Реал Мадрид

1896-ші жылы кейіннен аты Реалға ауыстырылған «Футбол скай» клубы ашылды. Алайда ресми түрде Реалдың тарихы 1902 жылдың 6 наурызында Падрос және Хулиан Паласиостардың ашқан Madrid Football Club атты клубынан басталады. 1920 жылдың 29 маусымында Испания патшасы Альфонс XIII клубқа Патшалық деген атақ берді, ал испанша патшалық деген Real деп аталады. Осыдан клубтың қазіргі аты — Real Madrid.

Құрылған күнінен бастап-ақ, клуб испандық футболдың көшбасшыларының қатарына ілікті: 1903 жылдың өзінде Испания кубогының финалына шығып, «Бильбаолық Атлетик клубынан» ұтылды. 1905-ші жылы Реал ақыры кубокты алып, кейін 4 жыл қатарынан жеңіп алды. Испания Чемпионаты тек 1928 жылдан бастап өткізілді, ал оған дейін клуб округтік сайыстарға ғана қатысатын, осы уақыт арасында Реал бұл сайысты 16 рет ұтып алды.

Өткен жүз жылдықтың 50-шi жылдарының ортасында Еуропада футболдан континенттік федерация құруға шешім қабылданады, федерацияға клубаралық және ұлттық құрамалар араларындағы тұрақты сайыстарды ұйымдастыру жұмыстары жүктелді. Ол кезде мадридтік «Реал» Испаниядағы басты авторитет болған емес, соған қарамастан «Реал» 1954/55 жылдардағы біріншілікті жеңіп, Еуропа чемпиондарының кубогында бірінші испандық делегат болады. Сол кезден бастап «Реал» еуропалық жоғары сатыда 5 жылға тұрақталады. Халықаралық аренадағы жетістіктерге ішкі чемпионаттағы жеңістер де қосылды, 1954-1969 жылдар аралығында олардың саны 12-ге жетті. 15 жылға орай мадридтіктер испан біріншілігінде жеңілсе де, міндетті түрде Чемпиондар Кубогын жеңетін.

Сөйтіп, олар 15 жыл қатар еуропалық ең престижді турниріне қатысқан, тек 1970 жылы ғана алғаш рет енбей қалады. Сол алтын дәуірде «Реалда» аргентиндық Альфредо Ди Стефано (1957 және 1959 жылдың үздік футболшысы), француз Раймон Копа (1958 жылғы "Алтын Доп" иегері), венгр Ференц Пушкаш (1960 жылғы Еуропаның екінші футболшысы), Франсиско Хенто (Чемпиондар Кубогының алты мәрте иегері) өте жарқын ойын көрсетеді. 60 жылдардың ортасында Хентомен бірге Хосе Сантамария, Амансио, Пирри ойнайтын.

Біртіндеп ардагерлер кету салдарынан, Еуропадағы жеңіс дәстүрлері жоғала бастайды. Эмилио Бутрагеньо бастаған жаңа буын келгенше, келесі самғауды 20 жылға жуық уақыт күтуге тура келді. Оның жақын сыбайластары Мичел, Уго Санчес, Маноло Санчис, Мартин Васкес және Мигель Пардеса болды. Олар екі УЕФА Кубогын және қатарымен бес чемпионатты ұтып алады.

1998 жылы клуб араға 32 жыл салып Юпп Хайнкестің басшылығымен УЕФА чемпиондар Лигасын ұтып алды. 2000 жылы Чемпиондар лигасы тарихындағы тұңғыш испандық финалда "Валенсияны" ұтып, сегізінші рет турнирде топ жарды. Сол жылы жазда өздерінің бітіспес қарсыласы "Барселонадан" 56 млн долларға Луиш Фигуды сатып алды. 2001 жылы Зинедин Зидан, 2002 жылы Роналдо, 2003 жылы Дэвид Бекхэм, 2004 жылы Майкл Оуэн секілді жұлдыздар клубқа келіп қосылды.

2002 жылы "Байерді" финалда 2:1 есебімен ұтып, Чемпиондар лигасын тағы да жеңгенімен, келесі маусымдарда клуб күшеюдің орнына әлсірей бастады, 2003, 2004 жылдары осы турнирдің ширек финалында сүрінді, сосын қатарынан жеті маусым 1/8 финалдан аса алмады.

2009 жылы екі ірі трансфер жасады: 93 млн долларға португалиялық Криштиану Роналду, 68 млн. долларға бразилиялық Каканы сатып алды. Онымен клуб бәрібір күшеймеді, 2009/10 жылғы Чемпиондар лигасында 1/8 финалда "Олимпик Лионнан" ұтылып қалды. 2010 жылы клуб тізгінін Жозе Моуриньо ұстады, бірақ 2010/11 жылғы маусымның күзінде Эль Класикода "Барселонадан" 0:5 есебімен ұтылды. Ал Чемпиондар Лигасының жартылай финалында (араға сегіз жыл салып жартылай финалға шықты) тағы "Барселонадан" ұтылды (үйде 0:2, сыртта 1:1).

2013 жылы клубтан Моуриньо кетті де, орнына Карло Анчелотти келді. 2013/14 жылғы маусымда финалда "Барселонаны" ұтып, Испания кубогын, "Атлетико Мадридті" тізе бүктіріп, Чемпиондар лигасында топ жарды. 2015 жылы бәрібір клубтың сүреңсіз нәтижелерінен соң Анчелотти де кетті, орнына келген Рафаэль Бенитес те команданы бір ізге түсіре алмады. 2016 жылдың басында француз Зинедин Зидан уақытша бапкер болды да, клубтың алтын дәуірі басталды. 2016-18 жылдар аралығында Зидан жаттықтырған клуб қатарынан үш рет Чемпиондар кубогында, қатарынан екі жыл УЕФА суперкубогында, Клубтар арасындағы әлем біріншілігінде жеңімпаз атанды.

2018 жылы қатарынан үшінші жыл Чемпиондар лигасын ұтқан соң Зидан өз еркімен бапкерліктен кетті. Сол жылы шілде айында Роналду "Ювентуске" ауысты да, кеткен бапкер мен шабуылшының орны анық білініп, 2018/19 жылы Испания чемпионатында 3-орында қалды, ал Чемпиондар Лигасының 1/8 финалында "Аяякстен" өз алаңында 1:4 есебімен оңбай ұтылды. 2018 жылдың жазы мен 2019-дың көктеміне дейін клуб үш рет бапкер ауыстырды (Хулен Лопетеги, Сантьяго Солари, сосын 2018 жылы наурызда қайта оралған Зидан), бәрібір 2018/19 жылғы маусымды ешқандай жүлдесіз ақтады.

• Клуб эмблемасының тарихы
• 
  1902—1908
• 
  1908—1920
• 
  1931—1941
• 
  1941—2001

1902

1911

1914

1925

1926

1931

1941

1954

1955

1980

1982

1984

1986

1989

1990

1992

1993

1994

1996

1997

1998

2000

2001

2002

2003

2004

2005

2006

2007

2008

2009

2010

2011

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

2020

Басты мақала: Сантьяго Бернабеу

Стадион «Сантьяго Бернабеу» деп 1943-1975 жылдар аралығындағы «Реал Мадрид» президенті атымен аталды. Бернабеу жаңа стадион құрылысының бастаушысы болды. Құрылыс 3 жылға созылды. Ашушы ойын португалдық "Белененсиш" клубына қарсы достық ойынымен өтті, кездесу 1947 жылдың 14 желтоқсанында өтіп, Реал 3-1 есебімен жеңіске жетті.

1950 жылдарда Реалдың Еуропа чемпиондары Кубогында жақсы ойынының әсерінен, клубтың қаражаты өсіп, стадион сыйымдылығын 12500 орынға көбейтуге мүмкіндік туды. Ғимарат өзінің ақ мұнараларымен әйгілі. 1955 жылы стадион «Сантьяго Бернабеу» атанды, ал 1957 жылы Еуропа чемпиондары Кубогының финалында, әлемде бірінші рет болып жасанды прожекторлар іске қосылды.

1978 жылы қайтыс болған Сантьяго Бернабеу, Мадрид солтүстігінде жаңа стадион салуды ойластырып жүрген, бірақ ол жүзеге аспады. Алайда 1982 жылғы Әлем чемпионатына «Сантьяго Бернабеу» реконструкциядан өтті. Реконструкциядан кейін отырып көретін 30200 орын және тұрып көретін галереялар қосылды. Толығымен 60000 адам футболды тамашалай алатын. Стадион турнирдың 3 группалық ойынының және финалды қосқанда 345000 көрерменді қарсы алды. Он жыл өтті: реконструкция жалғасып жатты. Трибунаның үшінші қабаты салынып бітті. Отырып көретін орын 65000-ге өсіп, жалпы сыйымдылық 105000 орынға өсті. Тағы бір реконструкциядан кейін стадион одан ары жайлы болып, бірақ сыйымдылық 74871 көрерменге азайды.

«Бернабеуде» 1964 жылғы Еуропа чемпионатының финалы және 2012 жлы УЕФА Чемпиондар Лигасының финалы өтті. 2007 жылдың 14 қарашасында «Бернабеуге» дегдарлы УЕФА футбол стадионы атағы берілді.

• Мекен-жайы — Concha Espina, 1 28036 Madrid.

2008 (2011) жылдарғы сәйкес информация

Мадридтік «Реал» «Барселона» және «Атлетик Бильбаомен» қатар Футболдан Испания чемпионатының барлық 80 маусымында өнер көрсетті.32 рет бірінші болды, 20 рет - екінші, 7 рет - үшінші, бәрін қоса 59 рет жүлдегер атанды. 8 рет тұғырға бір қадам жетпеді, бесінші болып 3 рет, алтыншы болып - 4 рет, жетінші болып - 2 рет, сегізінші болып - 1 рет, тоғызыншы болып - 2 рет, оныншы болып - 1 рет, он бірінші болып - 1 рет (1948 жылы) келді.

• Испания чемпионы: 35 (рекорд)
  • 1931/32, 1932/33, 1953/54, 1954/55, 1956/57, 1957/58, 1960/61, 1961/62, 1962/63, 1963/64, 1964/65, 1966/67, 1967/68, 1968/69, 1971/72, 1974/75, 1975/76, 1977/78, 1978/79, 1979/80, 1985/86, 1986/87, 1987/88, 1988/89, 1989/90, 1994/95, 1996/97, 2000/01, 2002/03, 2006/07, 2007/08, 2011/12, 2016/17, 2019/20, 2021/22
• Испания Кубогы: 20
  • 1905; 1906; 1907; 1908; 1917; 1934; 1936; 1946; 1947; 1961/62; 1969/70; 1973/74; 1974/75; 1979/80; 1981/82; 1988/89; 1992/93; 2010/11; 2013/14, 2022/23
• Испания Суперкубогы: 12
  • 1988; 1989; 1990; 1993; 1997; 2001; 2003; 2008; 2012; 2017; 2019/20; 2021/22
• Испанияның Лига Кубогы: 1
  • 1984/85
• Эва Дуарте кубогы: 1
  • 1947
• Аудандық Чемпионат/Манкомунадо трофейі: 23
  • 1904-05, 1905-06, 1906-07, 1907-08, 1909-10, 1912-13, 1915-16, 1916-17, 1917-18, 1919-20, 1921-22, 1922-23, 1923-24, 1925-26, 1926-27, 1928-29, 1929-30, 1930-31, 1931-32, 1932-33, 1933-34, 1934-35, 1935-36

• Чемпиондар Лигасы: 14 (рекорд)
  • 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022
• УЕФА Еуропа Лигасы: 2
  • 1984/85; 1985/86
• Еуропа Суперкубогы: 4
  • 2002, 2014, 2016, 2017
• Континентаралық Кубок: 3
  • 1960; 1998; 2002
• Клубтар арасындағы әлем чемпионаты: 4

• 2014, 2016, 2017, 2018

• Латин кубогы: 2
  • 1955, 1957
• Иберо-американдық кубок: 1
  • 1994
• Франц Беккенбауэр Кубогы: 1
  • 2010
• Кіші Әлем Кубогы: 2
  • 1952, 1956
• Сантьяго Бернабеу кубогы: 24
  • 1981, 1983, 1984, 1985, 1987, 1989, 1991, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013,2015

2021/2022

21 тамыз 2021^[2]

No. Позиция Ойыншы 1 GK Тибо Куртуа 2 DF Даниэль Карвахаль 3 DF Эдер Милитан 4 DF Давид Алаба 6 DF Хосе Игнасио Начо 7 FW Эден Азар 8 MF Тони Кроос 9 FW Кәрім Бензема (вице-капитан) 10 MF Лука Модрич 11 FW Марко Асенсио 12 DF Марсело Виейра (капитан) 13 GK Андрей Лунин 14 MF Каземиро

No. Позиция Ойыншы 15 MF Федерико Вальверде 16 FW Лука Йович 17 FW Лукас Васкес 18 FW Гарет Бэйл 19 FW Альваро Одриосола 20 FW Винисиус Жуниор 21 FW Родриго 22 MF Иско 23 DF Ферлан Менди 24 FW Мариано Диас DF Хесус Вальехо MF Дани Себальос

• Сантьяго Бернабеу (1912—1927)
• Франсиско Хенто (1953—1971)
• Ференц Пушкаш (1958—1967)
• Альфредо Ди Стефано (1953—1964)
• Рауль Гонсалес (1994—2010)
• Зинедин Зидан (2001—2006)
• Криштиану Роналду (2009—2018)

Қызмет	-	Президент	Флорентино Перес
Ғұмырлық құрметті президент	Альфредо ди Стефано
Бірінші вице-президент	Фернандо Фернандес Тапиас
Екінші вице-президент	Эдуардо Фернандес де Блас
Кеңес хатшысы	Энрике Санчес Гонсалес
Бас директор	Хосе Анхель Санчес
Президентік офис директоры	Мануэль Редондо
Әлеуметтік ая директоры	Хосе Луис Санчес [3]

Уақыт	Президент
2009—	Флорентино Перес
2006—2009	Рамон Кальдерон
2000—2006	Флорентино Перес
1995—2000	Лоренсо Санс<ref>
1985—1995	Рамон Мендоса
1978—1985	Луис де Карлос
1943—1978	Сантьяго Бернабеу
1940—1943	Антонио Сантос Перальба
1936—1940	Адольфо Мелендес
1930—1935	Луис Усера
1926—1930	Луис де Уркильхо
1916—1926	Педро Парахес
1908—1916	Адольфо Мелендес
1904—1908	Карлос Падрос
1902—1904	Хуан Падрос

• Артур Джонсон (1910—1920)
• Хуан де Карсер (1920—1926)
• Педро Льоренте (1926)
• Сантьяго Бернабеу (1926—1927)
• Хосе Берраондо (1927—1929)
• Хосе Киранте (1929—1930)
• Липпо Херцка (1930—1932)
• Роберт Фирст (1932—1934)
• Франсиско Бру (1934—1941)
• Хуан Армет (1941—1943)
• Рамон Энсинас (1943—1945)
• Хасинто Кинкосес (1945—1946, 1947—1948)
• Бальтасар Альбенис (1946—1947, 1950—1951)
• Майкл Кипинг (1948—1950)
• Эктор Скароне (1951—1952)
• Хуан Антонио Ипинья (1952—1953)
• Энрике Фернандес (1953—1954)
• Хосе Вильялонга (1954—1957)
• Луис Карниглия (1957—1959; 1959)
• Мигель Муньос (1959; 1960—1974)
• Мануэль Флейтас (1959—1960)
• Луис Моловни (1974; 1977—1979; 1982; 1985—1986)
• Милян Милянич (1974—1977)
• Вуядин Бошков (1979—1982)
• Альфредо Ди Стефано (1982—1984; 1990—1991)
• Амаро Амансио (1984—1985)
• Лео Беенхаккер (1986—1989; 1992)
• Джон Тошак (1989—1990; 1999)
• Радомир Антич (1991—1992)
• Бенито Флоро (1992—1994)
• Висенте Дель Боске (1994; 1996; 1999—2003)
• Хорхе Вальдано (1994—1996)
• Арсенио Иглесиас (1996)
• Фабио Капелло (1996—1997; 2006—2007)
• Юпп Хайнкес (1997—1998)
• Гус Хиддинк (1998—1999)
• Карлуш Кейруш (2003—2004)
• Хосе Антонио Камачо (2004)
• Мариано Гарсия Ремон (2004)
• Вандерлей Лушембурго (2004—2005)
• Хуан Рамон Лопес Каро (2005—2006)
• Бернд Шустер (2007—2008)
• Хуанде Рамос (2008—2009)
• Мануэль Пельегрини (2009—2010)
• Жозе Моуринью (2010—2013)
• Карло Анчелотти (2013—2015, 2021-қ.у)
• Рафаэль Бенитес (2015—2016)
• Зинедин Зидан (2016 — 2018, 2019—2021)
• Хулен Лопетеги (2018)
• Сантьяго Солари (2018—2019)

• Ресми сайты