![]() Kościół parafialny w Boguszycach | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | Boguszyce |
Adres | Boguszyce 62 |
Data powołania | ok. XIII wiek, rzym.-kat. erygowana w 1957 r. |
Wyznanie | |
Kościół | |
Archidiecezja | Wrocławska |
Dekanat | |
parafia | Parafia pw. NMP Nieustającej Pomocy w Boguszycach |
kościół parafialny | kościół NMP Nieustającej Pomocy |
Filie | Brzezinka (kościół pw. Wniebowzięcia NMP), Boguszyce Osiedle (kościół pw. Miłosierdzia Bożego) |
Proboszcz | ks. Andrzej Augustyn |
Wezwanie | |
Wspomnienie liturgiczne | 27 czerwca, 15 sierpnia, 14 września, II Niedziela Wielkanocna |
![]() | |
Strona internetowa |
Parafia pw. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Boguszycach – parafia rzymskokatolicka w dekanacie Oleśnica wschód w archidiecezji wrocławskiej. Założona w 1957 r., od tego roku są również prowadzone księgi metrykalne.
Obecnie proboszczem od 2002 roku jest ks. Andrzej Augustyn.
Najwcześniejsze wzmianki o Boguszycach są odnotowane w 1288 r., kiedy to wieś, jako dar parafii Świętego Krzyża we Wrocławiu, przekazał książę Henryk IV Probus.
Kościół w Boguszycach był wzmiankowany już w 1318 r. Pierwszy znany w historii proboszcz to Konrad z Boguszyc, o którym wspominają kroniki kościelne z 1329 r.
Świątynia przeszła gruntowną przebudowę w 1712 r., prace trwały przez dwa lata i osiągnięto wygląd zbliżony do obecnego. Fundatorem kościoła był Adam Braun z Boguszyc. Przejęty przez nowych wyznawców – luteran w czasie reformacji. Ostatnim pastorem był Ewald Treutler. Wyposażenie wnętrza, przeważnie barokowe, pochodzi z przełomu XIX i XX w.
Drewniano-szachulcowy kościół jest poewangelicką świątynią jednonawową o konstrukcji słupowo-ramowej. Jest orientowany, zbudowany w stylu barokowym na wysokim podmurowaniu i na planie ośmioboku. Salowy, bez wyodrębnionego prezbiterium z nawy. Dwie kruchty po bokach nawy, północna ma dodatkowo lożę kolatorską na piętrze.Od strony zachodniej jest wieża konstrukcji słupowej od frontu, w górnej części drewniana z zegarem z 1899 r.Wnętrze jest otynkowane z krótkimi emporami. Ołtarz główny i ambona pochodzi z okresu neobaroku z fragmentami barokowymi z ok. 1714 r. z umieszczoną ikoną patronki parafii.