Гликоза
Гликоза (С6H12O6) ― прост шеќер. Таа се наоѓа и во крвта на животните, каде што има многубројни функции. Се складира во црниот дроб во вид резервен шеќер-гликоген. Кога резервите на јаглехидратите во организмот се празни, црниот дроб врши претворање на гликогенот во гликоза со што се подмируваат потребите за енергија. При најразлични концентрации на гликоза во организмот, настануваат хипергликемија или хипогликемија.
![]() | |
![]() | |
Систематско име | (2R,3S,4R,5R)-2,3,4,5,6-Pentahydroxyhexanal |
Други називи Крвен шеќер | |
Назнаки | |
---|---|
50-99-7 ![]() | |
Кратенки | Glc |
ATC код | B05CX01 V04 , V06 |
ChEBI | CHEBI:4167 ![]() |
ChEMBL | ChEMBL1222250 ![]() |
ChemSpider | 5589 ![]() |
EC-број | 200-075-1 |
3Д-модел (Jmol) | Слика Слика |
KEGG | C00031 ![]() |
MeSH | Гликоза |
PubChem | 5793 |
RTECS-бр. | LZ6600000 |
| |
UNII | 5SL0G7R0OK ![]() |
Својства | |
Хемиска формула | |
Моларна маса | 0 g mol−1 |
Густина | 1.54 g/cm3 |
Точка на топење | |
91 g/100 mL | |
Термохемија | |
Ст. енталпија на формирање ΔfH | −1271 kJ/mol |
Ст. енталпија на согорување ΔcH | −2805 kJ/mol |
Стандардна моларна ентропија S | 209.2 J K−1 mol−1 |
Дополнителни податоци | |
![]() Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa) | |
Наводи |
Историја
Гликозата за прв пат била изолирана од суво грозје во 1747 година од германскиот хемичар Андреас Марграф.[1][2]
Хемиски и физички својства
Гликозата образува бели или безбојни цврсти материи кои се многу растворливи во вода и оцетна киселина, но слабо растворливи во метанол и етанол. Тие се топат при 146 Целзиусови степени (α) и 150 Целзиусови степени (β), и распаѓање почнувајќи од 188 Целзиусови степени со ослободување на различни испарливи производи, што на крајот остава остаток од јаглерод.[3] Гликозата има pK вредност од 12,16 на 25 Целзиусови степени во вода.[4]
Со шест јаглеродни атоми, таа е класифицирана како хексоза, поткатегорија на моносахариди. d-гликозата е една од шеснаесетте алдохексозни стереоизомери. d-изомер, d-гликоза, исто така позната како декстроза, се јавува нашироко во природата, но l-изомерот , l-гликоза, не. Гликозата може да биде добиена со хидролиза на јаглехидрати како млечен шеќер (лактоза), шеќер од трска (сахароза), малтоза, целулоза, гликоген итн. Декстрозата најчесто комерцијално е произведувана од пченкарен скроб во Соединетите Држави и Јапонија, од компир и пченичен скроб во Европа и од тапиочки скроб во тропските области.[5] Постапката на производство користи хидролиза преку испарување под притисок на контролирана pH во млаз проследено со понатамошна ензимска деполимеризација.[6] Неврзаната гликоза е една од главните состојки на медот.
Галерија
- Одделување на гликоза во серум
- Перманганати мешани со гликоза
- Мешање на гликоза и квасец
- Семафор од гликоза и индиго кармин
Наводи
Надворешни врски
- „Glucose“. Drug Information Portal. U.S. National Library of Medicine.
- „Dextrose mixture with sodium chloride“. Drug Information Portal. U.S. National Library of Medicine.