Solum subcinereum
Solum subcinereum[1] est genus soli proprium frigidorum umidorumque climatum (Canadae, Scandinaviae et Russiae borealis) aut temperatorum frigidorum (Atlantici displuvii in Europā), cum copiosis praecipitationibus, quod depingitur altā lixiviatione efficiente ut magna superficialium substantiarum quantitas in inferiora fastigia migrent. Horizon B magnis oxidorum venis depingitur, quae huic strato proprias subrubras tonalitates conferunt.
Formatio
Frigus lentam corruptionem materiei organicae, praesertim resinosarum arborum et ericacearum, gignit, quod occasionem formationi acidae humi (pH superficiali inter 3.5 et 4.5) praebet quae, cum subiacens saxum basāle[2] filtrans esset (sicuti harena et saxa harenacea[3]), argillam implet et degradat. Percolatae aquae istud solum lixiviant et plus minusve profunde descendere suum ferrum et suum oxidum aluminii facit. Infima primi horizontis pars essentialiter e tenuibus quarzi granis consistit et cineris aspectum et colorem adipiscitur. Horizon B, ubi cumulatur ferrum, hoc caementari potest donec concretum stratum formetur.
Strata
In solo subcinereo a summo usque deorsum distinguuntur haec strata:
- horizon superficialis niger, fibratus, e materiē organicā partim corruptā;
- horizon tenuis e granis siliceis mixtis cum humo;
- horizon eluvialis (scilicet aquis lixiviatus), sicuti cinis pulverulentus et cum eodem eius colore cinereo;
- horizon cumulationis illuvialis, subdivisus in tenue stratum cum maxime 10% humi; et
- stratum fuscum subrubrum, ferro oxidoque aluminii locuples.
Sunt variationes ubi aliquae e stratis supra allatis deesse potest, excepto cinereo, quia proprium est subcinerei.
Notae
Nexus externi
- Solum subcinereum in Encyclopaedia Britannica (Anglice)
- Solum subcinereum in Encyclopaedia Russica magna (Russice)