Александар Домогаров

Роден е на 12 јули 1963 година во Москва. После завршетокот на основното и средното образование, се запишал Виша театарска школа М.С Шепкин во 1984 година.^[2]
Во периодот од 1984 до 1985 година играл во Малиот театар во Москва^[2], а од 1985 година преминал во Театар на руската армија, каде останал сè до 1995 година.^[2] Од 1995 година започнува да глуми во театарот Мосовет^[2]и на таа сцена го играл Марат во театарската претстава Мојот сиромашен Марат, Сирано во претставата Сирано де Бержерак , докторот Џекил и господинот Хајда во руската верзии на мјузиклот Џекил и Хајд, каде го покажал својот талент за пеење, изведувајќи ги тешките вокални делови во претставата. Го играл и Астров во претставата Вујко Вања, Бершиниан во претставата Трите сестри, Гајев во претставата Вишњик и во многу други.

Покрај работата во театарот „Мосовет“, тој глумел и во многу други претстави во други театри, вклучително и во Московскиот драмски театар и во Краковскиот театар, каде својата улога ја поставил на полски јазик.

Дебитирал за филм во 1984 година, кога добил улога во филмот „Наследство“, во режија на Георгиј Натансон. Првата важна улога ја играл во ТВ филмот „Пирати 3“, каде ја играл улогата на Павел Горин, 1992 година. После улогата во историската телевизиска серија „Грофица Монсоро“ 1997 година, тој ја играл главната улога на грофот и привлекол поголемо внимание на јавноста. После тоа, тој играл во телевизиските серии „Турски марш“ (2000-2007) и „Гангстерите од Санкт Петербург“ (2000-2003).

Надвор од Русија првпат глумел во полската ТВ серија „ Со оган и меч“ (1999), во режија на Јержи Хофман, каде Домогаров ја играл улогата на полковникот Јурко Бохун. Покрај тоа, во Полска тој исто така глумел во ТВ серијата „Криминален бран“ (2003-2008), во филмовите „Една јунска ноќ“ во режија на Анджеј Вајда и во „Битката кај Варшава“, 2011 година, во режија на Јержи Хофман. Во Шведска, тој имал улога во филмот „Офицери“, 2001 година.

Неговиот личен живот е опишан во филмот „Исповед за осамениот човек“ на Александар Домогаров, кој премиерно бил прикажан на 17 март 2012 година.^[3]

Неговиот дедо од татковата страна бил поморски официр во Привремена влада на Русија и му помогнал на Александар Керенски да побегне од Зимскиот дворец во Санкт Петербург.^[4]
Таткото на Александар Јуриј Домагов (1915—1991)^[5] бил филмски и театарски глумец и војник на СССР, кој е повеќекратно наградуван.^[6] Мајката на Александар била Наталија Петровна Домагова (21 август 1928^[5] — јуни 2002 година)^[7])^[6], а постариот брат Андреј Домогаров (7 јули 1953) завршил Московски државен патнички и технички универзитет, каде предавал како професор.

Од бракот со Наталија Едуардовна Домогарова имал син Димитриј Александрович Домогаров (7 јануари 1985 — 7 јуни 2008), кој погинал во сообраќајна незгода.

Со другата сопруга Ирина Аљтоневна Домогарова во 1989 година, добил син Александр Александрович Домогаров, кој и ден денес се занимава со глума.
По завршувањето на вториот брак, Александар се оженил со Наталија Валеревна Громушкин, која исто така се занимава со глума.Четвртата сопруга му била Марина Андрејевна Александровна, Народна глумица на Русија, со која Александар бил во брак во периодот од 2005—2007 година.

• Дама со Камелии — Арман Дивал
• Дрвјата умираат стоејќи — директор
• Макабет — Макбуф
• На умирачкото место — Миливидов
• Моја професија — Викторио
• Павел I — Александар

• Макбет — Магбет од Шкотска

• Машка сезона — Арсениј

• Мојот сиромашен Марат — Марат
• Скитници во бегство — Димитрие
• Тој приде — Џералд Крофт
• Добар другар — Жорж
• Сирано де Бержерак — Сирано де Бержерак
• Чудна приказна на докторот Џекил и господинот Хајд — доктор Џекил
• Вујко Вања — Миахил Астров
• Трите сестри — Александар Игњатијевиќ
• Вишњевиот гај — Леондид Андрејевиќ Гаев