Bloody Mary
Bloody Mary (nomen Anglicum, ad pedem litterarum "Maria sanguinolenta") est potio mixta generis cocktail. Sunt qui censent hanc e potionibus saeculi XIX exeunte devolvisse, videlicet oyster cocktail et tomato juice cocktail ("potio mixta ex ostreis" et "potio mixta iuris lycopersicorum"):[1] hae autem aquam vitae minime continebant.
Evolutio potionis et nominis
In Bloody Mary vodca et ius lycopersicorum commiscentur: quam mixturam sine nomine inventoris Londinii ab actrice quadam anno 1933,[2] in Civitatibus Foederatis anno 1936 a "professoribus eruditis" consumendam refertur.[3] Nomen Bloody Mary non ante annum 1939 legitur.[4] Statim Georgius Jessel comoedus Neo-Eboracensis "primus inventor" fuisse asseveratur huius potionis.[5]
Primum anno 1939 praeceptum talis potionis, iure limonum et liquamine Tabasco accommodatum, nomine George Jessel's Pick-Me-Up, divulgatum est:
- RESTAURANS GEORGII JESSEL: 2 uncias vodca, 6 uncias iuris lycopersicorum, 2 iactus liquaminis Tabasco, ius dimidiae limonis cum glacie quassas, in cyathum profundum immittis. [6]
Ganeo autem Lucius Beebe vodcae et iuris lycopersicorum easdem mensuras requirebat;[5] ille anno 1946 methodum suam edidit, iuris lycopersici duas partes, vodcae unam, loco liquaminis Tabasci elixir amarum Angusturense bis iniectum praescribens.[7] Praeceptum haud dissimile, novis condimentis additis, iam anno 1941 divulgatum erat sub nomine Red snapper (i.e. "piscis Lutjanus campechanus", ad pedem litterarum "mordax ruber"). Praeceptum deversorio S. Regis Neo-Eboracensi(en) attributum est:
- MORDAX RUBER: 2 unc. iuris lycopersicorum, 2 unc. vodcae, dimidium cochlearulum liquaminis Vigorniensis, scripulum salis, scripulum pulveris cayennae, iactum iuris limonum, salque piperque et pulverem capsicorum ad libitum bene quassas, in cyatho Delmonico infer.[8]
Georgius Jessel anno 1956 primam inventionem mixturae sibi reclamaverit his verbis, quibus societas Smirnoff ad usum suum aliquid pretium dederat:
- EGO GEORGIUS JESSEL BLOODY MARY PRIMUS INVENI: Bloody Mary vel Red Snapper vel "Restaurantem ex iure lycopersicorum" vel Morning Glory memet ipsum invenisse censeo. Nocte aliqua, diei alicuius hesterna, mihi necesse erat bonum nutritivumque ius lycopersicorum: nihilominus bonam vestram vodcam Smirnoff sitiebam. Quas potiones igitur commiscui: ius ad corpus medendum, vodcam ad spiritum sublevandum sumpsi, si non primus, certe laetissimus.[9]
Sed in deversorio S. Regis pincerna annis 1940 merebat Ferdinandus Petiot(en) Francicus: hic anno 1964 (nomine Red snapper iam oblito) sibi revendicaverit primam potionis perfectae Bloody Mary inventionem:
- Potionem hodiernam Bloody Mary inauguravi ego. Georgius Jessel se creavisse praetendit, sed eam, quam accepi, nihil erat nisi vodca iusque lycopersicorum. Ego in fundo scyphi quattuor magnos iactus salis, duos piperis nigri, duos pulveris cayennae, stratum liquaminis Vigorniensis inspergo; iactum iuris limonum glaciemque confractam superaddo; duas uncias vodcae, duas uncias spissi lycopersicorum iuris infundo; quasso percoloque; effundo. Nos quotidie usque ad centum quinquaginta potiones Bloody Mary his in aulis tricliniisque [deversorii S. Regis] inferimus.[10]
Annis posterioribus Jessel et Petiot, iam senescentes, historias de origine Bloody Mary narraverunt quae neque inter se, nec cum historia supra recitata, nec cum fontibus anterioribus consonant. Jessel se anno 1927 Palm Beach in urbe primum omnium confecisse ait.[11] Petiot Lutetiae anno 1921, dum in New York Bar(en) operam dabat, invenisse hanc potionem famosam fertur.[12]
Variatio
Sunt qui eandem fere gallicaudam ex iuniperato (loco vodcae) conficiunt, nomine Bloody Margaret ("Margarita sanguinolenta") praeposito; nonnulli tequila aut mezcal utuntur, nomine Bloody Maria. In Canada iamdudum conficitur Bloody Caesar, iusculo Mercenariae mercenariae aliarumve Veneridarum cum iure lycopersicorum praecepto.
Usus medicinalis
Utilitas potionis Bloody Mary ad crapulam medendam a pluribus scriptoribus ab anno 1939 suggeritur.[4][5] Ipse Georgius Jessel hoc beneficium inter primos invocavit.[9] Plurimi tardius hanc facultatem laudaverunt.[13][14]
Notae
Bibliographia
- Fontes generales
- Brian Bartels, The Bloody Mary: The Lore and Legend of a Cocktail Classic, with Recipes for Brunch and Beyond. Ten Speed Press, 2017
- "Inventor of the Bloody Mary Dies" in San Francisco Chronicle (8 Ianuarii 1975) p. 44 Textus
- George Jessel cum John Austin, The World I Live In (Chicagine: Regnery, 1975) p. 83 sqq. Textus
- "Bloody Mary, n., 2" in The Oxford English Dictionary (Oxonii: Clarendon Press, 1989. 20 voll.)
- David Wondrich, "Bloody Mary" in David Wondrich, Noah Rothbaum, edd., The Oxford Companion to Spirits and Cocktails (Novi Eboraci: Oxford University Press, 2021. ISBN 978-0-19-931113-2) pp. 90-92
- Praecepta
- 1939 : The World Famous Cotton Club: Barman Charlie Conolly's 1939 book of mixed drinks ("George Jessel's Pick-Me-Up")
- 1941 : Crosby Gaige, The Cocktail Guide and Ladies' Companion (Novi Eboraci: Granger) ("Red snapper")
- 1946 : Lucius Beebe, The Stork Club Bar Book (Novi Eboraci: Rinehart) p. 81 ("Bloody Mary")
- 1964 : "The Talk of the Town: Barman (M. Ferdinand Petiot)" in New Yorker (18 Iulii 1964) pp. 19-20
- 2016 : David Wondrich, "The Ultimate Bloody Mary Recipe" in Esquire (24 Martii 2016)
Nexus interni
- Maria I (regina Angliae)
- Sangrita
Nexus externi
- Jake Emen, "A Guide to the Bloody Mary and its Many Variations" (2016) apud Eater
- Kevin Liu, "The Bloody Mary: The History and Science of an Oddball Classic" (2018) apud Serious Eats
- Jack McGarry, Simon Difford, "Bloody Mary Cocktails: how to make and history" (2012?) apud Difford's Guide
- Barry Popik, "Bloody Mary (cocktail)" (16 Iulii 2004)
- Christopher Ross, "How the Bloody Mary lost its mind" (2016) apud Punch