მარიხუანა საქართველოში

საქართველოში კანაფს უკანონოდ მცირე რაოდენობით ზრდიან, რაც ძირითადად ადგილობრივი მოხმარებისთვისაა გათვლილი.^[2] 2005 წლის მდგომარეობით, საქართველო ასევე იყო ცენტრალური აზიიდან მომდინარე ნარკოტიკების ტრანზიტული მარშრუტი, რომელიც ძირითადად რუსეთსა და ევროპის ქვეყნებში გადიოდა.^[3]

საქართველოში მოქმედებს მკაცრი ნარკოპოლიტიკა, რომლის თანახმადაც, ნარკო-დამნაშავეებს შეიძლება 14 წლამდე პატიმრობა მიესაჯოს. თეთრი ხმაურის მოძრაობის აქტივისტების ჯგუფი აცხადებს, რომ ყოველდღიურად პოლიცია 100-ზე მეტ ადამიანს უტარებდა (უტარებს) ნარკოტესტს. 2006 წლიდან, ანტი-ნარკოტიკული კანონმდებლობის გაძლიერების შემდეგ, საქართველომ ნარკოტიკებთან დაკავშირებული ჯარიმებით 11,3 მილიონი დოლარი შეაგროვა.^[4]

2016 წლის 31 დეკემბერს, საახალწლოდ გირჩის აქტივისტებმა პარტიის სათაო ოფისში, თბილისში დათესეს კანაფის 84 ძირი. როგორც პარტიის წევრებმა განაცხადეს, ეს იყო დაუმორჩილებლოს აქტი. პოლიციამ მოახდინა კანაფის ძირების კონფისკაცია, თუმცა გირჩის აქტივისტების წინააღმდეგ სისხლის სამართლის საქმე არ აღძრულა. როგორც გირჩის ლიდერმა, ზურაბ ჯაფარიძემ განაცხადა, ისინი ხვდებოდნენ, რომ პოლიცია ვერ შეძლებდა მთელი პარტიის დაკავებას, და რადგანაც მათი დაკავება ვერ შეძლეს, აწი კანაფის მოყვანის ბრალდებით აღარც სხვა ადამიანების დაკავების მორალური უფლება ექნებათ.

2017 წლის 30 ნოემბერს საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლომ დააკმაყოფილა გივი შანიძის სარჩელი საქართველოს პარლამენტის წინააღმდეგ და მარიხუანას მოხმარებაზე სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობა გააუქმა. მოსარჩელეები ითხოვდნენ საქართველოს კონსტიტუციის მე-16 მუხლთან (პიროვნების თავისუფალი განვითარების უფლება) მიმართებით საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 273-ე მუხლის სიტყვების „ექიმის დანიშნულების გარეშე მოხმარება“ იმ ნორმატიული შინაარსის არაკონსტიტუციურად ცნობას, რომელიც ითვალისწინებდა პასუხისგებლობას ნარკოტიკული საშუალება მარიხუანის მოხმარებისთვის.^[5]

2018 წლის 30 ივლისს საკონსტიტუციო სასამართლომ დააკმაყოფილა გირჩის ლიდერების, ზურაბ ჯაფარიძის და ვახტანგ მეგრელიშვილის სარჩელი და მოახდინა კანაფის მოხმარების ლეგალიზაცია.^[6]