Skakuszka wielkoucha
Skakuszka wielkoucha[5] (Notomys macrotis) – wymarły gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae), występujący dawniej endemicznie w Australii.
| Notomys macrotis[1] | |||
| Thomas, 1921 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | skakuszka wielkoucha | ||
| Synonimy | |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Znany tylko z dwóch okazów. Jeden został znaleziony nad Moore River w Australii Zachodniej drugi natomiast w niezidentyfikowanym regionie Australii[4]. Opisany przez Thomasa w 1921 roku na podstawie skóry (BMNH 44.7.9.14) i czaszki (BMNH 44.10.15.2)[6].
W Australii zwierzę jest nazywane angielską nazwą large-eared hopping mouse oraz aborygeńską nazwą noompa[7]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę skakuszka wielkoucha[5].
Ekologia i biologia tego ssaka są nieznane. Najprawdopodobniej zamieszkiwał przybrzeżne wrzosowiska i otwarte tereny w lasach[4]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii EX (wymarły)[4]. Ostatni okaz znaleziony został w 1843 lub 1844 roku. Przyczyny wymarcia nie są znane, prawdopodobnie mogło to być związane z niszczeniem siedlisk tego ssaka oraz sprowadzeniem do Australii kotów i lisów, które mogły polować na tego gryzonia[4].