Тур Даун Андер 2011 — 13. издание на велосипедската етапна трка Тур Даун Андер. Се одржала од 18 до 23 јануари 2011 година и била прва трка во сезоната на Светската турнеја.[1] Трката следувала по трката Кансер Кансил Класик, во неделата на 16 јануари, која се состоела од 30 кругови околу паркот Римил во Аделаида, со вкупна должина од 51 километар.[2]
Трката била освоена од возачот на Гармин-Сервело Камерон Мајер, откако ја носел водечката охра маичка, која ја преземал по етапната победа на четвртата етапа.[3][4] Победничката разлика на Мајер пред второпласираниот сонародник Метју Гос (ХТЦ-Хајроад) — победник на првата етапа на трката — била само две секунди, втора најмала разлика во историјата на трката. Возачот на Тим Скај Бен Свифт — двократен етапен победник на втората и завршната етапа — го заокружил подиумот, осум секунди зад Мајер.
Во другите пласмани на трката, крајниот победник Мајер бил исто така и освојувач на црната маичка за највисоко пласиран возач под 26 години, а Гос ја зел сината маичка за највисок број на бодови освоени на средните спринтови и етапните завршници. Возачот на УниСА-Австралија Лук Робертс го освоил планинскиот пласман, а Мовистар Тим завршиле на чело на екипниот пласман.
Фаворити
Тур Даун Андер 2011 била многу возбудлива трка бидејќи Марк Кевендиш од ХТЦ-Хајроад го забележил своето прво појавување на трката.[5] Германецот Андре Грајпел ја напуштил екипата на Марк Кевендиш, Тим ХТЦ-Колумбија, во 2010 година и се приклучил на Омега Парма-Лото, создавајќи соперништво помеѓу двајцата спринтери. Грајпел, предводник на Омега Парма-Лото се обидел да извлече целосна предност од неговото водство и да оствари трета победа на Тур Даун Андер.[6]
Иако не се очекувал како фаворит, трката во 2011 година ја одбележил Ленс Армстронг како последна трка надвор од САД како професионален велосипедист.[7]
Екипи
Бидејќи Тур Даун Андер е настан од Светската турнеја на UCI, сите UCI World Tour екипи биле автоматски повикани и се обврзани да испратат своја екипа. Покрај нив била повикана и екипата на Универзитетот на Јужна Австралија (УниСА), со што се создала група од 19 екипи.
UCI ProTeam екипи:
Екипа повикана со специјална покана:
Распоред
Етапи
Етапа 1
| Резултат од етапа 1 | | Генерален пласман по етапа 1 |
Етапа 2
| Резултат од етапа 2 | | Генерален пласман по етапа 2 |
Етапа 3
| Резултат од етапа 3 | | Генерален пласман по етапа 3 |
Етапа 4
| Резултат од етапа 4 | | Генерален пласман по етапа 4 |
Етапа 5
| Резултат од етапа 5 | | Генерален пласман по етапа 5 |
Етапа 6
| Резултат од етапа 6 | | Краен генерален пласман |
Поредок
На Тур Даун Андер 2011 се доделувале шест различни маички. За генералниот пласман, пресметуван преку додавање на завршните времиња на секој велосипедист по секоја етапа и временски бонуси за првите тројца на секоја етапа и на средните спринтови, предводникот ја носел охра маичката.[8] Овој пласман се сметал за најважен на Тур Даун Андер 2011 и победникот на овој пласман се сметал за победник на трката.
Дополнително, постоел и спринтерски пласман, кој се наградувал со сината маичка.[8] Во спринтерскиот пласман, велосипедистите добивале бодови доколку завршат на некое од првите три места на некоја етапа и на средните спринтови, па најдобрите тројца на етапите добивале 8, 6 и 4 бода соодветно, а најдобри тројца на средните спринтови добивале 6, 4 и 2 бода соодветно.
Исто така, постоел и планински пласман, каде се доделувала белата маичка.[8] Во планинскиот пласман, бодови се добивале доколку велосипедистите се искачат на некое искачување пред другите велосипедисти. За разлика од други велосипедски трки, немало категоризација на искачувањето, па така сите искачувања имале исти бодови (16, 12, 8, 6 и 4) на првите петорица на врвот.
Четвртата маичка ја претставува пласманот за млад возач, обележан со црната маичка.[8] Овој пласман се пресметува на ист начин како генералниот пласман, но само возачите кои се родени на и по 1 јануари 1986 може да учестуваат во пласманот.
Поради правилата на UCI кои го ограничуваат бројот на маички на четири, горните се единствените маички кои се доделувале на возачите, кои потоа биле носени од возачите на следната етапа. Но имало и две други маички. Првата била црвената маичка за најборбен возач. Оваа награда била споредена со наградата за борбеност на Тур де Франс. Ако возачот ја добиел црвената маичка на подиумот по етапата, тој ја носел неговиот вообичаен дрес (освен ако не носел некоја од горните четири) на следната етапа, додека наградата за најборбен возач била означувана со црвен број.
Шеста и последна маичка била за екипниот пласман. Оваа маичка не била доделувана на подиумот по етапите, туку била доделувана на победничката екипа на крајот на трката. Екипниот пласман бил пресметуван со додавање на времињата на најдобрите четворица возачи од секоја екипа по секоја етапа. Маичката била сина.
Наводи
Надворешни врски
Камерон Мајер (Австралија)
Бен Свифт (Велика Британија)
