Àutu

Se tröva in Piemunte, inta pruvinsa de Cuni. U fa parte da Valà du Pennavaire (s-ciümme c'u nàsce a Cravaüna e che u se càccia in tu Néva a Cixan), assèmme a Castregiancu (SV), Naxin (SV) e Cravaüna. L'è u primmu paise in Piemunte rivandu da Arbenga, truvànduse intu versante marittimu, cumme pé Cravaüna, de Àrpi Ligüi. A magiurànsa du teritòiu autese se tröva in scia rìva scinistra du cursu du s-ciümme, u l'è survastàu dau Munte Dubassu (1538 m.) e se tröva a 645 métri sciü u livellu du mà. U l'è distante da Arbenga 25 chilometri e atretantu da Urmea.

Tra i 9000 e i 8000 ànni primma de Cristu l'ürtima glaciasiun a l'axéva purtàu de pupulasiùi nomadi da a zona padana a spustàse ciü a sud: 'sté pupulasiui da(r)àn poi u(r)igine ai Ligüri; inta zona sun stae individuàe dúzze lucalitài dunde sun stai truvai di reperti paleulitici (Arma du Stevanin, Arma de Naxin e e Grotte Camere sun e ciù famuse in ta zona).^[6]

Àutu u vegne cuscì selesiunàu pe a pusisiun favurìa, grassie a üna sórta de teràssa natürale ch'a l'ea perfetta pe cuntrulà u teritoiu sircustànte. 'Ste pupulasiui cummensavan a pià de abitüdini "seminomadi", cun a pasturissia e l'alevaméntu. In tu XI seculu Àutu passa sutta i teritòi de Bunifassiu du Vàstu. A zóna poi in tu 1300-1320 se(r)à duve(r)â dai scignùi de Savùna (poi affidâ, grassie a 'n infeudamentu, ai cunti Cepollini de Arbenga) pe i avistamènti di Saracen ch'i invadevan e coste ligüri dau mâ, propiu da questu u de(r)ive(r)éa u numme latìn de "Altum", pé vìa da pusisùn agevule , ch'a suvràsta a valà du Pennavaire.

Cun u paìse de Cravaüna, ducca, u và a custituì in unicu feudu, che a a mòrte di Clavesana u finisce sutta i marchexi du Carretto, zà scignùi du marchesàu de Süccaellu. Sciben questu càngiu de prupietài a famìa ingàuna a mantegne u feudu, aministrandulu pé i marchexi, i l'éan difatti velli chi i l'axévan fàu custruì u castellu de Àutu intu XIV seculu.

U paìse u resta in màn a questi fìn a a l'arìvu de Napuleùn, quande intu 1796 u castellu u vegne derubàu dae truppe fransexi e in parte derucàu. U véu e propiu "destaccamèntu" da a Ligüria u l'éa avegnüu inte l'ànnu 1736, quande intu tratàu de Vienna, presedènte aa restaurasiùn, u feudu u vegne 'catàu da a famìa Savoia, entrandu poi intu Regnu de Sardegna.^[7] Da chì u divegne parte dau 1861 du Regnu d'Italia, dau 1946 Repübbrica Italiana. I ürtimi cangiaménti a livellu terituriàle i sun avegnüi intu XIX seculu e e riguardan e dispute cun Cravaüna pé a zòna caraterizà da a fùnte de San Bertumê e dai terén lì d'atàccu, situasiùn risòlta cunscideandu cumme cunfin a Ròcca Russa, impurtànte falesia che ancù aù a segna u cunfìn frai dui cumüi.^[8] Da segnalà ascì diferenti episoddi de rexistensa partigiàna düante segunda guèra mundià: a Àutu l'è stâ cantà pé a primma 'otta, intu 1944, a cansun Scigu(r)a u Véntu de Felixe Casciùn, mégu e partigiàn ligüe, mòrtu u stessu ànnu inta lucalitài de Cà Funtane, pòcu distante dau paìse.^[9]

Abitanti censìi^[10]

Segundu u ISTAT, a i 31 de dixembre 2014, a Àutu i ghe sun 2 rexidenti furèsti.

• 
  Uatòiu de San Bertumé
• 
  A géxa de San Miché
• 
  Àtra vìsta du Castéllu
• 
  Vìsta de Àutu dau Castéllu di Cepollini

U scimbulu du paìse u l'è u castéllu di cunti Cepollini, custruìu intu 1320 pé u cuntrollu di teritòi fra a valle du Tanàu e quella du Pennavaire. Culegàu in linia d'àia cun quellu de Aquila (inta valà de l'Aròscia) u l'ha raprezentàu in òttimu mecanismu de difesa pé u burgu de Àutu. Quéstu u l'è tra l'àtru ün di méiu cunservài inta zona ingàuna, grassie suviatüttu a 'n gròssu restauru avegnüu a a fìn du XIX seculu, doppu c'u u l'éa stàu derucàu intu periudu de Napuleùn. L'edifissiu u g'ha avüu ciü fàsi de ampliamèntu, a ciü impurtante aturnu au 1400-1500, quande u pìa a furma definitìva de furtessa-rexidènsa , grassie ascì a a custrusiùn da lòggia e cun a 'zunta de e tùri a bàse reùnda.^[11][12]

• Gexa de San Miché, datâ au XVII seculu, presénta ascì decuasiùi du XIX seculu. Restauà in tu 1753 grassie anche a l'agiuttu de 'n pitù urméascu, ciamàu Eugenio Arduino.
• U(r)atòiu de San Bertumé: scùnsacrau. Ancöi duveàu cumme museu temporaneu 'n sce a vitta du paize, funsiùna ascì cumme sala pé e mustre e pé di cunvegni.

• U(r)atòiu di San Bastiàn: vixin aa véia via pé Cravaüna, cunserva afreschi du XV seculu, presedentemente in stàttu de abandùn, au dì d'ancöi l'è stàu restauràu.
• Santuàiu da Madonna du Làgu: A 3 km dau paise, vixin a 'n laghettu natüale, l'è risalènte au XIX seculu, l'udiernu santuàiu u nàsce pé sustituì quéllu ciü veggiu, àu scunsacràu. A zona a l'è frequentà anche grassie a üna lucanda li vixin , ma l'è ascì attressà pé pic-nic e l'è ideale pe u parapendiu, scalàe e camminàe in ti senté. U laghettu u l'hà in diametru de 15 métri, e u se saiéva furmàu aturnu au XVII seculu, prubabilmènte pé di muvimenti franuxi. A questu a l'è ligà a lezènda da sòa furmasiùn: segundu i abitanti du pòstu u saieva aparsu inaspetatamènte, a cauza de 'n cuntadìn c'u l'axeva cuntinuàu a travaià a tèra, nunustante a giurnà de fèsta da dumenega. U saieva dunca 'na punisiùn du Segnù, c'u l'axeva fàu inabissà u sò teren (assemme a véllu e ae béstie) cun ina gràn büàsca.^[13][14]

• E casélle: antighi ripài in pria di pastù, diseminài pé i senté de zone cùn a pastuìssia.

• Pitüa pé Felixe Casciùn: A l'ingressu du burgu, rivandu da Arbenga, l'è stau dipintu da Francesco Del Casino intu 2005 pé nu scurdà u partigiàn Impeiese (ciamàu asci U Megu), ben ben rimastu in ta memòia da gente du pòstu.

L'ecunumìa lucale a l'è basà prinsipalmente sciü l'agricultüa, grassie ae cultivasiùn a terassamenti, l'alevamèntu e u tuìsmu.

U mèximu argumentu in detaiu: Dialétto arbenganéize.

U dialettu parlàu l'è de stampu arbenganese (Ligüe sentru-usidentàle), scimmile a quellu castregiànchin e a quellu de Naxin, pé via de forti culégamènti cun a rivea, anche a livellu stoicu. Nu sùn présènti derivasiùn piemuntexi. Pé valurizà e tradisiùi lucali intu 2016 u prugèttu de tupunumastica stò(r)ica savunese u l'ha pübbricàu, assemme au cumün a màppa du teritòiu du paìse cun e denuminasiùi di pòsti in léngua ligüre lucàle.^[15]

I s-ciancùi sun in genere de pasta tipica da valà du Pennavaire, cuscì ciamàu pé esse "taiàu mà" e dunca " a s-ciancùi", i se cundisciàn pòi cun u brüssu, sciügu de càrne, pìstu o pòri.^[16]

• Sagra di s-ciancùi, a se tegne tütti i ànni intu mése de lüggiu, dedicà a questu genée de pasta fresca prepaà inta valà du Pennavaire.^[17]

• Festa da Madònna du Làgu, in te u santuàiu cun u stéssu nòmme, particulàre a l'è a prucesciùn di cristi, chi i vegnan da gran parte di paìxi de e vàlli arbenganexi e dau bàssu Piemunte, de antìga tradisiùn, a se tegne a lüggiu.^[18]

• Radün inter-regiunàle di partigiài, in unùe de Felixe Casciùn, u cunsciste inta vìxita au munumentu dedicàu a U Mégu, vixìn a dunde l'éa stàu 'massàu e in relatìvu rinfrescu, se tegne d'estài, fra lüggiu e agùstu.^[19]

• Festa patrunàle de San Miché, u 29 de Setembre.

• Festa de e castagne (o de e rustìe), i prìmmi de utùbre.

U teritòiu cumunale l'è culegàu cun Arbenga e Urmea grassie a a stradda pruvinsale SP216 (SP14 in tu tràttu savunese), c'a traversa tütta a valà du Pennavaire partendu da Arbenga pé culegàse cun a Còlla de Cravaüna e da chì a a stràdda statale 28, da còlla de Nava. U traffegu de e curiere u l'è servìu da l'asiènda de trasportu da Pruvinsa de Savuna, TPL Linea.

• Wikimedia Commons a contêgne di files in sce Auto