Iacobus Sadoletus
Iacobus Sadoletus [1] (natus Mutinae die 12 Iulii 1477; mortuus est Romae die 18 Octobris 1547) fuit cardinalis Italicus Renascentiae. Membrum fuit in Oratorio divini amoris ubi praeter actus caritatis de reformanda ecclesia disputatum est.
 Cardinalis Ecclesiae Catholicae Romanae | |
| Archiepiscopus | |
| Natus | 12 Iulii 1477 |
| Cardinalis promulgatus | 22 Decembris 1536 |
| a papa | Paulo III |
| Mortuus | 18 Octobris 1547 |
Opera selecta
- De liberis recte instituendis liber, Venetiae, 1533, in-8° ;
- Commentarius in epistolam S. Pauli ad Romanos, Lugduni, 1535, in-fol..
- Phaedrus sive de laudibus philosophiae, libri duo, Lugduni, S. Gryphe, 1538, in-4°. ;
- Philosophicae consolationes et meditationes in adversis. Romae, die 26 Octobris 1502
- Ad principes populosque Germamœ exhortatio gravissima, ut deserlis et abjectis pestilentissimis heresium insaniis, in gremium catholicae et apostolicae Christi ecclesiae redeant, Dillingen, Sebald Mayer, in-12.
Nexus externi
- Erich Wenneker, "SADOLETO, Jacopo" in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon vol. 8 (Herzberg, 1994. ISBN 3-88309-053-0) , columnae 1164–1169 (Theodisce)
- Biographia Iacobi Sadolet (Francice)
Notae
 | Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |