ბუნებრივი თანამგზავრი

„თანამგზავრის“ სახელწოდება პირველად გამოიყენა იოჰანეს კეპლერმა თავის ნაშრომში Narratio de Iovis Satellitibus, რომელიც გამოქვეყნდა 1611 წელს ფრანკფურტში^[1]. ზოგჯერ ბუნებრივ თანამგზავრებს მთვარეებსაც უწოდებენ ხოლმე.

ასტრონომებს შორის არსებობს მოსაზრება, რომ თანამგზავრი უნდა ჩაითვალოს ცენტრალური სხეულის (ვარსკვლავი[2], პლანეტა, ჯუჯა პლანეტა ან ასტეროიდი) ირგვლივ ბრუნავ ობიექტად მაშინ, თუ ამ ობიექტისა და ცენტრალური სხეულისგან შემდგარი სისტემის ბარიცენტრი მდებარეობს ცენტრალური ობიექტის შიგნით. თუ ბარიცენტრი მდებარეობს ცენტრალური ობიექტის გარეთ, მაშნ ობიექტი არ უნდა ჩაითვალოს თანამგზავრად, არამედ სისტემის ნაწილად, რომელიც შედგება ორი ან მეტი პლანეტისაგან (ჯუჯა პლანეტები, ასტეროიდები). თუმცა, საერთაშორისო ასტრონომიულ კავშირს ჯერ არ აქვს მკაცრად განსაზღვრული თანამგზავრის განსაზღვრება. კერძოდ, ასტრონომთა საერთაშორის კავშირი აგრძელებს ქარონის განხილვას პლუტონის თანამგზავრად.

• Natural Satellite Physical Parameters (JPL-NASA, with refs — last updated July 2006)(ინგლისური)
• Moons of the Solar System (The Planetary Society, as of March 2009)(ინგლისური)
• JPL’s Solar System Dynamics page(ინგლისური)
• Planetary Names: Planet and Satellite Names and Discoverers(ინგლისური)
• «Upper size limit for moons explained» Kelly Young. Nature (vol 441, p. 834) 14 June 2006(ინგლისური)