პატრიციები

პატრიციები (ლათ. patricii, ლათ. pater-დან — „მამა“).

ძველ რომში — პირი, რომელიც ეკუთვნოდა რომის მკვიდრ საგვარეულოს, ადგენდა მმართველთა კლასს და ფლობდა საზოგადოებრივ მიწებს.
შუა საუკუნეების გერმანულ ქალაქებში — პირი, რომელიც ეკუთვნოდა შეძლებულ ბიურგერულ საგვარეულოს და ქალაქის თვითმმართველობაში თამაშობდა წამყვან როლს.

შუა საუკუნეების გერმანია

„პატრიციებს“ (გერმ. Patrizier) უწოდებდნენ იმპერიის საქალაქო ბიურგერობის (მოქალაქეების) უმაღლეს ფენებს, დიდებულ ვაჭრებს, მაგისტრატის ჩინის მფლობელებს, ასევე პიროვნებებს, რომლებსაც კანონით ჰქონდათ მიღებული „ბიურგერის“ სტატუსი (რომლებიც „ბიურგერობაში“ გადავიდნენ) და სხვა ფეოდალური წოდებების წარმომადგენლებს — არისტოკრატებსა (წარჩინებულები) და რაინდებს.

ლიტერატურა

Michael Hecht: Patriziatsbildung als kommunikativer Prozess. Die Salzstädte Lüneburg, Halle und Werl in Spätmittelalter und Früher Neuzeit (= Städteforschung. Reihe A: Darstellungen. Bd. 79). Böhlau, Köln u. a. 2010, ISBN 978-3-412-20507-2 (Zugleich: Münster, Universität, Dissertation, 2008), (Löst sich vom Handbuchwissen und untersucht "Patriziat" nicht als ständische Einheit, sondern als kommunikativ reproduzierte, dynamische und relationale Ordnungsvorstellung anhand von Besitz- und Beteiligungsverhältnissen, Organisationsstrukturen, sozialem Profil, Erinnerungskultur(en), Initiationsritualen, Zulassungskonflikten, Präzedenzstreitigkeiten, sozialen Erkennungszeichen, ständischen Rollen und Karrieremustern).
Никулина Т. С. Проблемы патрициата ганзейских городов в немецкой историографии. / В кн: Вопросы историографии внутренней и внешней политики зарубежных стран. Межвузовский сборник научных статей. — Самара, 1991. — С. 3-29.