Оморика
| Оморика | |
|---|---|
 | |
| Гранка на оморика | |
| Научна класификација | |
| Царство: | Растенија |
| Оддел: | Четинари |
| Ред: | Боровидни |
| Семејство: | Борови |
| Род: | Смрча |
| Вид: | Оморика |
| Научен назив | |
| Picea omorika (Pančić) Purk. | |
 | |
| Природни ареал | |
Оморика (науч. Picea omorika) или Панчиќева оморика (српски: Панчићева оморика) — вид иглолисно дрво ендемски застапено по средниот тек на реката Дрина кај Вишеград во Република Српска, БиХ и во западна Србија, со вкупен ареал од само 60 хектари, на надморска височина од 800 до 1600 м. Како вид првпат е откриена во 1875 г. кај с. Заовине на планината Тара од ботаничарот Јосиф Панчиќ, во чија чест е наречена.[2][3][4]
Опис
Ова е зимзелено дрво со средна големина кое достигнува висина од 20 м (или, во исклучителни случаи, до 40 м). Стеблото има пречник до 1 м, а леторастите му се светлокадеави и гусо влакнести. Листовите се иглести и сплескани, долги по 10–20 мм темносинозелени на лицето и синобели на опачината. Шишарките се долги по 4-7 см , вретенести по поблик, темновиолетови (речиси црни) кога се млади, но темнокафеави 5–7 месеци по опрашувањето, со цврсти лушпи.[2][3][4]
Одгледување
Вон автохтониот ареал, омориката е застапена како важно украсно дрво во паркови и големи градини и нашироко се цени поради привлечната крошна. Успева на најразлични почви: базни, глинести, исели и песокливи, иако претпочита влажна исцедена иловица. Во помала мера е застапена и во шумарството, за новогодишни елки, дрвена граѓа и добивање на хартија, особено во северна Еворпа, иако поради бавниот раст не е популарна колку ситканската (P. sitchensis) и обичната смрча (P. abies).
Во Македонија смрчата е застапена како парковско дрво и како шумски вид.[5]
Одгледувачите ја имаат вкрстено со црната смрча (P. mariana) и ситканската смрча.[2][3]
Наводи
Надворешни врски
Оморика на Викивидовите ?- „Оморика“ — Енциклопедија на живиот свет
