Flaüt
| Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada. |
Cunt la parola flaüt (o flaüta, flüta in Milanes, flaöt in Lumbardia central, flaüs ind el paves, o anca al feminil flaüta[1] o flöta[2]) se intend una fameja de strümencc müsegaj, ch'i fa part del grupp di legn: chela denominaziun chì la fa riferiment al material püssee druvaa ind el XIX secul per fàj sö, che a l'era propi el legn. Incö, i flaüt travers i henn faa nurmalment de metall, menter i flaüt dritt i vegnen faa de legn ancamò. Pöj gh'henn i flaüt (generalment chej tund) cume i ocarina, ch'i vegnen faa de teracöta.
El flaüt l'è prubabilment el strüment müsegal püssee antich. Ghe'n cugnussum di chej faa cunt ossa de animaj o avori del Paleolitegh medi ('me chel, discüss, del Divje Babe in Slovenia) e al Paleolitegh de sura: breegh 50.000 agn a dré l'era giamò cugnussüü a l'omm de Neanderthal.
Cume i olter strümencc aerofun risunancc, el flaüt al fa son grazia a l'uscilaziun de l'aria che gh'è dent ind el strüment.