Navdêr
| Rêziman |
| Navdêr (substantîv) |
| Lêker (verb) |
| Rengdêr (adjektîv) |
| Daçek (prepozîsyon) |
| Cînav (pronav) |
| Hoker (adverb) |
| Veqetandek |
| Jimarnav |
| Baneşan |
| Gihanek |
| Kitêbên rêzimanê |
| Zimannasî |
| Bêjenasî |
| Lîsteya zimannasan |
Navdêr an jî nav tiştekî, lawirekî, an kesekî bi nav dike û ji cureyên din cude dike û ew bi navê xwe nêvnas dibe. Navdêr di nav xwe de dibin du par: hevenav û serenav.
Hevenav
Hevenav navdêrên gelemper in, ango ji yekî bêtir tişt, lawir, an kesan bi nav dike: mirov, hesp, çiya, çem, pirtûk, xanî, karmend, kevir...
Serenav
Serenav navdêrên taybet in, ango bi tenê tiştekî, lawirekî, an kesekî bi nav dike: Cegerxwîn, Evîn, Çavreş...
Raweyên navdêran
Navdêr ji hêla ray û avakirina raweyê ve dibin sê par:
Navdêrên xwerû (sade)
Di navdêra xwerû de, tîpên bêjeyê tenê tîpên rayî û resen in, û ti tîp an pirtik bi ser bêjeyê ve nebûne: mal, defter, rê, dê, pê, ker, kevir...
Navdêrên dariştî (pêkhatî, xurdezad)
Ew ji navdêrê xwerû û paşpirtikekê pêk tên û bêjeyekê bi wateyeka nû çêdike ango navdêreka nû ku tiştek an heybreka nû bi nav dike: gavan, şivan, rêvan, karker, nûser, girtî, gundî...
Navdêrên hevbend (hevedudanî)
Ev nav ji du bêjeyên xwerû bi hev dikeve û navdêreka nû û bi wateyeka têvel pêk tîne. Helbet yek ji bêjeyan navdêreka xwerû ye, û dibe ku ew ya dî dîsa navdêreka xwerû be, an rengdêr, hoker, daçek, bernav an rayê lêkerê be: cegerxwîn, serhildan, keskesor, xwînmij...Renge ku navdêra hevbend ji sê bêjeyên xwerû jî saz bibe: berxwedan...Renge ku navdêra hevbend ji navdêreka darijtî û bêjeyeka dî pêk were: nêçîrvanî, rewşenbîrî,serokkomar, girtîgeh...
Çavkanî
Girêdanên derve
Wîkîferheng: navdêr – Mane, etîmolojî, werger û bêhtir