ლევან კლიმიაშვილი
ლევან (ლელო) ირაკლის ძე კლიმიაშვილი (დ. 1897, სოფ. რუისი, ახლანდ. ქარელის მუნიციპალიტეტი, — გ. 20 მაისი, 1923, თბილისი) — ქართველი ოფიცერი, საქართველოს ეროვნული გმირი.[1]
| ლევან კლიმიაშვილი | |
|---|---|
 | |
| ეროვნება | ქართველი |
| დაბადების თარიღი | 1897 |
| დაბადების ადგილი | რუისი, თბილისის გუბერნია, რუსეთის იმპერია |
| გარდაცვალების თარიღი | 20 მაისი, 1923 |
| გარდაცვალების ადგილი | ტფილისი |
| კუთვნილება | .svg){kind=small} საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა სსრკ |
| წოდება | პორუჩიკი |
| ჯილდოები |  |
წარმოშობით აზნაურული ოჯახიდან. საქართველოს რესპუბლიკის (1918-1921) ჯარის პორუჩიკი. საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ მსახურობდა საქართველოს წითელ არმიაში. ამავდროულად, მოღვაწეობდა ანტისაბჭოთა იატაკქვეშა წინააღმდეგობის მოძრაობაში. იყო ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის სამხედრო ორგანიზაციის და საქართველოს დამოუკიდებლობის კომიტეტის მიერ შექმნილი „სამხედრო ცენტრის“ წევრი. ჩეკას დოკუმენტებით, შეთქმულებთან მიჰქონდა ცნობები და ქაქუცა ჩოლოყაშვილის რაზმისთვის იბირებდა ოფიცრებს. 1923 წელს ჩეკამ დააპატიმრა და თბილისში, დღევანდელი ვაკის პარკის ტერიტორიაზე სამხედრო ცენტრის სხვა 14 წევრთან ერთად დახვრიტა.[2] კლიმიაშვილის უმცროსი ძმა და თანამოაზრე ივანე (ვანო; დ. 1905 — გ. 1966) 1930-1939 წლებში გადასახლებული იყო ციმბირში.[3]