ტე-ანაუს ტბა
ტე-ანაუ (ინგლ. Lake Te Anau) — ტბა ახალ ზელანდიაში. მდებარეობს სამხრეთის კუნძულზე, ზღვის დონიდან 210 მ სიმაღლეზე. ფართობი 344 კმ², სიგრძე 65 კმ, სიგანე 10 კმ. უდიდესი სიღრმე 417 მ.[1] ახალი ზელანდიის ტბებს შორის ფართობით ტე-ანაუ მეორე ადგილზეა. სამხრეთი კუნძულის უდიდესი ტბა. ტე-ანაუს დასავლეთ ნაწილში გამოიყოფა სამი მოზრდილი ფიორდი. ზოგიერთი ფიორდის შესასვლელთან არის კუნძულები. ტბას ერთვის მრავალი მოზრდილი მდინარე, რომელთაგან ყველაზე მნიშვნელოვანია მდინარე ეგლინტონი, რომელიც ტბასაღმოსავლეთი მხრიდან ერთვის.
| ტე-ანაუ | |
|---|---|
 ტე-ანაუს ტბა | |
| კოორდინატები: 45°12′ ს. გ. 167°48′ ა. გ. / 45.200° ს. გ. 167.800° ა. გ. | |
| მდებარეობა |  ახალი ზელანდია |
| სიმაღლე ზღვის დონიდან | 210 მ |
| სიგრძე | 65 კმ |
| სიგანე | 10 კმ |
| ფართობი | 344 კმ² |
| მაქსიმალური სიღრმე | 417 მ |
| ჩამდინარე მდინარეები | ეგლინტონი კლინტონი დუნი და სხვ. |
  | |
ტე-ანაუს ტბის სამხრეთ-აღმოსავლეთ სანაპიროსთან გაშენებულია ქალაქი ტე-ანაუ. ტბის დასავლეთით აღმართულია ტყით შემოსილი ალპური ტიპის მთები, ხოლო აღმოსავლეთით გაშლილია სასოფლო-სამეურნეო ტერიტორიები. ტე-ანაუს დიდი ნაწილი მოქცეულია ფიორდლანდის ეროვნული პარკის ფარგლებში. აქვეა იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი — ტე-ვაჰიპაუნამუ. ტბის პირვანდელი სახელწოდება სავარაუდოდ არის „ტე-ანა-ო-პრენსი“ (მაორი ენა), რომელიც ნიშნავს „მოტრიალე მღვიმის წყალს“. აღნიშნული სახელწოდება უკავშირდება მღვიმეებს, რომლებიც გამომუშავებულია ტბის დასავლეთ სანაპიროსთან.
ევროპელთაგან პირველად ტბა მოინახულეს 1852 წელს. მიმდინარეობს თევზჭერა. განვითარებულია ტურიზმი.
მრავალფეროვანია ტბის ირგვლის არსებული ფლორა და ფაუნა. 1948 წელს ტბის სანაპიროსთან შეამჩნიეს იშვიათი მორბენალი ფრინველი — ტაკაჰე, რომელიც ამომწყდარ სახეობად მიიჩნეოდა.