка.^[12]
• „Пеперуга“ — песна на македонскиот поет Блаже Конески.^[13]
• „Првата шумска фабрика“ — песна на македонскиот поет Васе Тодоров - Шлеговец.^[14]
• „Ресторанот крај потокот“ — песна на македонскиот поет Васе Тодоров - Шлеговец.^[15]
• „Навредени мравки ѕидари“ — песна на македонскиот поет Васе Тодоров - Шлеговец.^[16]
• „Од птичја перспектива“ - песна на полската поетеса Вислава Шимборска.^[17]
• „Тавтабити“ - расказ на полскиот писател Бруно Шулц.^[18]

• „Бубачка“ (англиски: Bug) - албум на американската рок група Dinosaur Jr. од 1988 година.^[19]
• „Таму каде што се мувите“ (англиски: Where The Flies Are) - песна на британската поп-рок пејачка Дениел Дакс (Danielle Dax) од 1987 година.^[20]
• „Мува“ (англиски: Fly) - песна на британскиот поп-рок пејач Ник Дрејк (Nick Drake) од 1970 година.^[21]
• „Мува“ (англиски: The Fly) - песна на ирската рок група „У2“ (U2) од 1991 година.^[22]
• „Пеперутки“ (англиски: Butterflies) - песна на британската рок-група „Калт“ (Cult) од 1984 година.^[23]
• „Пеперутка“ (англиски: Butterfly) - песна на германската рок-група „Кен“ (Can) од 1968 година.^[24]
• „Ноќна мушичка“ (англиски: The Nightfly) — песна од истоимениот музички албум на американскиот рок-музичар Доналд Фејген (Donald Fagen) од 1982 година.^[25]