კონქი

კონქი (ბერძ. κόγχη [konche] — „ნიჟარა“) — ნახევარგუმბათი, რომელსაც იყენებენ შენობათა ნახევრადცილინდრული ნაწილების გადასახურად (აფსიდა, ნიში). თავდაპირველად გაჩნდა აღმოსავლურ-ელინისტურ არქიტექტურაში, ფართოდ იყენებდნენ რომაულ და ბიზანტიურ ხუროთმოძღვრებაში, შუა საუკუნეთა ქრისტიანულ საკულტო ნაგებობებში. კონქს ხშირად ამკობდნენ მოზაიკით ან მოხატულობით, რომლებზე გამოსახული იყვნენ ღვთისმშობელი ან სხვა ქრისტიანი წმინდანები.

ლიტერატურა

ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თბ., 1980. — გვ. 653.