Eleazar Sukenik
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
W innych projektach
![]() Eleazar Sukenik z jednym ze zwojów z Qumran, 1951 | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Zawód, zajęcie | |||
Narodowość | |||
Alma Mater | |||
Uczelnia | |||
|
Eleazar Lipa Sukenik (ur. 12 sierpnia 1889, zm. 28 lutego 1953) – żydowski archeolog i profesor Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie.
Eleazar urodził się w 1889 roku w Białymstoku. Był ateistą. W 1911 roku wyemigrował do Palestyny w Imperium osmańskim. Pracował jako nauczyciel w szkole i przewodnik turystów. W 1913 roku wziął udział w tzw. "wojnie języków", która była dyskusją na temat jaki język powinien być nauczany w żydowskich szkołach w Palestynie. Wspierająca żydowskie osadnictwo agencja niemieckich Żydów Deutscher Juden uważała, że oficjalnym językiem w szkołach powinien być język niemiecki. Wywołało to publiczne oburzenie wszystkich tych, którzy uważali, że jedynym językiem używanym przez Żydów w Ziemi Izraela może być tylko język hebrajski. Problem był nie tylko natury ideologicznej, ponieważ w hebrajskim brakowało nowoczesnych terminów technicznych[1].
Gdy podczas I wojny światowej w 1917 brytyjska armia wyparła Turków z Bliskiego Wschodu, Eleazar wstąpił jako ochotnik do Legionu Żydowskiego.
W okresie międzywojennym Sukenik studiował na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie, a w 1926 uzyskał stopień naukowy doktora w Drofsi College w Filadelfii (obecnie część University of Pennsylvania). Pracę doktorską napisał na temat starożytnych synagog w Ziemi Izraela. Po powrocie do Mandatu Palestyny był pierwszym archeologiem zatrudnionym na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. W 1938 doprowadził do utworzenia Wydziału Archeologii na Uniwersytecie Hebrajskim. Od samego początku był jego dziekanem. Od samego początku swojej pracy zajmował się wykopaliskami archeologicznymi. Do jego największych odkryć należą: synagoga w Bet Alfa, Hamat Gader i trzeci mur obronny Jerozolimy (z czasów trzeciej Świątyni Jerozolimskiej). Zainicjował gromadzenie kolekcji zabytków judaistycznych.
Ożenił się z Hasją Fejnsod, działaczką na rzecz emancypacji kobiet, którą miał troje dzieci: Jigaela Jadina, ur. w 1917 wojskowego, polityka i archeologa, Jossiego Jadina, aktora (ur. 1920) i Matitjahu Jadina, (ur. 1929) pilota wojskowego, który zginął w wojnie o niepodległość w 1948, broniąc Tel Awiwu przed ostrzałem egipskich okrętów[2].
Gdy w 1947 poproszono go ocenę pierwszych zwojów z Qumran, rozpoznał m.in. księgę Izajasza i docenił ogromne znaczenie tego odkrycia[3]. Pod koniec roku zdołał zakupić trzy z siedmiu odkrytych wówczas zwojów (pozostałe znalazły się w Stanach Zjednoczonych, po latach zakupił je jego syn Jigael Jadin). Do końca życia pracował nad tymi rękopisami. W 1948 opublikował pierwszy artykuł łączący zwoje ze społecznością Esseńczyków. Jego publikacje stały się podstawą późniejszych interpretacji na temat pochodzenia zwojów, nawet jeśli współcześni badacze odrzucają niektóre z jego wniosków.
Po proklamacji niepodległości Izraela Sukenik wszedł w skład komisji opracowującej herb Izraela. Wraz z biblistą Umberto Cassuto opublikował w 1950 Encyklopedię Biblijną. Zmarł w 1953 w Jerozolimie[4].