Вајарство

Вајарство во уметностите најчесто се однесува на скулптура, а скулптура (ваја) е било која тридимензионална форма создадена како уметнички израз.

Поимот скулптура исто така се однесува на уметничката дисциплина, акт или уметност на правење скулптури низ манипулација на материјали или, во современа уметност, низ поставување на предмет или дури и акт како скулптура. Уметникот што го прави ова е наречен „вајар“ (или вајар). Скулптура е исто така колективниот поим за колекција или жанр на скулптури т.е. грчка класична скулптура или егзибиција на скулптура. Скулптурите често се бојосуваат.^[1]

Најпознати македонски вајари се: Томе Серафимовски, Боро Митриќески, Бранко Конески, Васил Василев, Жарко Башески, Митко Тошев и други.

Вајарството како мотив во уметноста и популарната култура

„Претколумбовска статуа“ - песна на полскиот поет Адам Важик од 1957 година.^[2]
„Статуи“ (англиски: The Statues) - песна на ирскиот поет Вилијам Батлер Јејтс.^[3]
„Мраморен акт“ — песна на македонскиот поет Блаже Конески од 1988 година.^[4]
„Екстаза“ — краток расказ на македонскиот писател Александар Кујунџиски.^[5]
„Статуи“ - песна на рускиот поет Алексеј Паршчиков.^[6]
„Господинот Когито ја среќава во Лувр статуата на Големата мајка“ - песна на полскиот поет Збигњев Херберт.^[7]
„Грчки кип“ - песна на полската поетеса Вислава Шимборска.^[8]

Наводи

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]